Lesbók Morgunblaðsins - 05.07.1942, Blaðsíða 8

216
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Jeg ætla nú að bæta við sögu
Ástríðar fáeinum orðum eftir
gamalli konu á níræðisaldri, sem
ólst upp í sömu sýslu sem Ástríð-
ur, og var miseldri þeirra eigi
mjög mikið, og hafði hún
vitneskju sína um Ástríði frá móð-
ur sinni, sem var fróðleiks kona
og fluggreind.
Ástríður var eiginkona Sigurð-
ar, sem lengi bjó stórbúi í Möðru-
dal. Þegar leið á æfi þeirra hjóna
kom í Möðrudal stúlka sem Sig-
ríður hjet, frömuð í Danmörk við
ostagerð. Hún mun hafa átt að gera
osta þar í Möðrudal úr þeirri
miklu og kjarnríku sauðamjólk
sem þar fjellst til úr 200 ám, eða
því sem næst svo mörgum. Ekki '
vissi sögukona mín um afdrif
ostagerðarinnar. Enda virðist Sig-
ríður hafa öðlast annað hugðar-
mál þar í dal möðrunnar. Hún og
Sigurður bóndi fjellust í faðma
og urðu handsöl þeirra svo rausn-
arleg, að Ástríður var rekin út í
hom og hrifsaði Sigríður undir
sig öll búsforráð.og mun þá osta-
gerðin hafa farið út um þúfur.
Þegar þar var komið sögu, leit-
aði Ástríður fulltingis tengdason-
ar síns, Einars Ásmundssonar al-
þingismann í Nesi, og brást hann
vel við, reið austur að Möðrudal
og rjetti við hlut tengdamóður
sinnar, því að Einar var mála-
fylgjumaður mikill og forvitri. En
ekki er mjer Ijóst hvort Sigríður
var þá rekin til fulls úr Möðru-
dalsbæ. Líkur benda til þess, að
Sigurður hafi bugast út af þessum
málum, því að hann lagðist bana-
legu sína eftir aðför Einars í
Nesi. Þegar honum elnaði sóttin,
sendi hann Aðalbjörgu dóttur sína
á fund Ástríðar konu sinnar þess
erindis, að hún fyrirgæfi sjer af-
brotin, Ekki kom Ástríður að
banasænginni — að því er sögu-
konan hermdi. En hún bað dóttur
sína fyrir þessi skilaboð:
„Segðu föður þínum að jeg
muni ekki hata hann í gröfinni“.
Þessi svör lýsa ágætlega þessari
aðþrengdu konu, stórlæti hennar,
göfgi og fastlyndi, sem ljet sjer
- lynda fá orð í fullri meiningu
og stingur alveg í stúf við það
margorða mas sem nýmóðins skáld
leggja í munn gervifólki sínu.
Dóttir Möðrudals hjónanna,
Sigurðar og Ástríðar, var Aðal-
björg kona Stefáns í Möðrudal, sú
fyrri. Hún ljest á barnsburðar
sæng — blæddi til ólífis, harla
langt frá læknishjálp — að sögn
sögukonu minnar.
Þetta ágrip af æfisögu Ástríðar
í Möðrudal er hvorki heilt nje
hálft og mundi gleðja mig — og
líklega fleiri — ef fyllra fengist
og greinilegra.
Það er víst að þarna í Möðrudal
hefir gerst mikil og átakanleg
harmsaga, sem þögnin hefir breitt
ofan á grænan og gráan mosa.
Herðubreið — það þögula fjall
— kvenfjall lá mjer við að segja
— blasir við augum þeirra sem
koma í Möðrudal. Þess mætti
vænta að Ástríður i Möðrudal hafi
verið á sinn hátt meðal íslenskra
kvenna, því lík sem Herðubreið
er meðal tígulegra fjalla.
Guðmundur Friðjónsson.
Smælki.
Þektur fslendingur gaf eftir-
farandi lýsingu á handalögmáli
sem hann hafði lent í: „Jeg sá
Fransara á götunni, þá rjeðst jeg
á hann með tóbaksbaukinn í ann-
ari hendinni en kreptan hnefanu
í hinni hendinni. Svo sló jeg
hann beint framan í — bak við
eyrað, og svo flýði hann — og
jeg á undan".
★
Kona nokkur, mjög afskræmd
í andliti, kom til fransks embætt-
ismanns í þeim tilgangi að fá hjá
honum vegabrjef. Embættismaður
inn vildi reyna að komast hjá því
að móðga konuna, og skrifaði þess
vegna eftirfarandi lýsingu í
vegabrjefið: Augu dökk, fögur,
blíðleg og gáfuleg — (en annað
þeirra vantar).
★
Bank er staður sem lánar út
regnhlífar í bjartviðri, en krefst
þeirra aftur, þegar rigningin
byrjar.
★
Litli bróðir var mjög hávær.
Dag nokkurn sagði Tómas litli
bróðir hans: „Mamma, litli bróðir
kom frá himnum, er ekki svo?“
„Jú, Tommi minn“, sagði
mamma.
„Heyrðu, mamma!“
„Hvað, ljúfurinn minn?“
„Jeg áfellist ekki englana fyrir
það að henda honum út. Gferir
þú það, rnamrna?"
★
Golf er mjög svipað hjónaband-
inu — það virðist þeim svo ofur
auðvelt, sem ekki hafa reynt það.
★
„Viltu giftast mjer?“ sagði
hann.
„Nei“, sagði hún. Þau lifðu
hamingjusömu lífi alla æfi upp
frá því.
★
Úr skólastílum.
Shakespeare var afar kurteis
maður. Hann sagði oft: Farðu
til ..... en hann lauk aldrei
við setninguna.
★
Hegningin við tvíkvæni er 7
ára fangelsi og tvær tengdamæð- 1
Georg Washington var mjög
merkilegur maður Hann var
Ameríkani og sagði altaf sann-
leikann.
/
★
fri nokkur var ásakaður um
kjarkleysi.
„Jæja“, sagði hann. „Það er
betra að vera skræfa í 5 mínútur
en lík alla sína æfi,
★
„Jeg giftist honum vegna þess
að mjer fanst hann vera svo líkur
grískum guði“.
„Reyndist hann þá vera það?“
„Já, Bakkusi!“
★
„Hvernig dirfist þú að koma
heim svona á miðju skólaári,
strákur!“ æpti reiður faðir, „og
þú leyfir þjer að segja að þjer
geðjist ekki að skólanum. Þessi
skóli hefir útskrifað marga ágæt-
ustu menn landsins!“
„Því trúi jeg vel, pabbi!“ svar- I
aði ungi maðurinn vongóður. —-
„Satt að segja hafa þeir útskrifað
mig líka!!!“