Lesbók Morgunblaðsins - 06.01.1935, Blaðsíða 2

2
10. febr., ellefta afiLanibastöðum á
Seltjarnarnesi 28. febr,. tólfta op
i'rettánda að Lambastöðum 28. ojr
26. apríl.
En svo voru prófin mörg ve<rna
þess Jive marjrra vitna var leitað
0{r hve víða Guðmundur hafði
lromið við.
Af því, sem rjettarvitnin hafa
borið virðist sajran um sauðar-
j)jófnaðinn vera á þessa leið:
Fimtudaginn 18. janúar fór Guð-
mundur frá Varmá til Reykjavík-
ur. Reið hann rauðu lirossi, sem
iiann hafði undir höndum, en
skildi það eftir í Sogunum. Kom
hann til Revkjavíkur seint um
kvöldið og keypti ])á brennivín
hjá Smith á tveggja potta kút,
sem hann var með. Var hann með
2 poka meðferðis, hafði kútinn í
öðrum, en vaxdúkskápu í hinum.
Seint þetta sania kvöld er 16
ára untrlin<rur í Xesi við Seltjörn,
Gunnlaugur Jóhannes Guðmunds-
son. sendttr til fjárhúss þar suð-
ur á túninu til þess að leita að
meis. IJe<rar að húsinu kemur
þvkir lionum undarlega við
ljregða. því að hurðin hefir verið
tekin af hjörunum og lögð þvert
fyrir dyrnar, og innan úr húsinu
kemur geltandi á móti honum
móflekkóttur hundur. (Þennan
hund átti Jón á Varmá, og fylgdi
hann Guðmundi oft).
Pilturinn gekk samt inn í fjár-
húsið. Sá liann þar mann sitja á
jötustokk inst í krónni. Var hann
með fætur á gólfi og hafði rifið
bey undir sig. Vegna þess að
skuggsýnt var ]>ekti pilturinn
liann ekki og spurði hann að nafni.
En hann kvaðst iieita Gnðmundur
og vera lijerna ofan af bæjunum.
Drengurinn spurði hvort hann
iiefði verið lengi þarna, en hinn
kvaðst nýkominn og vera á leið
að Knoppsborg til að hitta hann-
Gvend.
í jötunni var kútur, sem mað-
urinn tók nú og saup á og bauð
drengnum líka. Hann vætti var-
itnar og fann að þetta var brenni-
vín, og að kúturinn mundi nær
fullur. Síðan fór drengurinn, en
sctti hurðina fjrrst á hjörurnar.
Bað Guðmundur hann þá að loka
ekki. Og litlu seinna sá drengur-
itin hvar Guðmundur kom út úr
LESBÓK MORGUNBLADSINS
liúsinu og stefndi vestur túnið að
Knoppsborg.
Litlu seinna kom „Kíkir“ að
Knoppsborg og gerði boð fyrir
Guðmund Jónsson bónda. — Gaf
liann bónda brennivín og bað
Iiann svo að gefa sjer kaffi. Var
það til reiðu. Sátu þeir nokkra
stund inni og drukku kaffi og
brennivín. Sagði ,,Kíkir“ þá, að
]»að væri erindi sitt að fala þar
uppsátur fyrir sig og mann úr
Borgarfirði um vertíðina, en Guð-
n.undur bóndi tók þvert fyrir það.
Þegar ,.Kíkir“ fór þaðan, sá
Guðmundur að hann tók stefnu á
Suðurnes. Þar undir háum bakka
liafði smalinn í Hrólfsskála skilið
við alt fjeð um kvöldið. Var auð-
velt að komast þar að því og ná
kind, því að hrönnin var há fyrir
ofan en stórgrýtt í fjörunni. Þarna
mun nú Guðmundur hafa hand-
sainað sauðinn, vænstu kindina í
hópnum, slátrað honum og gert
hann til, en látið krof og gæru
í poka sína. Veður var gott um
nóttina og nokkurt tungsljós.
Arla á föstudagsmorgun sást
til Guðmundar frá Bakkakoti. Var
iiann þá ríðandi, og reiddi eitthvað
fyrir framan sig. Stefndi hann á
Valshús. Nokkru seinna sáu þrír
menn, sem voru á leið inn í
Reykjavík, hvar gangandi maður
n.eð poka á baki kom úr áttinní
frá Valshúsi og stefndi á Melshús.
Mun þetta hafa verið Guðmundnr
og hefir liann þá slept hestinum.
Um ki. 9 á föstudagsmorgun
fór Margrjet Sveinsdóttir, gift
kona á Lambastöðum, niður að
f,jó til að þvo fötur. Hitti hún þá
mann h.já bjalldyrant Þórðar Hin-
nkssonar bónda í Melshúsum. —
Þekti hún þegar að það var Guð-
mundur .,Kíkir“ og heilsuðust.
þau. Hann var þá í vaxdúkskáp-
unni, með kolllágan hatt á höfði,
óhreinn mjög á fótunum og í skitn
um buxum. Hann spurði hvort
Jóhannes bóndi mttndi vera heima,
kvaðst þurfa að finna hann. Hún
sagði að Jóhannes væri heima.
Kvöddust þau svo og gekk hún
niður að sjónutn og tók til starfa
síns, en gaf þó Guðmundi jafn-
framt gætur. Sá hún þá, að hann
gekk að garðshliði, tók þar tvo
poka, annan þungan, og lagði á
oxl sjer svo að annar var á bak
cn hinn í fyrir. En í stað þess að
fara heim að bænum helt hanu
rakleitt inu með sjó.
Þenna sama morgun sá kona á
Grímsstöðum á Seltjaruarnesi að
maður með bagga gekk inn í
smiðjukofa, sem var nokkuð frá
bænum og dvaldist þar alllengi.
Hugði hún að þetta væri einhver
umrenningur og mundi koma
heim. Tók hún því ekki eftir hve-
nær liann fór. En þarna í smiðj-
unni niun Guðmundur hafa rakað
gæruna af sauðnum, því að þar
fundust seinna fetlingar af hvítri
kind og bjórskækill með ull á.
Seint á föstudagskvöldið kom
Guðmundur inn í búð Tærgesens
kaupinanns í Reykjavík og lagði
þar inn 6V2 pund af ull. Tók hann
vit á það tvo potta af brennivíni
(á kútinn), þrjú pund af kaffi
og eitthvað af munntóbaki. Síðan
iór hann heim.
Daginn eftir var skoðuð ull sú
sem Guðmundur hafði lagt inn
hjá Tærgesen, og kom þá í ljós að
þetta var heilt sauðarreifi og var
blóð ekki storknað í hálskraga og
talsvert af þangtrefjum í því, svo
að auðsjeð var, að kindin hafði
gengið í f jöru.
Nú var Guðmundur sóttur upp
að Varmá og yfirheyrður, én þrátt
fyrir það þótt böndin bærist að
Itonum, neitaði hann öllu.
Hann kvaðst hafa komið að
Knoppsborg á fimtudagskvöld, en
farið þaðan rakleitt suður á Álfta-
nes og gist þar í einhverju koti,
þar sem verið hefði einn karlmað-
ur og tvær konur. Kaffi hefði
hann fengið þar um morgvuiinn,
og síðan labbað inn í Reykjavík.
Ullin, sem hann hefði lagt inn hjá
Tærgesen, væri af veturgamalli
kind sem fóðruð hefði verið fyrir
sig í Saltvík á Kjalarnesi og slátr-
að eftir veturnætur, og af tvævetri
á sem hann hefði keypt af austan-
manni, að hann helt. Sá maður
hafi skorið rolluna í porti John-
sens kaupmanns milli veturnátta
og jólaföstu og kvaðst Guðmund
ur hafa keypt hana eins og hún
lagði sig. Ærin hefði verið með
16—17 mörkum mörs. Hefði hann
flutt alt að Varmá, rakað þar gær-
una og brætt mörinn. Hann kvaðst