Lesbók Morgunblaðsins - 17.01.1937, Blaðsíða 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
11
„Síðan hnipraði jeg mig í loftinu og þreif í fallhlífarlínuna“.
inu, til þess að forðast það að
verða fyrir flugvjelabrotunum.
En þá rauk jeg út.
Jeg kútveltist hvað eftir ann-
að í loftinu, en sá þó, að brakið
úr flugvjelinni fjell á undan
mjer til jarðar. Síðan hnipraði jeg
mig í loftinu og þreif í fallhlífar-
línuna og seig hægt til jarðar.
Fjelagi minn kom niður 200 metr
um frá mjer. Jeg fjekk litla kúlu
á höfuðið og smávegis skrámur
fengum við báðir. Annað sakaði
okkur ekki.
Það er ekki altaf, sem „Dauða-
sveitin“ sleppur svona vel.
*
Að láta flugvjel rekast á trje
er jafnvel hættulegra en að
láta flugvjelar rekast á í lofti.
Þegar maður er kominn svo ná-
lægt trjenu, að fullsjeð er, að á-
reksturinn fer fram eins og til-
ætlað er, þá er maður svo skamt
frá jörð, að ómögulegt er að
nota fallhlíf, fallhlífin fær ekki
tíma til að þenja sig út. Því
verður flugmaðurinn að sitja kyr
í sæti sínu og bíða átekta, hvern-
ig vjelin festist í limi trjesins.
Mesta hættan er, að vjelin hvolf
ist yfir mann. Þetta kom einu
sinni fyrir mig. Jeg var í flug-
vjel af gamalli gerð, sem jeg
þekti ekki vel. Jeg slapp með
fótbrot og nokkra brotna fingur.
En myndin tókst ágætlega.
Jeg hefi þegar langa starfs-
sögu að baki við árekstra og
loftköst, þó jeg sje ekki nema 29
ára. Bíla, flugvjelar, bifhjól og
vjelbáta hefi jeg brotið fyrir yf-
ir 100.000 sterlingspund og mölv-
að í mjer flest bein. Síðustu 10
ár æfinnar hefi jeg legið tvö ár
á sjúkrahúsum. — En hve nær
hætti jeg þessu og tek upp ró-
legra líf?
Það er ákveðið. 35 ára gam-
all — ef jeg lifi svo lengi.
----—------------—
— Jú, þetta er maðurinn minn.
Takið fyrir bílaksturinu úr hægra
buxnavasa hans .Farið síðan með
hann fram í baðherbergi og opn-
ið fyrir steypibaðið, og skellið
svo ekki hurðunum þegar þjer
Ifarið út!
Úr „Det menneske-
lige Menneske“
eftir Frejlif Olsen.
— Mjer myndi þykja takmarka
laust vænt um börn, ef jeg væri
viss um, að þau yrðu aldrei full-
orðin.
*
Sumir hata vín, af því þeir fá
timburmenn af þyí.
Aðrir hata ekki vín, en þeir
hata aðeins timburmennina.
*
Mörgu fólki finst því miður að
það verða fátækara við að aðrir
verða ríkari.
*
Sönn fátækt:
— Jeg hata auð!
— Veslingur; ertu svona fátæk-
ur ?
*
Hringferð:
— Mikið þykir mjer vænt um,
að jeg skuli vera orðinn frískur.
— Já, það var gott, að þú
skyldir veikjast.
— Var það gott? Hvað áttu
við?
— Jú, ef þú hefðir ekki orðið
veikur, þá hefðir þú ekki getað
glaðst yfir því að vera orðinn
frískur.
*
— Dýpsta sorg í lífi vitringsins
er það, þegar heimskinginn faðm-
ar hann að sjer og segir: „Jeg er
alveg sammála þjer“.
*
Líf sviska:
Kærðu þig ekkert þó þú komir
of snemma í gestaboð; en um
fram alt sjáðu um, að þú farir
ekki þaðan of seint.
Stundum finst mjer —.
Stundum finst mjer lífið ljett og
bjart.
Ljós og ylur tendra kærleiksskart.
Þá er lundin Ijúf og unaðsfrjáls,
lífsins bikar drukkinn er til hálfs.
Svo vill altaf önnur koma tíð,
aftur hverfur sólskinsstundin fríð.
En það er máske eitt af lífsins auð
að eiga tár og vonarblómin dauð.
Valgerður Ólafsdóttir,
Austurgötu 41, Hafnarfirði.