Lesbók Morgunblaðsins - 17.01.1937, Page 1
jmorgwjtMaSsinis
2. tölublað.
Sunnudaginn 17. janúar 1937.
XII. árgangur.
1 snfomtL rpi rutsmiðja b.f.
dLeyndardómar
auðasveilarinnar.
Eflir ltey. Kavanagh
í „Pearsoas Maya*ine“.
Flestir eru þeirrar skoðunar, að
jeg keppist við að gera alt, sem í
mínu valdi stendur, til þess að jeg
týni lífinu. En það er eitthvað
annað. Jeg skal segja hvernig
málið horfir við. Jeg geri ekki
annað en brjóta heilann um og
gera ráðstafanir til þess, að jeg
drepist ekki.
Og svo er um okkur alla, sem
erum í hinni svonefndu „dauða-
sveit“.
Kvikmyndafjelag heimtar, að
láta eld kvikna í flugvjel í háa
lofti. En sá, sem í flugvjelinni er,
á að bjargast á síðasta augna-
bliki. Leikarar leggja ekki í þá
lífshættu. Maðurinn, sem bjarg-
ast á síðasta augnabliki, er jeg.
Einhver hátíðanefnd vill láta
mann detta úr lófti og bjarga
sjer með fallhlíf, þegar maðurinn
er þvínær kominn til jarðar. Ein-
hver af fjelögum míuum tekur
þetta að sjer, eða jeg sjálfur.
Annað kvikmyndafjelag vill
láta tvær flugvjelar rekast á í loft
inu. Fjelagið símar til okkar. Og
eftir nokkrar klukkustundir er
alt tilbúið fyrir myndatökuna.
— En þetta er ekki hægt að
gera, nema setja líf sitt í hættu,
munuð þjer segja.
Víst er um það. Við vorum sex,
jr stofnuðum „dauðasveitina“. En
nú er jeg einn lifandi af þeim
Og þó jeg hafi sem sagt gert alt
sem í mínu valdi stendur, til þess
að forðast slys, þá hefi jeg fót-
brotnað 5 sinnum, handleggsbrotn
að 8 sinnum, og rifbrotnað svo
oft, að jeg man ekki sjálfur, hve
oft það hefir komið fyrir. Tvisvar
hefi jeg verið fluttur meðvitund-
arlaus á spítala, eftir fall úr lofti,
og meðan jeg skrifa þessar línur
er alveg nýbúið að taka gibsum-
búðir af vinstri handleggnum á
mjer.
Þegar jeg slasaðist mest, fót-
brotnaði jeg á báðum fótum, hand
leggsbrotnaði á báðum handleggj-
um, og auk þess brotnuðu 3 rif.
Þá lá jeg dag eftir dag meðvit-
undarlaus á spítala, og hvorki
læknar eða hjúkrunarltonur ætl-
uðu mjer líf. En ennþá bala jeg,
og er sannfærður um, að meira
þurfi til, til þess að jeg drepist.
*
Fáir vita, að árekstrar bíla og
flugvjela eru orðnir heil vísinda-
grein.
Kvikmyndasmiður heimtar, að
bíll fari þversum í veg fyrir ann-
an, sem kemur á fleygiferð, er
rekst á þann, sem fyrir er,
og hvolfist. En ekki nóg með
þetta. Það er heimtað, að bíllinn,
„Jeg seig hægt ti'l jarðar“.
sem hvolfist, komi niður rjett
fyrir framan ljósmyndavjelina
og eitt hjólið, sem snýr upp í loft,
haldi áfram að snúast með mikl-
um hraða, eftir að bíllinn er kom
inn í rúst, og á þessu hjóli á mest
að bera að lokum á myndinni.
Þetta hlutverk fjekk jeg ný-