Lesbók Morgunblaðsins - 31.05.1942, Blaðsíða 6

174
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
HELGI PJETURS:
Sannleíktir, trú og kírkja
Nazistum borgar sig það ekki
að laumast yfirum. Svo vel og
vendilega eru aðkomumennirnir
rannsakaðir út í æsar, og fólkið
af vesturströndinni þekldr hvert
annað vel. Einu sinni ltom norsk-
ur nazisti, sem hafði lent í handa-
iögmáli við samherja sína heima
í Noregi. Hann var í vandræðum
með hvað hann ætti að gera og
flýði svo til Englands, en í stað
þess, að honum væri tekið þar
með opnum örmum, var honum
stungið í svartholið, til nánari
rannsóknar. Þar verður hann að
dúsa ásamt ýmsum þjáningabræðr
um sínum þangað til stríðinu lýk-
ur.
Norska nýlendan í London vex,
en sífelt verða þar þó manna-
•skifti. ‘Gistihúsið, sem í hittifyrra
var gert að sjómannaklúbb, er
orðið mikils til of lítið, og síðan
liefir verið keypt hús í viðbót.
Auk þess hafa heilar hæðir verið
festar á leigu í gistihúsum í ná-
grenninu. Þangað safnast Norð-
mennirnir smátt og smátt úr
Norðursjávarferðum sínum og
njer er það, sem þeir bíða eftir
fyrstu ferð til „Little Nor\vay“ í
Kanada eða öðrum æfingaherbúð-
um.
Sá heiður hefir hlotnast áður-
nefndu gistihúsi, að þar er til húsa
yngsti víkingurinn, enn sem kom-
ið er. Þetta er eins ár gamall pilt-
ur, sem ásamt bróður sínum fjögra
ára gömhim og öðrum átta ára,
hefir hina löngu og hættulegu
ferð að baki sjer. Hann situr núna
glaður á hnje mömmu sinnar og
er að borða. Hver skyldi á hon-
um sjá, að vjelbyssukúlurnar hafi
hvinið yfir höfði hans, að maður-
inn við stýrið fjelli í valinn og
eð ýmsir „farþegarnir" hlytu sár
á leiðinni? Mamma .brosir þögul.
Þegar maðurinn hennar ljet í haf,
varð hún að vera eftir hjá drengj-
nnura sínum tveimur, því að þá
átti hún vou á þriðja barninu.
En hún hafði einsett sjer að koma
á eftir manninum, undir eins og
nstæður leyfðu. Nú hefir fjöl-
skyldan náð saman aftur og bíð-
ur aðeins tækifæris til að stofna
sjer heimiii á ný.
I síðustu Eimreið (1. h. 1942, s.
* 94—5) hefir ritstjórinn vin-
samlega getið um bók mína
Framnýal. En nokkrum m:sskiln-
ingi kann það al valda, er hann
segir: „Á bls. 62 ræðir höf. (H.
P.) um Jesúm (í kafla þeim, er
nefnist ,Saga Jesú‘) og hygst að
sanna að hann hafi um suma ó-
fullkomleika ekki verið alveg ó-
líkur öðrum mönnum“.
í gre:n minni er verið að benda
á það, hversu glögglega komi
fram, að saga Jesú einsog guð-
spjöllin segja hana, sje ekki
skáldskapur. En þar sem Jesús
kallar óvini sína nöðruafkvæmi,
virðist mjer ekki unt að halda
því fram með nokkurri skjmsemd,
að það beri ekki að skoða sem
illmæli, nokkurnveginn úr sömu
áttinni einsog þegar hann líkir
óvinum sínum við kalkaðar graf-
ir. Og það liggur í hlutarins eðli,
að einmitt það sem guðspjöllin
segja um mannlegan ófullkom-
leika Jesú, er síst ástæða til að
rengja og telja skáldskap. Og
vjer megum ekki gleyma hinum
stórviturlegu orðum, sem eftir
Jesú eru höfð um þýðingu sann-
leikans. En þó hefir trúmönnum
stundum hætt við að hafa að engu
það sem einu frumheimildirnar
segja um Jesú og fólk hans, og
má hjer nefna ekki ófróðlegt
dæmi þess. Á málverkasýningu í
Vínarborg var, fyrir ekki allfá-
um árum mynd sem hjet die
heilige Familie (fjölskyldan
helga). Var þar Josep og María
og barnahópur hjá þeim — í
besta samræmi við guðspjöllin,
því að þar eru nefndir 4 bræður
Jesú, og systurnar hafa a. m. k.
verið 3; í grískunni er höfð fleir-
tölumynd orðsins en ekki tvítal-
an, svo að systkinin hafa eftir
því a. m. k. verið 8. En einn
morgun, þegar komið var á
sýninguna, sáu menn, að myml
þessi hafði verið rist sundur.
Svona hafði það hneykslað ein-
hvern, að María skyldi vera mál-
uð sem margra barna móðir. Úr
sömu áttnni er það, þegar menn
hafa málað þau hjónin Jósep og
Maríu, einsog 50—60 ára aldurs-
munur hafi verið á þeim.
í slíku kemur fram lítilsvirðing
á sannleikanum, eða a. m. k. því,
sem ekki virðist nokkur ástæða
til að efast um að sje sannleik-
ur. En þar sem sannleikurinn er
fyrirlitinn, er mannúðinni hætt.
Og .ekki má gleyma því, að kirkj-
an er stofnun guðs aðeins að svo
miklu leyti sem hún hefir sann-
leikann og kærleikann í háveg-
um.
9. maí.
Helgi Pjeturss.
Smælki.
Lögfræðingur var að yfirheyra
tötralega klædda konu, og honum
fanst sjer ganga illa að fá kon-
una til að segja það, sem hann
vildi fá fram. Hann sagði að lok-
um:
— Þjer haldið því fram, að
þjer hafið aldrei hlotið neina
mentun, en samt svarið þjer
spurningum mínum skynsamlega.
— Já, svaraði konan, maður
þarf nú ekki að hafa gengið á
skóla til að svara nokkrum kjána-
legum spurningum.
★
Duglegur ungur maður gekk í
herinn og eftir þrjá mánuði var
hann gerður að undirforingja af
lægstu gráðu. Hann skrifaði eft-
irfarandi brjef he:m til konu
sinnar:
„Jeg hefi verið hækkaður í
tign. Þú skalt samt ekki flytja
inn í stærri íbúð og þú skalt um-
gangast nágrannana alveg eins og
ekkert hafi í skorist".
★
Ókunnugur maður í boði: Hund
leiðinlegt, finst yður ekkif
Annar maður: Jú.
Sá ókunnugi; Eigum við ekki
að stinga af heim?
— Get það ekki, jeg er hús-
bóndinn hjer.