Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1937, Page 7
Lesbók morgunblaðsins
423
— Frá hverjum? spurði hún.
Hann ljet á sjer skilja, að
þessi sending væri ekki frá nein-
um óviðkomandi manni, hún væri
frá honum sjálfum. Svo stóð hann
grafkyr fyrir framan hana, eins
og víggirðing, sem ilt er að kom-
ast yfir.
— Svo þú ert bara farinn að
gefa mjer gjafir, hvíslaði hún.
— Heyrðu, stamaði hann.
— Já, hvað er það? spurði hún
í áfjáðu hvísli.
— Það er áríðandi, sagði hann.
Mig hefir lengi langað til að
segja þjer dálítið, að tala um dá-
lítið við þig . . . Og honum vafð-
ist tunga um tönn.
4.
Seinna um kvöldið, þegar
Gvendur vinnumaður <vatnaði
kúnum, var hann í óvenju góðu
skapi. Hann söng hástöfum, því
að hátíðin var runnin upp í
brjósti hans og mikil birta yfir
lífinu. Svo liætti hann söngnum
í miðju versi og brosti drýginda-
lega framan í veturgamla kvígu.
Hjónabandsmálið, sem búið var
að liggja á honum eins og mara
í tv%ö ár, hefði varla getað feng-
ið öllu farsælli endalyktir. Eigin-
lega vissi hann ekki, hvernig það
atvikaðist, hann þurfti ekki einu
sinni að berar upp erindið, því
að áður en hann fjekk ráðrúm
til að Ijúka við setninguna, voru ^
þau hnigin í faðmlög, og alt hitt^j
kom af sjálfu sjer. Já, meira að
segja andvarpaði konuefnið inn
í rautt skeggið á honum, að hún
hefði beðið eftir þessu svo óra-
lengi.
— En samt sem áður skygði
eitthvað á gleði hans og ljet sál-
ina ekki í friði. Mikill djeskot-
ans glópur hafði hann verið, að
sjá þetta ekki fyrir löngu. Hún
var ekki einu sinni búin að líta
í böggulinn, þegar alt var klapp-
að og klárt. —
Ekki svo að skilja, að hann
sæi eftir þessum þremur krónum,
(þótt það væru óneitanlega mikl-
ir peningar). Því fór fjarri. En
hann átti bágt með að verjast
þeirri hugsun, að þetta hefði ver-
ið óþarfa eyðsla, að hann hefði
vel getað komist hjá því, að kaupa
þessa horngrýtis Lúxu.
Frá eiimpui nin heimsmeistaratitilinn.
Skák nr. 5.
Haag 14. okt. 1937.
Móttekið drotningarbragð.
Hvítt: Dr. Euwe.
Svart: Dr. Aljechin.
1. d4, d5; 2. c4, dxc; (Aljec-
hin hefir tvisvar áður leikið
þannig á móti Euwe og í bæði
skiftin með slæmum árangri.
Leikurinn er ekki talinn góður.
Svart getur ekki haldið peðinu
og hvítt fær sterkari peðastöðu á
miðborðinu.) 3. Rf3, a6; (í skák-
inni EuAve—Aljeehin, Þýskal.
1937 ljek Aljechin hjer Rf6. Sjá
Fálkann, skák nr. 31.) 4. e3, Rf6;
(Teflandi og venjulegra er 4......
Bg4; 5. Bxp, e6; 6. Db3, BxR;
7. pxB, b6; 8. Be2, c5; o. s. frv.)
5. Bxp, e6; 6. 0—0, c5; 7. De2,
(Framtíðin verður að skera úr
hvort þessi leikur er betri en a4,
segir Reschewsky* einhversstað-
ar.) 7........ Rc6; (Sumir álíta
betra að leika þegar b5 og síðan
Bb7;) 8. Rc3, (Hdl virðist einn-
ig góður leikur.) 8........... b5;
(Be7 er talið betra.) 9. Bb3,
Be7; (Sumir álíta betra að leika
Bb7 og eftir 10. Hdl, Db6; og
hróka síðan langt.) 10. pxp, Bxp;
11. e4, b4 ?; (Staðan var þegar
orðin mjög erfið fyrir svart.
Rd7 var e. t. v. best. En hvítt
fær alt um það betri stöðu. T. d.
11...... Rd7; 12. e5, O-A); 13.
Re4, h6; 14. Hdl, De7;) 12. e5!
(Dc4 var ekki eins gott.) 12......
pxR; (Ef Rd5; þá 13. Dc4, pxR;
14. DxB og hvítt á ágæta stöðu.)
13. pxR, gxf; (Ef Dxp vinnur
hvítt mann.) 14. Dc4, Db6; (Ef
De7; þá Be3!) 15. Dxc3, Rd4;
16.R xR, BxR; 17. Ba4+!, Ke7;
18. Be3!!, (Eyðileggjandi fyrir
svart. Ef 18......BxB; 19. pxB,
e5; 20. Da3+ o. s. frv.) 18.......
BxD; 19. BxD, Be5; (Ef Bxp;
þá 20. Bc5+, Kd8; 21. Hfdl+,
Kc7; 22. Bd6+,) 20. Iladl, Kf8;
(f5 er engu betra. Ef Bd6; þá
21. HxB!, KxH; 22. Hdl+, Ke5;
23. Bc6, o. s. frv.) 21. f4, Bxb2;
(Betra var að gefa, eða leika
Bb8;) 22..HÍ3, Bb7; 23. Hg3,
Ba3; (Að líkindum hefir annar
eins leikur aldrei sjest í skák á
milli stórmeistara.) 24. HxB,
IIg8; 25. IIg3, HxH; 26. pxH,
Bd5; 27.’ Bb3, BxB; 28. pxB,
Ke8; 29. b4, Hb8; 30. Bc5, Hc8;
31. Hal, Hc6; 32. Kf2, f5; 33.
Ke3, f6; 34. Kd4, Kf7; 35. Kc4,
Kg6; 36. Hdl, Kli5; 37. Hd6,
HxH; 38. BxH, Kg4; 39. Be7,
Kxp; 40. Bxp, Kxf4; Hjer gerði
Euwe blindleik (Ke5)v Skákin
var aldrei tefld lengra. Svart
- r=.-;
gaf.
-----►■»■■»---
Fróðárheiði.
Frh. af bls. 418.
•; j
hungurmorða þarna á sillunni.
Hann mældi í huga-sjer ieiðina
r.iður, en hún var óralöng og á
engra færi að komast hana ó-
skemdur nema fuglinum fljúg-
andi. Ótal hugsanir runnu um
hug hans, en engar þeirra rjeðu
úr þeim vanda, sem hann var
staddur í. — Hann þreifaði á
pjönkum sínum, er voru ljettar
og fyrirferðarlitlar. Þar fánn
hann pelaskömmina, sem hann
hafði fengið sjer á í höndlun-
inni í Ólafsvík. Pelanum varð
.
hann að ná, því að ekki var í
önnur skjól að leita, úr því sem
komið var. Hann hagræddi sjer
varlega á sillunni, tók tappánn
úr pelanum og fekk sjer góðan
slurk. Ekki leið á lÖngu þar til
birta tók í sál hans. Hann tók
ofan húfuna og hafði yfir Faðir
vorið. Síðan tók hann táppann
úr pelanum á ný og tæmi hann
í botn. Nú var leiðin ekki orðin