Lesbók Morgunblaðsins - 06.01.1935, Side 1

orðwnldaþsitts
LANDobCKASAFf
•JV? 1371 40
1. tölublaC.
Sunnudaginn 6. janúar 1935.
X. árgangur.
iufaldirpmtimítjt k f,
Utilegumaður í Oskjuhlíð.
Stórþjófurinn Guðmundur „Kíkir“.
Eftir Árna Óla.
Maður er nefndur Guðmundur
Guðmundsson, að auknefni „Kík-
ir“. Um hann segir Klemens Jóns-
son meðal annars í sögu Reyk.ja-
víkur: „Stórþjófnaður var sjald-
gæfur, og í rauninni aðeins einn
maður við hann hrugðinn, en hann
var líka alþektur hjer í bænum
og hjet Guðmundur, auknefndur
„Kíkir“. Hann var ættaður úr
Mýrasýslu, en viðurnefni sitt hafði
hann hlotið af því að hann
bvrjaði þjófferil sinn með því að
stela „kíki“ frá kaupmanni Hann-
t-si St. Johnsen; áleit að það væri
svipuskaft eftir því sem hann
sjálfur helt fram; þá tíðkuðust
f-kki aðrir sjónaukar en langir,
er drága mátti út og inn, og voru
settir fyrir annað augað. Eftir
þetta var Guðmundur sístelandi,
einkum af bæjum af Seltjarnar-
nesi“.
Frá þessum manni skal nú sagt
hjer nokkru nánar.
Guðmundur var fæddur að Ytra-
Hraundal í Mýrasýslu 1832, en
fór þaðan þegar hann var á 4.
ári að Hjarðarholti í Stafholts-
tungum. Þar dvaldist hann þang-
að til hann var 15—16 ára að
aldri. Fluttist hann þá að Hreða-
vatni og var þar í 2 ár. Svo var
liann á Stórafjalli í 1 ár, og þaðan
fór hann til D. Thomsen í Reykja-
vík og var hjá honum hálft ann-
að ár. Eftir það var hann ýmist í
Gullbringu- eða Kjósarsýslu,
lengst hjá Sigurði Ingjaldssyni
bónda í Hrólfsskála, 5* ár. Eftir
það var hann á flækingi, en taldi
sjer heimili að Varmá í Mosfells-
sveit, þegar þessi saga hefst. Viðttr
kendi bóndinn þar, Jón Bjarnason,
að hann hefði vitað að Guðmundur
var þjófur, en þótt gustuk að
skjóta skjólshiisi yfir hann.
Það er svo sem ekkert undariegt
Jiótt Jón hefði vitað það að Guð-
mundur var þjófur, því að þrisvar
.sinnum hafði hann verið dæmdur
fyrir þjófnað og Jijófshylmingu, í
fyrsta skifti af bæjarfógeta
Reykjavíkur 1. mars 1851 í 2X5
daga fangelsisvist við vatn og
brauð, í öðru sinni af Hæstarjetti
11. des. 1854 til að hýðast 27
vandarhöggum, og í þriðja sinn af
Landsyfirrjetti 8. nóv. 1858 til að
hýðast þrennum 27 vandarhögg-
um.
Nú er að segja frá því, að hinn
21. desember 1858 voru tveir Ölv-
esingar. Jón Halldórsson frá
Hrauni og Þorbjörn Vigfússon
frá Grímslæk, á leið heim til sín
úr Reykjavík með lest klyfjahesta.
A aftasta hestinum voru þrír
smápokar bundnir ofan í milli
með snærum og vandlega gengið
frá. í pokum þessum var ýmislegt.
smádót, svo sem öskjur með smjöri
cg floti, brennivínsflaska, skjóða
með kökum, klútur með y% síðu
af kind, litarefni, ólarreipi og kað-
aireipi, pakki af tveggja þuml-
unga nöglum o. fl,
Vegurinn austur lá þá fyrst
suður á Öskjuhlíð, en þegar þeir
r'jelagar voru norðan í hlíðinni
urðu þeir fyrir því óhappi, að
þeim hurfu þessir þrír pokar. —
IJafði einhver maður laumast að
aftasta hestinum, án þess þeir
yrðu varir við, skorið á böndin,
sem pokarnir voru bundnir með,
og haft þá á brott með sjer. Leið
nú og beið svo, að ekki varð upp-
víst hver þjófurinn var.
Nóttina milli 13. og 14. janúar
1859, hvarf 4. vetra sauður úr fje
Sigurðar í Hrólfsskála sem geymt
var í Suðurnesi.Daginn eftir fanst
Jiar í flæðarmáli botnlangi og vömb
úr kind, hvorttveggja nýtt. Þótti
nú sýnt að sauðnum hefði verið
stolið og honu.m slátrað þarna n5
f jörunni.
Var Guðmundur ,,Kíkir“ Jiegar
grunaður, því að hans hafði orðið
vart á Nesinu kvöldið áður, og um
rnorguninn snemma. Bárust fljót-
lega öll bönd að honum.
Sýslumaður í GullbringUsýslu
var þá Páll Melsted og helt hann
mörg próf í þessu máli, hið fyrsta
að Hrólfsskála 17. jan., annað í
Reykjavík 18. janúar, þriðja í
Reykjavík 19. jan., fjórða í
Reykjavík 20 jan., fimta að Gríms
stoðum á Seltjarnarnesi 21. janú-
ar, sjötta að Sviðholti á Álftanesi
24. jan., sjöunda að Varmá 26.
jan., áttunda að Lágafelli 27. jan.,
i'íunda að Litla-Seli á Seltjarnar-
nesi 5. febr., tíunda í Reykjavík