Lesbók Morgunblaðsins - 23.08.1942, Blaðsíða 4

268
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
sáust koma hlaupandi þaðan með
brjef og allskonar svipbrigði á
andlitunum. Jeg var því miður
ekki meðal þeirra, vegna ein-
hverra mistaka í áritun á brjefin,
sem jeg átti von á, og þegar jeg
reyndi að fá einhverja vitneskju
um ástandið í álfunni, var lát
Austurríkiskeisara eina fregnin,
sem jeg gat togað íit úr skip-
stjóranum.
Eftir fáa daga var uppskipun
lokið og skipið sigldi til Hafnar-
fjarðar í vetrarlægi. Sama til-
breytingaleysið var alt til jóla;
þá harðnaði veðráttufarið og varð
nálega algert myrkur. Þetta kom
þó ekki í veg fyrir, að Danir
skemtu sjer og hjeldu hátíðina,
o g fæðingardagur konungs
skömmu síðar veitti þeim á ný
tækifæri til þess að ljetta af sjer
drunganum, sem hvílir yfir þess-
ari árstíð.
Flögg voru dregin að hún á
hverju kaupmannshúsi og jafnvel
litla vindmyllan utan við bæinn
var skreytt þjóðlegum litum. Við-
búnaður var hafður til þess að
halda samsæti með dansi, og þar
áttu allir embættismenn að vera
viðstaddir Miðdagsverðurinn hófst
kl. 4 og var mjög góður, þegar
litið er á erfiðleikana um mat-
föng. Fyrst var súpa með nauta-
kjöti og kindakjöti, þá álftakjöt,
villigæsir og rjúpur, og var þessu
skolað niður með mörgum kampa-
vínsflöskum, og komust allir í hið
besta skap. Áður en lauk var út-
býtt kvæði, sem einn viðstaddur
hafði ort í þessu tilefni, og var
það sungið við borðið.
TJm níu-leytið voru borð upp
tekin og dansinn hófst. Húsa-
kynni voru tvö herbergi, og lágt
undir loft, en lítið herbergi á
milli þeirra; þar sátu karlmenn
við toddýdrykkju og þreyttu fast
drykkjuna, en í næststærsta her-
berginu sat kvenþjóðin við kaffi-
drykkju og sagði slúðursögur —
því að slúðursögur hafa einnig
borist til þessa afkima. í stærsta
herberginu var dansað; var það
lýst með um 50 kertum. Dansaðir
voru enskir sveitadansar, að því
er þeir sögðu, en þar sem jeg fer
sjaldan á dansleik, get jeg ekki
ábyrgst, að þeir líkist neinum
dansi, sem tíðkaðir eru hjer á
landi (þ. e. Englandi). Menn
hlupu fram og aftur, skeltu í lófa
hver á öðrum; hitinn, sem af
þessu stafaði, varð brátt sýnileg-
ur á andlitum þeirra, sem þetta
ljeku. Síðar var dansaður vals,
þó að hljóðfæraslátturinn, úr
tveim fiðlum og einni trumbu,
væri ekki hagstæður þeim hreyf-
ingum, og þar sem auk þess var
mjög þröngt í stofunni, varð ekk-
ert úr nema árekstrar. Þeir, sem
ekki dönsuðu, fóru upp á loft,
reyktu og spiluðu sinn eilífa
lomber í vistarveru, sem senni-
lega var aðeins lítið eitt heitari
en í ofni, og þraukuðu þeir *til
klukkan 5 um morguninn, en þá
var samkomunni slitið. Hvorki
þarna nje á neinum öðrum dans-
leik sá jeg kvenmann, sem gekk
daglega í innlendum biiningi.
Klæðistreyjurnar, sem eru hnept-
ar upp undir höku, og háa skupl-
an er hvorttveggja svo viðamikið,
að dans í þeim verður frekar erf-
iði en skemtun.
Meira.
Bað að
heilsa Hess!
Eftirfarandi atburður skeði í
Danmörku:
Það var verið að sýna frjetta-
kvikmynd, og þar sást Hitler vera
að stíga inn í flugvjel. Þá heyrð-
ist rödd meðal áhorfendanna:
„Vertu blessaður og sæll — við
biðjum að heilsa Hess!“
Kvikmyndin var stöðvuð þegar
í stað, og þýskir eftirlitsmenn
kröfðust þess, að maðurinn, sem
hefði kallað, gæfi sig fram. En
enginn vildi segja, hver það hefði
verið. Eftir dálitla stund hófst
kvikmyndin aftur, eftir að eftir-
litsmennirnir höfðu beðið afsök-
unar á þessari truflun. En um leið
og ljósin voru slökt heyrðist aft-
ur kallað: „Það er ekkert að fyr-
irgefa!“
Þjóðverjarnir höfðu ekki upp á
sökudólgnum.
MiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimmmiiiMiininitiitm
| Dauið Áskelsson:
TVÖ
| SMÁKVÆÐI
NÆTURÓÐUR.
| Ilaust og lauffall, húm
á jörðu.
| heitur sunnanblær.
I Moldarangan, ölduniður
| yfir sveitum kyrð og friður.
| Tungl á himni hlær
| í skýjarofi.
I Skamt er að óttu,
1 kvakar kyrlát lóa.
| Visin stráin brotna, blakta,
I blærinn syngur óð
1 í tjarnasefi — silfurstrengir
I svífa, hljóma — álfadrengir
| leika á þá sín ljóð.
| Sefið hlustar —
| svalar unnir
1 ómþýtt undir taka.
| Meðal blessuð sólin sefur
| - svífur tíminn fljótt.
1 En brátt mun rísa og rúms
sjer biðja
| hin rósfingraða morgungyðja
| af vðrði víkur nótt.
| I dagrenningu
| dimmbláma vafin
| titra fjöll í fjarska.
ÁLFTASÖNGUR.
| Glóey hylur græðisdjúp,
I grundin klæðist rökkurhjúp.
| Andblær sefi vaggar vært,
1 vatnið blikar silfurtært.
| Einn eg löngum uni við
I álftasöng um lágnættið.
| Rökkrið andar undurþýtt,
| áin niðar lágt og blítt.
1 Dottar már á dimmum ós,
| daggarperlur væta rós.
| Einn eg löngum uni við
| álftasöng og næturfrið.
tiiiiimiiimiiiiiiiiti«iiuimiiiiiitiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimmiimmmimimmmmmmmm|l,"lll,,llllll"",l,l"lll,lll,ll,l"lil ■""mmmimmimiiiimmiiininmiimmiiiniHm«wwitmiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiimiiuiiiiiiimiuuiiiMHHHHMuw»«»t«»MiMimm«m»»MiMnmiM»miimnMWMMmw»m».