Lesbók Morgunblaðsins - 28.06.1942, Blaðsíða 3

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
203
Krisiján Jónsson
Fjallaskáld
Þórarinn Stefánsson í Húsavík hefir sent Lesbók
eftirfarandi ljóð um Kristján Jónsson Fjallaskáld. Segir
hann, að kvæðið muni aldrei hafa verið prentað fyr, en
geymst í handriti, en höfundur þess er sr. Gunnar Gunn-
arsson frá Laufási, bróðir Tryggva Gunnarssonar.
í Krossdal er hann fæddur
í Kelduhverfi mitt.
Keldhverfinga skáldið
ber nafnið fræga sitt.
í þjóðarinnar hjörtu
hefir ungur skráð,
og hver ein tunga nefnir
um gjörvalt ísaláð.
f Krossdal er hann fæddur,
sem kvað sín harmaljóð;
sem kvað frá særðu hjarta
í beiskum jötunmóð:
„Lífið alt er blóðrás
og logandi und,
sem læknast ekki fyr
en á aldurtila stund“.
í Krossdal er hann fæddur,
sem krossinn þunga bar,
krossberandinn þjáði,
sem harmasverðið skar.
Krossi hreldur gekk hann
um dauðans skuggadal.
Dreyrgum krossi píndur
hann loksins fjell í val.
n.
ó að eg ætti í eigu minni
kröftug orð til að kveðja þig
Kristján skáld, minn kæri vinur
og fóstbróðir frá fyrri dögum.
Mundirðu víst á mínu leiði
ef lengur mjer lifað hefðir
umfeðmingsgras ástar og trygðar
plantað hafa hendi vinar.
Indælt væri mjer aftur á móti
gæti eg vinur gróa látið
lítið blóm á leiði þínu,
minningar blóm sem mætti lifa.
Minnist eg þess að mjer þú varst
einhver hinn besti æskuvinur.
Mörgum eg kyntist mentabræðrum
fremur en þú, mjer fæstir unnu.
Saman við löngum sátum einir
ellegar gengum úti báðir,
þjer af munni mælska streymdi,
skemtibögur og skáldaflug.
Yar eg á snillinga snjöllum fundum,
er fleiri sátum fóstbræður saman,
er þú og Matthías mæringa val
skálda öndum öttuð saman.
★
Mild var þjer jafnan mentagyðja,
alt stóð þjer hennar opið ríki:
Námið mikla, minnið trúa,
skyn og skáldgáfa var skraut þitt vinur.
Viðkvæmt í brjósti barstu hjarta,
blíða og trygð þar bjuggu saman,
sjálfur í heimi hjálpar þurfi
vildir þú öðrum aumum hjálpa.
Vinsæll þú varst af virða mengi,
unnu þjer margir æðri sem lægri,
skólabræður þig báru á höndum,
Reykvíkingar þjer rjettu arma.
Þínar afskektu æskustöðvar
þinn menta þorsta ei máttu seðja,
af stað þú lagðir um landið þvert,
svo bergja mættir á brunni menta.
*
Borinn í heim á bruna hrauni
við hyldýpis gjár og hrika klungur,
hrjóstrugan barstu ham að utan,
en brennandi eld í innra manni.
Fóstraður upp í Fjallabygðum
hjá Dettifossbúa og dísum hamra,
ægði menskra manna sonum
andinn aflrami í ungu brjósti,