Lesbók Morgunblaðsins - 02.05.1937, Side 1
17. tölublað.
Sunnudaginn 2. maí 1937.
XII. árgangur.
tuful»arpr«ntlDl(Jt h.f.
UNDRABARNIÐ
FRÁ LAUENBORG
Asíðustu öld fór heimsins
mesti skrum- og auglýs-
ingatrúður, Ameríkumaðurinn
Barnum, um þvera og endilauga
Evrópu með skjólstæðing sinn,
Thumb hershöfðingja, sem var tvö
fet á hæð og vóg sextán pund.
Þetta vakti geisimikla athygli og
Barnum gafst ótal tækifæri til að
koma fyrir þjóðhöfðingja og leika
þar listir sínar með „hershöfð-
ingjann“, sem hann kvað vera
fjögra ára gamalt barn, er hann
hefði þjálfað til að koma fram
eins og fullorðið væri. Fyrst í
stað trúði fólk þessu og áleit, að
hjer væri undrabarn á ferðinni —
undrabarn ekki ólíklegt því og
uppi var í byrjun átjándu aldar
og þá gengu miklar tröllasögur af.
En þessu var nú ekki þann veg
farið. Barnið, sem Barnum þóttist
hafa meðferðis var dvergur, en
fyrra undrabarnið var óvjefengj-
anleg staðreynd. Það var drengur,
sem hjet Christian Heineken.
Síðan að Ameríku-trúðurinn
kom með sitt „undrabarn“
fram á sjónrasviðið hefir aldrei
verið á Heineken litla minst, og
þó hefir ræst sú spá samtíðar-
manna hans, að hann væri barn,
sem engan ætti sinn líka, og að
hann rjeði yfir hæfileikum, sem
framtíðin mundi aldrei geta skil-
greint.
Christian Heineken fæddist í
Lauenborg fyrir röskum 200
árum — og dó fjögra ára gamall.
I blöðum frá þeim tíma er hans
víða getið — og mikið skrifað
eftir hann látinn. Meðal margra,
sem skrifuðu eftir liann var kenn-
ari hans, er reit um hann langa
minningargrein. Upp úr þessum
frásögnum hefir maður að nafni
Heinrieh Asmus sainið sjerstakt
rit um undrabarnið í Lauenborg.
Foreldrar þessa - undrabarns
voru bæði listamenn og lifðu við
alþýðukjör. Drengurinn var heilsu
hraustur og dafnaði vel við brjóst
fóstu sinnar — en hún hjet Sophie
Hildebrandt, og þjónaði hermönn-
um. Drengurinn var í einu og
öllu eins og liver annar venjuleg-
ur hvítvoðungur.
Þegar Heineken lit.li var tíu
mánaða varð lionum einu sinni
litið yfir öxl fóstru sinnar á
myndir, sem steyptar voru á ofn-
inn. — Góða stund starði liann
látlaust á ofninn og gaf engu
öðru gaum. Þá bar að mann, sem
bjó í sama húsi, von Schönich að
nafni, og tók hann að skýra mynd-
irnar fyrir drengnum og sagði að
þessi mynd væri af liáum turni og
hin af litlu lambi, o. s. frv. Dag-
inn eftir gat drengurinn sagt ná-
kvæmlega til um það, hvar turn-
inn væri og hvar lambið.
. | ^^chönich dáðist mjög að
skilningi drengsins,
klappaði honum á kollinn og end-
urtók í þaula fyrir hann nokkur
orð til að sjá hvernig honum yrði
við. Fyrst í stað horfði drengur-
inn alvörugefinn og rannsakandi
á varir v. Schöniehs þangað til
hann tólr að liafa orðin upp eftir
honum. v. Sehönich, sem var vel-
mentaður maður, tók sjer nú fyrir
að kenna drengum og þroska sál-
argáfur hans.
A næstu tveimur mánuðum
lærði hann ekki einungis að tala
lýtalaust, heldur einnig að endur-
segja, það sem honum hafði verið
sagt. Þannig gat hann á afmælis-
daginn sinn, þegar hann var árs-
gamall, endursagt aðalefnið í iill
u m fimm bókum Mose.
Degar gamlatestamentið var
lesið og numið til síðasta
stafs var mannkynssagan' tekin
fyrir, og á hálfu öðru ári lærði
hann út í æsar sögu Persa, Föníku-
manna, Egypta, Asseríumanna,
Grikkja og Rómverja, og þriggja
ára var hann svo vel að sjer í
landafræði, að hann vissi um öll
lönd og ríki, höfuðborgir, allar
stærri borgir og loftslag og hita-
breytingar á hverjum stað. Dag
frá degi jók hann á þekkingu
sína og námsgáfum hans fleygði
fram.