Lesbók Morgunblaðsins - 05.12.1937, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
38°.
Afmælisgjöf til Magnúsar
Jónssonar: Silfurkaleikur
frá nemendum hans.
En hinumegin:
Ei(n|vr)v aq)ÍT|ju újiív
eÍQrjvr|r' tijv ejtrjv hífto)ju vjiiv
Meí YUTf EV EllOÍ, X(<Y<1) EV V(XIV Jóh.
1427 154
A íslensku:
Frið læt jeg eftir hjá yður,
minn frið gef eg yður.
Verið í mjer, ]>á verð eg líka
í vðnr. Jóh. 14,27 15,5.
Kaleikur þessi er vafalaust
með fegurstu kirkjugripum, sem
gerðir hafa verið í seinni tíð hjer
á landi.
Heimsósómi.
Eins og áður hefir veiúð get-
ið um í blöðum færðu nem-
endur prófessors Magnúsar Jóns-
sonar honum á fimtugsafmæli
hans kaleik, forkunnar vel gerð-
an. Birtist hjer mynd af lionum.
Með gjöf þessari fylgdi skraut-
íátað ávarp, undirritað af mörg-
um nemendum hans, eldri og
yngri. Var ávarpið á þessa leið:
,,I tilefni af fimtugsafmæli yð-
ar, Dr. theol. Magnús Jónsson,
prófessor, höfum vjer þakklátir
nemendur yðar, eldri og yngri,
látið gjöra kaleik þennan, sem
vjer afhendum yður hjer með til
eignar.
Það er ósk vor, að ]>egar vænt-
anleg háskóla-kapella verður tek-
in í notkun, að þá verði kaleikur
þessi léður þfyigað til helgrar
þjónustu.
Væntum vjer, að hann muni á
þann hátt verða ævarandi vottúr
um vinsældir hins ágæta kennara,
og verkfæri Guðs náðar, er minst
verður Frelsarans á þeint helga
stað“. |
Prófessor Magnús J ónsson
ákvað þegar, að ánafna væntan-
legri háskóla-kapellu kaleikinn.
Kaleikur þessi er gerður af Jón-
atan Jónssyni gullsm. Er kaleikur
inn 1 ð1/^ cm. á hæð, smíðaður úr
þvkku silfri, og er bikarinn gull-
roðinn að innan. Ofan tii á fót-
stalti hans eru táknmyndir
guðspjallamannanna fjögurra. A
myndinni sjest best tákn Mark-
tisar, sem er Ijón, vængjað, en
lengst til vinstri sjest tákn
Matteusar, sem er maður, einnig
vængjaður. Myndirnar eru slegn-
ar af hagleik miklum, og standa
þær fágaðar á hrjúfum grunni og
njóta sín því vel.
A sjálfa stjettina er letrað
öðrnmegin:
Dr. Magnús prófessor Jónsson
1887 — 26. nóv. — 1937.
frá nemendum hans.
í gömlu bókadóti rakst jeg ný-
lega á eintak af blaði skólafjelags
Kennaraskólans, sem heitir Örvar-
Oddur, okt.—nóv. 1935.
Blað þetta er fjölritað og efni
þess yfirleitt prýðilegt og nem-
éndum skólans til sóma. En best
þótti mjer þó kvæði það, sem jeg'
vil taka bessalej'fi að birta, því
að slíkur smíðisgripur á ekki að
liggja í láginni. Væri gaman að
vita, hver höfundurinn er, því að
undarlegt má heita, ef ekki eru
til fleiri góðir gripir úr þeim
smiðshöndum. M. J.
„Á vorum dögum er veröld
í hörðu reiki“,
Gerist nú hart í heimi,
hætturnar víða á sveimi.
Alt gengur upp og niður,
engum 'er búinn friður.
Aukast nú glópskugjöldin,
grimm eru pennavöldin.
Bregðast nú Ásaættir,
allar á burtu vættir.
Geipandi skáldin gala,
grenjandi lýðinn fala,
kveðandi klækimálin,
knýjandi úr skeiðum stálin.
Vitandi vonir mistar,
verandi kommúnistar,
hampandi heimskuskotti,
hafandi Guð að spotti.
Af stefnum er lýður leikinn,
af löstum sjerhver hreykinn.
Fláræði og flokkaspilling
fer um landið í trylling.
Sannleikann sífelt lita,
sólgnir í feita bita,
stjórnmálaauri orpnir,
andlega samanskorpnir.
Dárlega hædd er dygðin,
drengjum er þekkust lygðin.
Á braut eru táp og trúin,
trygð er í óbygð flúin.
Einn svíkur öðrum betur,
annara dæmi hvetur,
ekki til dýrra dáða,
en dugvana Lokaráða.
Vakni nú Islands vættir,
verði með grönnum sættir.
Landið byggist með lögum,
svo lofað verði í sögum.
Á burtu sje lymsku lundin,
Loki sje aftur bundinn.
Að velli má Höður hníga,
úr Helju skal Baldur stíga.