Lesbók Morgunblaðsins - 28.06.1942, Blaðsíða 6

206
LESBÖK MOBGUNBLAÐSmS
lendur borgari — af svæðum, er
hefðu hernaðarlega þýðingu. —
Það er herforingjanna að á-
kveða hverjir slíkir staðir sjeu
cg má telja alla vesturströnd
Bandaríkjanna til þeirra.
*
etta ákvæði snertir um
300.000 einstaklinga. Af
þeim er þriðjungur erlendir
borgarar óvinalanda en % af-
sprengi þeirra, en fæddir í Ame-
ríku.
Andnjósnstarfið er sam-
setningarþraut, þar sem raða
verður saman mörgum smábit-
um, ef heildarmyndin á að fást.
Eddie Good hugsaði ekki út í
þetta, eitt kvöldið í febrúar,
þegar hann var að fikta við
stuttbylgjuviðtækið sitt heima
á búi föður síns á Kyrrahafs-
strönd, norðanverðri. Þá heyrði
hann ákveðin punkta- og strika-
. merki, en hjelt samt, að þetta
væri þýðingarlaust, þó að hann
heyrði, að merkin væru send
með æfðri hendi. Hann tók samt
blað og blýant og skrifaði staf-
ina KLGYD MCLSJBX JNKS-
MYCYH .... Það kom miklu
meira Eddi þótti þetta skrítið og
sendi kunningja sínum í hern-
um stafina, sem hann hafði skrif
að upp og hann ljet þá fara til
undirliðsforingja, sem afhenti
þá upplýsingaþjónustu hersins.
Og nú gerðust fleiri tíðindi.
Eitt kvöldið kom hermanna-
sveit á bæ Goods og hafði með
sjer vandaðan útvarpsútbúnað.
Þeir piltarnir földu vagninn
sinn í úthýsi og settu nú upp
loftnet mörg, og fóru að hlusta.
Þeir heyrðu ekkert þá nótt eða
þá næstu. Það var ekki fyr en
tveimur nóttum seinna, sem
sendistöðin byrjaði aftur.
Nokkrum mínútum seinna fór
einn hermaðurinn á stað með
bifreiðina og ók á burt. Hann
var farinn á næstu stöð. Þeir
höfðu sem sje þrjár mismunandi
stöðvar til þess að hlusta frá
og hver stöð gat ákveðið stefn-
una, sem merkin komu úr. Og
þá var ekki annar vandinn en
að draga stefnulínurnar á landa
brjef. — Þar sem línurnar skár-
ust hlaut sendistöðin að vera.
En þar með var ekki alt búið.
Þegar komið var á þann stað
var óbygður völlur, í brekku,
skamt frá fiskiþorpii. Moldar-
vegur lá meðfram vellinum og
þaðan upp í heiði. Þeir piltarnir
settu verði við veginn.
Þriðju nóttina heyrðust merki
enn á ný. Einn af varðmönnun-
um gat sagt frá því, að um sama
leyti sem merkin heyrðust, hafði
fisksölubifreið ekið hægt upp
veginn frá þorpinu upp í heiði.
Á þriðju nóttu eftir þetta kom
bifreiðin aftur og nú rjeðust
varðmennirnir að henni og
stöðvuðu hana. Fjórir menn
voru í bifreiðinni, tveir framm
í og tveir sátu á fiskkössunum
aftur í, og virtust sofandi. Við
leitina kom ekkert í ljós fyr en
hermennirnir skriðu undir bif-
reiðina og fundu þar rafgeyma
í leynihólfi, og loks fundu þeir
tækin, undir fiskkösunum.
En þetta var ekki nægileg
sönnun fyrir landráðum. Það
varð ekki sannað, að bifreiðar-
mennirnir hefðu sent óvinun-
um frjettir. 1 flestum öðrum
löndum hefðu þeir verið teknir
af lífi þegar í stað, en nú lifa
þeir góðu lífi í fangabúðum. Og
þó eru rannsóknarmennirnir
sannfærðir um að þessir menn
sjeu í njósnarasamsæri, sem fái
frjettir um skip í fiskiþorpinu
og komi þeim til óvinakafbát-
anna.
*
á japanski kafbátasægur, sem
hjelt sig við vesturströnd
Ameríku skömmu eftir árásinu á
Pearl Harbor olli and-njósna-
starfsliðinu miklum heilabrotum.
Hvar fengu kafbátarnir olíu?
Baja California í Mexico, 760
mílna langur tangi, fjöllóttur og
strjálbygður, suður af San Diego,
var líklegasti staðurinn. Þar lifa
um 1000 Japanar, flestir á fisk-
veiðum.
1 janúar afrjeðu tveir amerík-
anskir íþróttamenn að kanna
strandlengjuna og róa til fiskjar
í leiðinni. Annar þeirra var ágæt-
ur kafari, sem gat kafað nokkra
faðma og náð skelfiski á sjávar-
botni. Fyrir sunnan Ensenada,
syðra þorpið, rákust þeir á fiski-
mannskofa á f jörubakkanum. Fyr
ir neðan hann stóð blikkgeymir,
sem þeir hjeldu að væri notaður
undir vatn. Enginn maður sást
þarna, en urrandi hundur. Pilt-
arnir fóru á burt og tjölduðu
skamt undan. Nóttina fóru þeir
aftur og rannsökuðu staðinn.
Geymirinn var tómur, en megna
olíustækju lagði upp úr honum.
Og úr botninum var pípa, grafin
ofan í fjörusandinn. Hún kom
upp aftur í flæðarmálinu, og sá
sem kafað gat, fylgdi henni út á
dýpið, svo langt sem hann komst.
— Þeir fóru aftur norður fyrir
landamærin og gáfu skýrslu og
hernaðaryfirvöldin í Mexico voru
fengin til að rannsaka málið.
Þarna hafði átt heima japönsk
fjölskylda, sem hafði verið flutt
á burt viku áður. En til hvers var
olíugeymirinn og rörin? Höfðu
japanskir kafbátar samband við
menn í landi, um að fá hjá þeim
olíu sem þeir gætu tekið um borð
í kafbátinn úti á sjó, jafnóðum
að henni væri helt í geymirinn í
landi?
Það vitnaðist einnig, að brjef-
dúfur voru oft látnár fljúga suð-
ur yfir Mexico. Líklegast er, að
kafbátar hafi getað sent skeyti
beint til manna sinna í landi, en
þeir hafi fyrir varúðarsakir látið
flytja svörin til trúnaðarmanna
sinna í Mexico, því að þar var
hægara um vik að nota leynilegar
sendistöðvar.
Margt skrítið hefir komið á
daginn í leit lögreglunnar. 1 einu
húsi fanst t. d. mikið af merkja-
flöggum, eins og herflotinn í
Bandaríkjunum notar. Húsbænd-
urnir gáfu þá skýringu, að þau
væru notuð við skátaæfingar. En
þarna var ekki nema þrent í heim
ili: hjón og bróðir konunnar. Þau
voru á aldrinum 47—52 ára og
þóttu einkennilega gamlir skátar.
, Nágrannar japanskra hjóna
tóku eftir því, að konan hengdi
'daglega mikið af þvotti á snúr-
urnar sínar, og gerði lögreglan
]því húsleit þar. Hún fann skáp,
.troðfullan af barnableijum, sum-
'Um reglulega ferhyrndum en öðr-
■jUm saumuðum saman. Húsið stóð
3á kletti við sjóinn og fram á brún
jjinni var 300 feta langur vír-
^strengur. Ekkert barn var á heim