Lesbók Morgunblaðsins - 10.01.1937, Blaðsíða 1
JHlorgtmHaifeim0
1. tölublað.
Sunnudaginn 10. janúar 1937.
XII. árgangur.
í»afol^rpreut»«»i8J* k.f.
UITRUERÐIR
PEGAR mestir voru þjóðflutn-
ingarnir til Bandaríkja,
sigldu flest farþegaskipin milli
Plymouth í Englandi og Boston í
Ameríku. Á leið þeirra varð fyrst
Eddystone-vitinn hjá Ermarsundi,
en vestan hafs tók við vitinn á
Minot-kletti í Narangasett-flóa,
sunnan við Boston.
En eina nótt var það, að Eddy-
stone-vitinn hvarf í sæ í ofsaroki.
Litlu síðar sætti Minot-vitinn
sömu forlögum. Eftir tveggja
daga storm hrundi hann og hvarf
í hafið um nótt. Þar voru tveir
vitaverðir, og lík annars þeirra
rak á land eftir nokkra daga.
Amerísku blöðin vildu ekki viður-
kenna það, að smíðagallar hefði
verið á vitanum; þau heldu því
fram, að vitinn hefði verið
sprengdur í loft upp með svikum.
En verkfræðingarnir vissu betur,
og þeir vildu alls ekki byggja ný-
an vita á sama stað. Var því klett-
urinn vitalaus, og árið eftir fórst
á honum skipið „St. John“ með
159 mönnum. Fleiri skip fórust
þarna seinna og komu þá fram
háværar raddir um það, að þarna
yrði að reisa nýan vita. Varð
stjórnin seinast að láta undan.
Vitabyggingin stóð yfir í fimm ár,
og fórust margir menn, sem unnu
við hana.
Lífinu bjargað með
stökki úr vitaturni.
Ieinni af uppreisnum þeim, sem
orðið hafa í Mexiko, var fje
lagt til höfuðs ungum uppreisnar-
Frásagnir
um
einmanalegt
líf úti í
hafróti.
u. Firthur uon Riha.
foringja. Til þess að bjarga lífinu
rjeðist hann undir fölsku nafni
sem vitavörður á klettaeynni San
Juan. En þetta komst upp, og
stjórnin sendi þangað iiðsforingja
og flokk manna, og var þeim skip-
að að koma með uppreisnarfor-
ingjánn dauðan eða lifandi.
Liðsforinginn var vinur upp-
reisnarforingjans, og gaf honum
þess vegna kost á því, að hann
mætti fremja sjálfsmorð á þann
hátt að stökkva úr efsta turni vit-
ans niður í ólgandi brimöldurnar.
Þetta gerði uppreisnurforinginn,
að liðsforingjanum og mönnum
hans ásjáandi. Heldu þeir þá heim
aftur, og sögðu hann dauðan.
Höfðu þeir ekki hugmynd um að
þeir fóru þar með rangt mál, því
að svo var stökkið ægilegt, að
flestum hefði nægt til bana. En
uppreisnarforinginn hafði æft sig
í hástökki til sunds í Evrópu, og
nú neytti hann þeirrar listar sinn-
ar. Sakaði hann ekki þótt stökkið
væri hátt, því að sjór var djúpur
fyrir neðan. Kafaði hann nú und-
ir brimrótið og komst að hömrum