Lesbók Morgunblaðsins - 06.06.1937, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
171
Smásaga eftir
Patrick Brigham
Aður en þau fóru í kvöldboðið
til Andersonshjónanna sagði
Jirn við Peg, kærustuna sína, að
et' hún hætti ekki að gefa Ned
Harding hýrt auga, þá væri trú-
lofuninni slitið.
Peg rauk upp í vonsku.
— Við eruni að vísu trúlofuð,
•Jim, en ennþá er jeg ekki þing-
lýst eign þín, vinur minn. Hefir
þú gert þjer það ljóst?
— Jeg hefi ekki gert neiiiar til-
raunir til að telja J>jer trú um,
að þú værir mín einkaeign, svar-
aði Jim. En jeg hefi hinsvegar
reynt að gera þjer ljóst, að jeg er
orðinn að athlægi upp á síðkastið.
— Það er vegna þess, að þú ert
heimskulega afbrýðissamur, sagði
Peg og sneri upp á sig. Eingöngu
vegna þess, að Ned dansar betur
en þú er þjer illa við hann, og
missir stjórn á skapsmunum þín-
um, ef hann lítur á mig.
— Lítur á þig, fyr má nú vera!
Hann ætlaði að jeta þig með aug-
unum í boðinu í fyrrakvöld.
Þannig var skapið, er þau komu
til Andersonshjónanna. Yeislan
var í algleymingi og Ned Hard-
ing var mættur. Um leið og hann
kom auga á Peg, ljómaði andlit
hans af ánægju — fanst Jim. Peg
var frekar daufari en vant var,
en þess ákafari var Ned að ná
hylli hennar. I þeirri trú, að hann
hefði ekki verið nógu elskulegur
síðast er þau voru saman, hugsaði
hann sjer að bæta úr því nú. Ned
notaði hvert tækifæri sem gafst
til að þjóna henni og ræða við
hana. Jim drakk þess meira, sem
leið á kvöldið, og var samt dauf-
ur í dálkinn. Alt í einu sá Jim, að
Ned tók í hendina á Peg og leiddi
hana út í anddyrið.
Jim spratt upp eins og fjöður
og fann það, sem hann bjóst við:
Peg stóð í einu horninu og Ned
stóð fyrir framan hana, heldur en
ekki ástleitinn á svipinn. Jim
gekk að þeim, greip í öxlina á
Ned og sneri honum í hálfhring.
Og það skifti engum togum, að
Jim gaf honurn svo duglegt kjafts
liögg, að Ned fjell við.
— Jim, hvað ætlar þú að gera?
En Jim gerði ekkert frekar.
— Komdu Peg, nú förum við,
sagði hann í skipunartón. Gest-
irnir þustu út í anddyrið. Jim og
Peg fóru leiðar sinnar. Peg var
svo forviða, að hún fylgdist með
Jim. Hún gat rjett komið út úr
ók af stað, en hann var ánægður
yfir því, að stúlkan gat ekki sjeð
framan í hann, því hann roðnaði
eins og skólastrákur. Hann gerði
árangurslausa tilraun til að koma
af stað samtali, og ruglaði eitt-
hvað í hálfum hljóðum um, hve
erfitt væri að ná í leigubíla að
næturlagi. Stúlkan leit framan í
hann og brosti.
Afbrvðissemi.
sjer nokkrum afsökunarorðum við
Edith Andersop og fór síðan út.
Jim sat í bílnum og beið. Peg sett
ist inn í bílinn, eins langt frá Jim
og hún gat. Hún bjó sig undir að
heyra, Jivað Jim hefði að segja,
en hann steinþagði. Þetta liafði
meiri áhrif á hana en löng
skammaræða. Að lokum gat hún
ekki leugur á sjer setið og sagði:
— Jim Miller, þetta skal verða
í síðasta sinn, sem jeg læt bjóða
mjer slíka framkomu af þinni
hálfu. Ef þú vilt haga þjer eins
og fábjáni, þá þú um það, en mig
og mína vini lætur þú í friði í
framtíðinni. Stöðvaðu bílinn und-
ireins og við erum komin til bæj-
arins. Jeg fæ mjer annan bíl heim.
Jim varð ennþá hörkulegri á
svipinn og sagði:
— Alt í lagi. Hefir þú peninga
fyrir bíl ?
— Þjer dettur víst ekki í hug
að jeg taki við peningum af þjer?
Jim svaraði með því að auka
hraðann og bíllinn flaug eftir
þjóðveginum. Peg leit á kílómetra
mælirinn, en mælti ekki orð. Eft-
ir 10 mínútur voru þau komin inn
í bæinn. Jim ók að leigubílastæði
og opnaði bílhurðina.
— Gerðu svo vel. Góða nótt.
Peg fór út úr bílnum.
Jim ók áfram, en kom alt í einu
auga á unga stúlku á gangstjett-
inni. Hann stöðvaði bílinn og opn-
aði bílhurðina.
— Eruð þjer á leið til bæjar-
ins? sagði hann hikandi.
— Já, — það er að segja —,
svaraði stúlkan og leit rannsak-
andi augnaráði á Jim. En hún
settist þó upp í bílinn hjá lionum.
•Jim setti bílinn í gang á ný og
Jim varð ruglaðri eftir því sem
hann ók lengra. Hann gerði sjer
ljóst, að hann hafði einungis boð-
ið stúlkunni upp í bílinn vegna
þess að hann ætlaðist til að Peg
hefði sjeð það. Hvert ætlaði þessi
stúlka? Hafði hún nokkuð minst
á það ? Við torg í miðbænum
stöðvaði hann bílinn.
— Jeg fer hjeðan í alt aðra
átt.
Unga stúlkan varð forviða og
nöldraði eitth.vað um leið og hún
fór út úr bílnum. Jim ók áfram
næstum því áður en stúlkan var
komin út iir bílnum.
Litlu neðar í götunni varð hann
að stöðva bíl sinn um stund, á
meðan löng halarófa af bílum fór
þvert yfir götuna. Um leið og
hann stöðvaði bíl sinn ók leigu-
bíll upp að hans bíl og út úr þeim
bíl steig Peg.
— Jeg elti þig í leigubílnum,
sagði hún hikandi. Jeg held að
jeg sje jafn afbrýðissöm og þú.
Og úr því þii hefir losnað við
stúlkuna, sem þú tókst upp í bíl-
inn, ekur þú mjer vonandi heim?
— Hvað er að sjá til þín, dreng-
ur! Leikur þú þjer að hermönn-
um á helgidegi?
— Já, pabbi, en það eru Hjálp-
ræðishermenn.