Lesbók Morgunblaðsins - 25.04.1937, Qupperneq 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
123
Sumarid er komið ...
Vor, sól og sumar, græn grös,
blóm og skógarilmur. Þessi fáu og
stuttu orð, hafa guðdómlegan dul-
armátt til þess, að vekja í huga
vorum Ijós og líf, upp úr nærri
kulnaðri glóð andans, í kulda
vetrarins. Oi'ðin þessi seiða, laða
og leiða oss til átthaga vorra, því
enginn staður er fegurri eða kær-
ari í endurminning vorri. en æsku-
stöðvarnar.
Þessi hlýju orð : vor. sól og sum-
ar, beina oss leið til kærustu kunn-
ingja, foreldra og frænda. bræðra
og systra, mágafólks og merkis-
manna, búenda og barna. vinnu-
íólks og vina.
Einnig orðin liin: græn grös.
bióm og skógarilmur, vekja rika
von *g þrá í vorblíðunni, til fjail-
anna fögru, túnanna sljettu, með
töðulyktinni góðu. skógarhlíðanna
skrúðgrænu, giljanna glitofinna,
iækjanna, fossanua feiknþrungnu,
hamranna lirikalegu og berjanna
bragðgóðu.
*
Þráin vaknar líka til fuglanna
fljúgandi, syndandi, kvakandi og
syngjandi, sælir af ást og unaði,
en þá líka einatt óttabljúgir um
egg sín og unga. Þrá, til hestanna.
er vjer fáum að hlevjia á skeiðvell-
inum, til ánna með unglömbin.
hlaupandi og hoppandi af a'sku-
fjöri og löngun til að lifa, til
kúnna, sem þramma á stöðulinn,
með þanin júgur af nýmjólkinni. í
þoi’sta drukkinni. Svo og til liund-
anna, sem koma hlaupandi móti
manni, urrandi í fyrstu og gelt-
andi, en síðan flaðrandi og fagn-
andi, þegar rnaður klappar þeim
og gæhr. Og jafnvel til kisu á ba'n-
um. sem kann vel að mala og koll-
inum að lyfta, þegar maður strýk-
ur henni aftur um höfuð og hrygg.
Þá er og margt fleira að sjá og
skoða: bæina gömlu og kofana
góðkunnu, eða byggingarnar
nýju og breytingarnar mörgu. hi-
býlaprýði. blóm og trje, þar sem
þetta er að finna, túnasljettun og
töðuauka, ‘girðingar og græðireiti
til sandvarnar, garðyrkju, kálrækt
og kornrækt.
Eigi síður eru oss kærar endur-
minningarnar um æskuleikina, um
flatirnar, þar sem bændaglímur
voru háðar; um hólana þá, sem
hlaupið var af allri orku í fugla-
leik og skessuleik; og um balana
sjerstæðu, þar sem ungir og aldr-
aðir, börn, hjii og húsbændur
(jaínvel blint gamalmenni og far-
Iarna þurfalingur) settust, eftir
erfiði dagsins, á lognblíðum vor-
kvöldum, og biðu þess, að blind-
ingurinn rækist á þá alla.
Blindingurinn varð að sjá.
hversu fólkið settist, og þaðan
mátti enginn hreyfa sig — nema
sá, er í nokkurri fjarlægð batt
vandlega fyrir augu blindingsins.
Bindimaður hafði oft ýms ráð til
þess að áttavilla blindinginn, svo
sem með því að snúa honum í
liring og hlaupa fj'rst þvert úr
leið, en læðast svo i sæti sitt, ná-
lægt fólkinu.
Allir urðu að steinþegja og sitja
hreyfingarlausir. þar til blinding-
urinn þreifaði um þá. Þó var hon-
um gefin vísbending, ef h,ann ætl-
aði að villast langt úr leið. Blind-
ingar — hver eftir annan — voru
auðvitað mis-fundvísir, en furðan-
lega voru sumir stefnufastir og
ratvísir milli fólksins, úr því einn
var fundinn. Og þeir blindingar,
sem voru gáskafullir, gátú oft
komið setuliðinu til að hlæ.ja,
sjálfum sjr til leiðbeiningar.
*
Þó við sjeum nú hætt að fara
í blindingsleik og ,aðra gamla og
gamansama sveitaleiki, þá skulum
við nú samt rcyna að hrista af
okkur vetrarmókið, armæðuna og
vonleysið. Gerum oss eim glaðar
stundir, og leit-um til átthaganna.
þegar ástæður leyfa. Ekki þó til
þess eius að gera átroðing og balta
þreyttu erfiðisfólki mikil umsvif
og erfiðisauka. Leitumst heldur
við að gjalda fullu verði þeginn
greiða, að gleðja þá, er oss vilja
sinna, og örva til einhverra nvt-
samra framkvæmda, ef þess væri
kostur.
*
Fólkið í sveitunum hefir ekki
langt frí á sumrin, frá erfiðis-
stundum virkra daga. Þar á móti
verður það að leggja á sig mikil
störf og eríiði, alla helgidaga árs- •
ins, bæði við gripahirðing og ann-
að fleira.
Sýnum nú, að við viljum heldur
gleðja en angr.a hina eftirskildu,
þessa þrautreyndu og þolgóðu
bræður vora og systur. Sýnum
það, að við kunnum að meta þol-
gæði þeirra, dygðir og dugnað til
þess að bjarga sjálfum sjer, landi
og þjóð, með því að framleiða
lífsnauðsynjar hennar.
Sýnum það í verki, að svo má
prýða sem nýja, jafuvel sjálfar
eyðimerkur Rangárvalla. Leitumst
við að leggja — þó ekki sje nema
einn — lítinn plástur á stóru
svöðusárin.
*
Setjurn okkur í samband við
ungmenn&f jelögin öll í sýslu
vorri, brýnum þau. og beinum
orku vorri og áliuga meðal ann-
ars að þessu marki:
Meiri prýði og unaður, meira
gras og ræktun, fjölbreyttari mat-
jurtir, blóm og trje við hvert ein-
asta býli í sýslunni.
Komi vor, sól og sumar í huga
og hjörtu allra sýslunga vorra —
o g allra íslendinga — nær og
fjær. V. G.
f Madrid.
erforingi einn í Madrid
hjelt um daginn ræðu yfir
herdeild sinni í heilan stundar-
fjórðung. Eftir á uppgötvaði
hann, að enginn af herinönnunum
skildi orð í spönsku.
*
— Skraddarinn ininu getur
saumað föt og frakka, meðan jeg
bíð.
— Er ]>að satt.’
— Já, vissulega. Nú er jeg t. d.
búinn að bíða í sex vikur.
*
— Hversvegna komstu ekki á
fæðingardagiun minn?
— Við fengum boð um að koma
„iii pleno“, en jeg hafði ekki nema
smoking.