Lesbók Morgunblaðsins - 05.12.1937, Qupperneq 1

47. tölublað.
Suimudaginn 5. desember 1937.
XII. árgangur.
tt*(oU krpn ntsmlDJ* h.(.
ORNT OG NÝTT
FRÁ DELFI.
Ferðasögubrot eftir Sig-
fús Blöndal, bókavörð.
Það mun iiafa verið liaustið
1891 að jeg fvrst fór að fá hug-
rnynd um þennan merkilega stað,
og hvernig það alvikaðist er mjer
enn minnisstætt.
Jeg var 17 ára gamall, í efsta
hekk latínuskólans, og gríska var
uppáhaldið mitt, og það svo mjög,
að jeg las ýms grísk rit að gamni
mínu, auk þess sem við lásum í
skólanum, — jeg las þannig alla
Odysseifskviðuna á frummálinu
rneðau jeg var í sjötta bekk; þau,
sem mjer þótti of erfið að lesa
á grísku, las jeg í þýðingum, ef
jeg gat í þær náð. Meðal þeirra
voru leikrit Euripidesar, í dönsk-
um þýðingum, og eitt af þeim var
„Ión“, sem gerist í Delfí. Þar er
aðalpersónan saklaus unglingur,
alinn upp sem þjónn í musterinu.
Hann er einn morgun að hreinsa
og taka til í musterinu, og sjer
þá sólina rísa upp og skína á
tinda Parnasf jallsins. 011 þessi
lýsing á fegurðinni í Delfí og
musterinu þar hreif mig svo, að
jeg einsetti mjer að revna að
brjótast fram úr þessu kvæði í
l«ikritin« á grí#ku. Og loks tékst
Sigfús Blöndal bókavörður
hefir í haust verið á ferðalagi
um Grikkland og Ítalíu, m.
a. 1 þeim erindum að rann-
saka ýmislegt þar syðra, er
kemur við fornar sögur okk-
ar íslendinga. Hann hefir
sent Lesbók fróðlega grein
um hofið í Delfí og birtist
hjer fyrri hluti. hennar.
rnjer það, þó erfitt væri það þá.
Ión syngur kvæði, sem byrjar
svona:
„Harmáta men tade levka teþripp-
ón
Helios ede lampei kata gan —
„Þarna er vagninn með fjórum
hvíturn hestum fvrir, Sólguðinn
sem varpar ljóma vfir jörðina —“.
Og svo lýsir hann sólroðnum
tindurn Parnasfjallsins, reykelsis-
mökknum frá altarinu, störfunum
í musterinu, hvernig hofgyðjan
setjist nú á þrífótinn helga og
boði mönnum spádóma guðsins,
Apollóns, hörpuleikarans og
skáldaguðsins — drottirrs staðar-
ins. Það kom eins og ljós inn í
mína sál frá þessu fagra, sól-
Dýrgripasafn Aþenumanna
í Delfí.
þrungna kvæði gamla gríska
skáldsins, og jeg hefi síðar oft
lesið leikritið og einkum þetta
kvæði úr því á frummálinu.
Mjer varð þá þegar ljóst, að í
Delfí hlyti að vera mjög fallegt
og náttúran einkennileg, og að
öll þessi lýsing á náttúrunni og
musterinu væri svona ljós og lif-
arrdi einmitt af því að Euripides
sjálfur hefði verið þar og sjeð
sólina í dýrð sinni rísa yfir fjalla-
tindana.
Svo liðu árin. Margt dreif á
dagana. í þau 23 ár, sem jeg sat
við orðabókina mína, var hvorki
trmi rrje efni til Grikklandsferð-
ar. Fyrst löngu síðar, 63 áta