Lesbók Morgunblaðsins - 28.06.1942, Qupperneq 1

gHStor&umblv&smð
19. tölublað. Sunnudagur 28. júní 1942. XVII. árgangur.
Örn rændi tveggja dra barni
Me
^ermie
é/áio un úr £/óm ránpu
7 T7
stnó
Pjer sögðuð einu sinni í
blaði yðar að það myndi
vera þjóðsaga og hugarburður
fólks að ernir stælu börnum. Menn
iegðu ekki trúnað á að slíkt kæmi
fyrir.
En þetta er ekki rjett. Kona
eina, sem hefir verið sóknarbarn
mitt og jeg þekki vel, varð fyrir
því, er hún var tveggja ára, að
örn flaug með hana áleiðis í hreið
ur sitt“.
Eitthvað á þessa leið komst síra
Magnús Guðmundsson í Ólafsvík
að orði eitt sinn í vor, er hann
kom inn á skrifstofu Morgunblaðs-
ins.
Jeg spurði hann hver sú kona
væri og hvar hún væri. En hann
sagði mjer að hún væri Ragn-
heiður Eyjólfsdóttir og ætti heima
í Suðurgötu 24 hjer í bænum.
Hjer um daginn gekk jeg á
fund þessarar konu, og sagði
benni að jeg hefði heyrt um þanu
einkennilega atburð er fyrir hana
befði borið sem barn, og mun
varla nokkur núlifandi manneskja
bjer á landi hafa lifað slíkt. Jeg
sagði henni að jeg hefði aldrei'
trúað því sem í vísunni stóð í
stafrófskverinu mínu:
>,sterklegur fugl og stór er örn
stundum hremmir hann lítil börn“
— Eins og gefur að skilja, sagði
frú Ragnheiður, — man jeg ekk-
ert eftir þessu sjálf. En mamma
Ragnheiður Eyjólfsdóttir.
mín heitin sagði mjer oft frá
þessu.
— Hvenær vildi þetta til
— Jeg er fædd þ. 15. júlí 1877,
en mun hafa verið rjett um það
bil tveggja ára.
Foreldrar mínir áttu heima í.
Skarði á Skarðsströnd, faðir minn,
Eyjólfur Eyjólfsson, v&r ráðsmað-
ur hjá ekkju Kristjáns Skúlason-
ar kammerráðs, lingibjörgu Eben-
ezardóttur. En móðir mín, Matt-
hildur Matthíasdóttir, var þar í
húsmensku að kallað var,
Móðir mín hafði farið niður
að á til að þvo þvott. Var brekku-
hall niður að ánni þar sem þvotta-
staðurinn var. En slcamt fyrir of-
an var hvammur og uxu blóm þar
innan um hvannir. Þetta var í tún-
inu á Skarði. Móðir mín skildi
mig eftir í hvannstóðinu, er hún
fór að fást við þvottinn, taldi mig
óhultari þar, fjarri vatninu.
Alt í einu heyrir hún að jeg
rek upp hræðsluóp, en örn er
kominn yfir mig, þar sem jeg sat
við að tína blóm. Skifti það eng-
um togum, að örninn hefur sig
upp og flýgur með mig í klónum
hátt í loft upp, en ekki heyrðist
til mín nema rjett sem snöggvast.
Hefir strax liðið yfir mig.
í fyrstu flaug örninn afar hátt
þarna yfir. Er sem hann hafi vilj-
að komast sem hæst strax, til
þess að hann kæmist á ákvörð*
unarstað, • þó honum dapraðist
flugið er frá liði. En vitanlega
var ætlun hans að koma mjer upp
í arnarhreiður sem var í fjallinu
fyrir ofan Kross.
í Krossfjalli höfðu arnarhjón átt
sjer hreiður í mörg ár og alið þar
upp unga sína. Gerðu ernir þessir
oft óskunda meðal alifugla á
Skarði man jeg, þegar jeg var
þar seinna um tíma, á tíu ára
aldri.
Nú víkur sögunni til fólksins á
Skarðstúninu, er þar var við hey-
skap. Þaut hver af stað sem betur
gat, til þess að reyna að komast
í tæri við örninn. En sá leikur
sýndist ójafn og útsjeð hver end-
irinn yrði. Enda sagði móðir mín,
að þegar hún leit upp frá þvott-
inum við ána, og horfði á eftir