Lesbók Morgunblaðsins - 04.04.1937, Blaðsíða 1
13. tölublað.
runnudag-inn 4. apríl 1937.
XII. árgangur.
íaafuldarprentamlflja h.f.
„í HELGUM STEIN“.
Einn dag í stormi og snjókomu
fór jeg með nokkrum fjelögum
mínum í Klausturdalinn fyrir of-
an Linga og Pesa að helli einum
eða steinbyrgi við klettavegg
einn, sem nefnt er Samdepuk. Þar
sáum við hund vera að snuðra um.
Það var klausturhundurinn. Hann
vissi að í hellinum var matarvon.
En ef hann ætti að njóta þess
vissi hann að liann þurfti að bíða
lengi.
Klettabyrgi þetta hafði hvorki
dyr nje glugga. En inni í því var
ofurlítil uppspretta. Niður við
jörð var dálítil glufa i vegginn.
í byrgi þessu var Lama einn
múraður inni. Eigi var hann þar
sem afbrotamaður að bæta fyrir
afglöp sín. Af frjálsum vilja hafði
hann gengið í steininn, í einver-
una og myrkrið.
Hvað heitir hann? spurði jeg.
Hann hefir ekkert nafn, var
svarið. Við köllum hann Lama
Rinpocke — hinn heilaga munk.
— Hvaðan er hann ?
— Hann er fæddur í Ngor í
Naktsang.
— Á hann skvldfólk?
— Það vitum við ekki. Ætt-
menn hans vita ekki að hann er
hjer.
— Hve lengi hefir hann verið
múraður hjer innit
— Þrjú ár!
— Hve lengi verður hann
þarna ?
— Þangað til hann deyr.
— Sjer hann aldrei dagsljósið?
— Nei. Hann hefir svarið þess
þetta er stuttur kafli
úr frásögn hins
sænska landkönnuð-
ar Sven Hedin, þar
sem hann lýsir merki-
legum einsetumunk-
um í Tibet:
Sven Hedin.
dýran eið. að fara ekki úr stein-
inum í lifanda lífi.
— Hve gamall er hann?
— Það veit jeg ekki. Líklega
um fertugt.
— Hvað verður um hann el'
hann veikist?
— Þá annað livoit deyr han.i.
ellegar liann hressist aftur.
— Vitið þið aldrei hvernig hon-
um líðnv?
— Á hverjum degi er ýtt skál
með Tsamba og dálitlu smjöri og
tei inn til lians. Ef hann snertir
ekki matinn í sex daga, þá gerum
við ráð fyrir að hann sje dauður.
Þá rjúfum við byrgið.
— Ilefir það komið fvrir?
— Já. Síðast fyrir þrem árum.
Þá dó þar Lama einu, sem verið
hafði í Steininum í 12 ár. Og fvrir
15 árum dó þarna einn, sem gekk
tvítugur í Steininn og lifði þar í
40 ár.
— Talar munkuriun sem ber
honuin matinn aldrei við hann ?
— Nei. Ef hann mælti orð af
vörum myndi hann leiða yfir sig
eilífa glötun, og þriggja ára ein-
setan vrði honum að engu gagni.
— Heyrir hann til okkar er við
tölum saman utan við múrinn?
— Nei, múrinn er svo þvkkur.
Þegar þessi dularfulli Lama
Rinpoeke kom til Linga fyrir
þrem árum, bar hann fram það
heit sitt, að ganga í eilíft mj-rkur
til dauðastundar. Af heilögum rit-
um munkanna varð það síðan ráð-
ið, hvaða dag munkurinn ætti að
miirast inni.