Lesbók Morgunblaðsins - 24.01.1937, Blaðsíða 8

24
sxisavigNnÐHow HQasag
Spakmæli
Eftir Frejlif Olsen.
Sagt er að tíminn líði altof
fljótt fyrir þá, sem dæmdir
eru til dauða.
Eins og við sjeum ekki allir
dæmdir til dauða!
*
egar mönnum er lirósað
gleyma þeir altof oft, hverj-
ir það eru sein lirósa þeim og
hvers vegna þeir gera svo.
*
Rifrildi:
ví skyldum við ekki heldur
hafa hver sína skoðun, í
stað þess að rífast kannske tím-
unum saman?
*
yrir kemur það að „vel sagt“
er illa hugsað.
¥
ð vera vinsæll rithöfundur er
að segja frá hugsunum, sem
aðrir hafa hugsað, en á þann hátt,
að hver sauðarhaus getur skilið
]>að.
*
mögulegt er að bera fram
svo mikla lygi, að ekki sje
einhver sem ásnast til að trúa
henni.
¥
il eru menn, sem þykja vænst
um skóga, sem búið er að
höggva í brenni.
¥
aður sem gortar af öllu því
sem hann veit, veit venju-
lega ekki, hve óendanlega lítið
það er, samanborið við alt það
sem hann veit ekki, og aldrei mun
vita.
*
ugljósasti sannleikur er það,
að tveir eru meira en einn.
En þó verða menn að efast um,
að tvær lýs sjeu meira en eitt ljón.
*
ólin er ákaflega gömul. En
hver sólarupprás er altaf ný.
— Þegar jeg giftist þjer, hjelt
jeg að þú værir hugaður karl-
maður.
— Já, það sama fanst víst öll-
um.
Smcelki.
Fyrirmyndin: — Viljið þjer
sverja að loka augunum, þegar
jeg kem fram?
— Þjer er óhjett að koma nið-
ur, Mangi minn. Þetta var út-
varp frá dýragarðinum — Ijónun-
um gefið' að jeta.
— Jeg giftist þjer aðeins vegna
bílsins, og nú áttu engan bíl, eða
hvað?
Húsfreyjan: Og gleymdu svo
ekki að Robinson Krúsó var heið-
arlegur maður, sein var ekki alt-
af á hælunum á ókunnugu kven-
fólki.
— En hvað það var vel gert
af vinkonu konunnar yðar að
heimsækja hana á meðan við er-
um að spila bridge.
— Ætlið þjer ekki að hlaupa á
eftir hattinum yðar?
— Jeg á ekkert í þessum hatti,
jeg fjekk hann að láni.