Lesbók Morgunblaðsins - 13.12.1936, Blaðsíða 6

S'JÍ
LESBÓK M0RGUNBLAÐSIN8
Minning Lilienthals.
Göring forsætisráðherra tekur á móti ítölskum gestum á árs-
fundi Lilienthal-fjelagsins í Berlín.
Til minningar um 40 ára dánardag fyrsta flugvjelasmiðs Þjóð-
verja að nafni Lilienthal, helt f.jelagið, sem ber nafn hans, fjölmenn-
an fund í Berlín, þar sem boðið var 1500 gestiun, erlendum og inn-
lendum. A fundi þessum flutti prófessor Millikan frá Pasadena-
háskólanum í Bandarík.junum, athyglisverðan fyrirlestur nm „öryggi
nútíma flugferða”, þar sem hann talaði sjerstaklega um allar hinar
mikilvægu rannsóknir og tilraunir, sem væru gerðar í Ameríku til
þess að auka öryggi flugferða. — Að fundinum loknum skoðuðu
margir af gestunum flugvjelaverksmiðjur Junkers í Dessau, sem
eru nú frægastar fyrir það, að smíða dieselvjelar í flugvjelar.
og er mintur á það. Og þetta hefir
miklu meiri áhrif á sjómennina
holdur en mannslát í landi getur
haft þar. Allir verða undir eins
viugjarnlegri og hjálptusari liver
við annan heldur en áður var. í
staðinn fvrir blót og hlátur tala
nú allir af alvörugefni. En á hinn
framliðna er ekki minst einu orði,
það þarf ekki, því að í einu og
öllu minnir liann á sig sjálfur.
Tveir elstu hásetarnir voru kall-
aðir. Þeir gerðu hinum framliðna
hinn seinas.ta greiða. saumuðu
dúk utan um líkið og ljetu þar í
koma þungan og ryðgaðan járn-
klump. Síðan bundu þeir líkið á
fleka.
NÆSTA morgun gengu allir
til vinnu sinnar. En eftir
hádegisverð A’oru allir kallaðir upp
á þiljur. Á aftasta lestaropi lá lík-
ið og fáni breiddur vfir. Og nú
komu þarna skipstjóri og yfir-
menn. Þeir voru í einkennisbún-
ingum. Hásetarnir stóðu í hálf-
hring. Þeir voru í sparifötunum
sínum og hiifðu jafnA-el skipshúf-
nr sínar á liöfði.
Skipstjóri gekk að líkinu, ræskti
sig og helt svo líkræðu. Skipverjar
litp hvorki á hann nje fjelaga
sinn. sem nú átti að hefja sína
seinustu ferð. Þeir drupu allir
höfði, horfðu niður fyrir fætur
sjer og krosslögðu hendur á
brjósti.
Skipstjóri beindi máli sínu til
hinna lifenda. og hanu talaði um
kosti hins framliðna. T»egar ræðu
hans var lokið og hann ætlaði að
fara að lesa „Faðir vor“, kont
hreyfing á skipshöfnina. Allir tóku
ofan og heldu búfunum milli hand-
anna. Margir sneru húfunum milli
handa sjer út úr vandræðum með-
an bænin var lesin.
TTm leið og skipstjóri sagði
„amen“ Titu aTTir upp og nú
borfðu þeir á strangann. sem Tá
undir fánanum.
Stýrimaður kallaði einhverja
fyrirskipun, en menn voru svo
annars hugar að þeir tóku varia
eftir því. Fjórir menn gengu þó
fram úr hópnum og hófu Tíkið
upp. Það mátti sjá það á þeim að
byrðin var þung.
Skref fyrir skref gengu þeir
út að skjólborði. Á því bafði ver-
ið opnað hlið. Hásetarnir lögðu
líkið niður þannig, að fætur skög-
uðu út fyrir borðstokk. T'm leið
fór einn aftur að skutfánanum:
Stutt bæn, líkust snökti, og svo
kom seinasta fyrirskipanin. Kvatt
var með fánanum, líkfjölinni var
Tyft upp böfðalagsmegin. Það
marraði dálítið í óvndislega og
svo rann líkið út fyrir borðstokk-
inn.
Það var eins og hræðsla skini
úr augum allra. Skarðið, sem fyr-
ir skildi varð, var nú enn opnara
en áður og missirinn tilfinnan-
legri.
Svo heyrðist gusugaugur og þá
kiptust allir við. Líkið var komið
í sjóinn, flaut fyrst, reis sato upp
á endann. eins og hinr, framliðni
reyndi í síðasta sinn að berjast
gegn bafinu. En svo sökk það og
sjórinn luktist yfir því. <)g eins
og þruma kom skipunin:
„ATlir til vinnu !“
Fáninn var dreginn að hún og
venjulegur vinnudagur var bvrj-
aður. Skipstjóri og stýrimaður
fóru fram í hásetaklefa til að
hirða eigur hins framliðna.
En á þilfari gengu livíslingar.
Menn voru að tala um albatros-
inn og hjátrúna í sambandi við
hann.
Kona í Aberdeen skrifaði slátr-
aranum: „Gerið svo Arel að senda
mjer ekki lifur fyrir eitt penny
í dag eins og vanalega. Kisa mín
veiddi mús í morgun“.
Sorgarsaga frá Aberdeen. Skoti
og frlendingur fóru inn á knæpu.
En þá uppgötvaði frlendingurinn
]>að, að hann hafði enga peninga
á sjer.