Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1937, Blaðsíða 21

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
413
Fyrir yngstu Iesendurna.
■ í heimsókn
Hafið þið ekki gaman af að
heimsækja litlu kvikmynda-
stjörnuna Shirley Temple, sem
eflaust flest af ykkur kannist
við, og sjálfsagt hafa mörg ykk-
ar sjeð hana leika í myndum, sem
hjer hafa verið sýndar.
Það, sem vakið hefir mesta að-
dáun á Shirley, er það, að hún
kemur ávalt eðlilega fyrir sjónir
okkar, í hvaða gerfi sem hún birt-
ist. En það er vegna þess, að hún
er sem allra minst látin verða
vör við, að hún sje að leika, held-
ur er hún vanin við að líta á kvik
myndastarfið sem skemtilegan og
hrífandi leik, svipað eins og við
leikum okkur í mömmuleik, felu-
leik, eða þá ræningjaleik. Það er
bara sá mismunur, að Shirley hef-
ir heilan kvikmyndabæ til að
leika sjer í. Þegar hún er ekki
við kvikmyndastarfið, lifir hún
svipað og önnur börn, og er forð-
ast að láta hana finna, að hún
sje nokkuð meira en önnur börn
og að taka verði eitthvert sjer-
stakt tillit til hennar.
Shirley þykir ekkert gaman að
sjá sjálfa sig á kvikmynd. Hún
vill miklu heldur sjá Mickey
Mouse teiknimyndir.
En nú ætla jeg að lofa ykkur
að heyra, hvernig Shirley
Temple ver deginum.
„Shirley! Klukkan er orðin
sjö!“
„Það er ómögulegt að klukkan
sje orðin svo margt“, sagði Shir-
ley og velti sjer á bakið og teygði
úr sjer.
Úti á ganginum heyrðist ýlfr-
að og þegar dyrnar voru opnað-
ar kom hundurinn hennar Shirley
hlaupandi inn og beina leið upp
í rúmið til hennar..
„Góðan daginn,, Rowdy!“ hróp-
aði hún og klóraði honum á bak
við eyrun. „Þú ert ljóti hundur-
inn að vekja mig svona snemma!
En nú verð jeg víst að fara á fæt-
ur, fyrst þú segir líka að klukkan
sje orðin svotia margt“.
Shirley flýtti sjer á fætur og

Shirley Temple
inn í baðherbergið og fjekk sjer
kalt steypibað. Síðan steig hún á
vigtina, sem þar var, til þess að
vita, hvort hún hefði nokkuð
þyngst.
„Mamma! Jeg er ekkert þyngri
en jeg var í gær. Og þú sem seg-
ir, að jeg stækki meðan jeg sofi“.
Shirley flýtti sjer nú að klæða
sig og þvínæst hljóp hún fram til
mömmu sinnar og borðaði morg-
unmatinn sinn, og hún hefir
venjulega ágæta matarlyst og er
sjaldan úrill.
Þegar hún hafði lokið við að
borða morgunmatinn, sem venju-
lega var dálítið af ávöxtum, stór
diskur með hafragraut og sigti-
brauðssneið, og svo náttúrlega
mjólkurglas, hraðar hún sjer nið-
ur í garðinn til að fóðra dýrin
sín. Shirley á tvo hunda. einn
hest og fjölda af kanínum, sem
henni þykir sjerstaklega gaman
að. Hún hirðir þær sjálf á hverj-
um morgni og rífur handa þeim
gras.
Klukkan níu kallar mamma
hennar og segir, að nú verði hún
hjá ■
að koma inn og klæða sig, því
klukkan hálftíu verða þær að
vera komnar á kvikmyndastöðina.
„Mamma!“ hrópaði Shirley.
„Jeg fer í bláa kjólinn minn í
dag“.
Mamma hennar hafði ekkert á
móti því, og Shirley flýtti sjer að
ná í kjólinn úr klæðaskápnum sín-
um. En þar var nú annars úr nógu
að velja. Þar voru kjólar úr alls-
konar efni og í öllum regnbogans
litum.
Áður en Shirley fór í kjólinn,
fór hún inn í baðherbergið og
burstaði tennurnar sínar. Það ger-
ir hún þrisvar á dag. Hún reyndi
að losa eina tönnina, sem henni
virtist vera laus, en það tókst nú
ekki, svo hún varð að láta það
bíða betri tíma.
Nú var bifreiðin hennar komin
að húsdyrunum og Shirley og
mamma hennar stigu upp í hana
og óku til kvikmyndastöðvarinnar.
Mamma hennar fer ávalt með
henni þangað.
Frá klukkan tíu til tólf er Shir-
ley á kvikmyndastöðinni, en þá
er hádegisverður og borðar hún
hann venjulega þar.
Eftir hádegisverðinn er Shirley
látin sofa í klukkutíma, en síðan
fara þær mæðgur aftnr til vinnu.
Klukkan fjögur er lagt á stað
heim. Þegar heim kemur bíður
Shirley mikill fjöldi af bögglum
með allskonar gjöfum frá flestum
löndum heimsins. Shirley dætur
þær venjulega flestar af hendi til
barnaheimila og spítala. En ein-
staka heldur hún eftir. Hún á t.
d. á annað hundrað brúður af
öllum mögulegum stærðum og
gerðum og margar þeirra eru í
þjóðbúningum þeirra landa, sem
þær koma frá. Ekki veit jeg hvort
hún á nokkra brúðu í íslenskum
búningi.
Pabbi Shirley kemur heim klukk
an fimm og þá fara þau út á
grasflötinn og leika „krocket“,
þangað til mamma hennar kallar
á þau inn að borða.