Lesbók Morgunblaðsins - 05.07.1942, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
213
Varðveita þarf höfuðdygðir
íslenskrar kvenþjóðar
Ræða við uppsögn Húsmæðraskóla Reykjavíkur
Heimavistarnemendur og kennarar Húsmæðraskóla Reykjavíkur.
(Myndin tekin í garði skólans, Sólvallagötu 12).
Húsmæðraskóla Reykjavíkur
var sagt upp þ. 30. júní.
Við það tækifæri flutti forstöðu-
konan, frú Hulda Á. Stefánsdóttir,
eftirfarandi ávarp til nemendanna,
er lokið höfðu námi á fyrsta starfs
ári skólans.
Henni fórust orð á þessa leið:
Heiðruðu gestir, kennarar og nem-
endur!
★
á er komið að skólalokum,
og þegar litið er til baka, þá
íinst mjer tíminn hafa liðið ótrú-
lega ört hjá.
Við hittumst hjer fyrst við kom-
nna hingað allar hver annari ó-
kunnar, jeg horfði áhyggjufull
fram í tímann, sá, að hjer voru
uiargir erfiðleikar framundan. Því
eins og við vitum, var hjer margt
égert, sem krafðist lausnar, og sí-
felt var okkur heitið því, að það
yrði gert, en það drógst oft leng-
Ur en ætlað var.
En eigi er vert að rifja það
llPP á þessari kveðjustund, heldur
ber okkur að þakka svo margt
Við höfum notið hjer skjóls og
°kkur verið hlíft við veikindum
°g slysum. — Við, sem hjer höf-
búið, megum vera þakklátar
^yrir það, að ekkert hefir komið
fyrir, sem varpað getur skugga á
°kkar samveru.
Þegar jeg ávarpaði ykkur, góðu
námsmeyjar, fyrst í vetur, gat jeg
l3ess, að skólastarfið ætti að vera
samvinna kennara og nemenda,
samvinna, er miðaði að því að
auka manngildi og þroska nem-
enda-þeirra, er á skólann ganga.
Skólastarfið var hafið með þeim
mnlæga ásetningi okkar kennar-
auna að vera ykkur vel, við vild-
Um hugsa fyrst og fremst um ykk-
ar hag og velferð meðan þið dveld-
uð hjer hjá okkur.
Nú, þegar horft er yfir runnið
skeið, þá kemur það fyrst í hug
uunn, hver hefir árangurinn orð-
hafa þessi skólastörf okkar
verið unnin fyrir gíg, hefir okkur
nokkuð áunnist? Jeg vona, að svo
hafi verið að einhverju leyti, ann-
ars væri gangan erfið. Við höfum
margs að minnast frá þessum
samverutíma, og minningarnar
vakna á skilnaðarstundum.
Við minnumst glaðra stunda,
þegar æska ykkar og lífsþróttur
varpaði birtu á umhverfið og
vakti vonir um tápmikinn starfs-
hug, er bera mundi ávexti í dáð-
ríku lífi og starfi fyrir land okk-
ar og þjóð. Hugurinn hvarflar
einnig til hinna erfiðu stunda,
þegar ljettlæti og þroskaleysi
æskunnar vekur sársauka og von-
leysi okkar, sem erum að .reyna
að leiðbeina ykkur og unnum ykk-
ui alls hins besta, en þetta er göm-
ul saga, sem altaf endurtekur sig.
Æskan er yndislegur tími, hún
er tími vona og framtíðardrauma.
En æskan er líka hættulegur tími,
freistingar í ótölulegum myndum
rjetta fram hendur móti æsku-
manninum og vilja lokka hann til
fylgis við liin illu öfl.
Miklu er fórnað fyrir æskuna og
margir heyja þrotlausa baráttu
fyrir velferð hennar, en því miður
er mörgum æskumanni ekki ljóst
fyr en um seinan, hve mikils virði
er fyrir framtíðina að lifa heil-
brigðu og frjóu æskulífi.
Æskutíð mannlífsins er sáðtími.
þá sáum vjer fræum, sem upp af
spretta ávextir komandi mann-
dómsára. Margur maður gekk kal-
inn á hjarta inn í lífsstarf full-
orðinsáranna vegna þess, að æsk-
unni var eytt á refilstigum ljett-
úðar og stefnuleysis.
Minnist því þess, góðu náms-
meyjar, hve dýrmæt æskuárin eru,
þau eru sá grundvöllur, er fram-
tíðin er reist á„ fögur æska gefur
okkur bjartan og auðugan minn-
ingaheim, er veitir okkur unað á
fullorðinsárunum og þangað sækj-
um við styrk og uppörfun þegar
erfiðleikar og böl vilja beygja
okkur undir ok sitt.
Það var á það bent af formanni
skólanefndar fyrir stuttu, að þið
væruð nú í lok námstímans með
nokkrum öðrum svip en þegar þið
komuð hingað. Ykkur hefir ef til
vill fundist þetta fjarstæða. Þið
komuð hingað frá góðum heimilum
og ykkur hefir þá sennilega fund-
ist það öfgar, að svo stutt skóla-
vera, sem . hjer um ræðir, gæti
haft áhrif á ykkur. En jeg býst
samt við, að formaður hafi sjeð
rjett, en í hverju er munurinn
fólginn? Hann er fólginn í því, að