Lesbók Morgunblaðsins - 04.10.1942, Page 8
312
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
—«—M«n«HnwniiinmiiiMwiminitimniinwtininmimiiiuiiiunnimmiinniniiiinnniiininiuiiHiHim»inmiiiinnniwmmmw4
FJ AÐRAFOK
uiiiiiifiminmnimmitniitiiinimniiiit ifi.iiiiiiimiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiin
Frá Hverahlíð við Reyki í ölfusi, sumarbústað Freysteins Gunnars-
sonar skólastjóra. Reynitrjen, sem sjást á myndinni, eru 12 ára og
rúmlega 4 metrar á hæð.
Spurningum svarað.
Gamall maður leitaði með á-
kefð á götunni að einhverju.
Forvitinn maður spurði hann:
„Hafið þjer týnt einhverju?"
„Já“, var svarið.
Sá forvitni var ekki ánægður
og spurði: „Var það nokkuð
merkilegt,“
„Já“, var svarið.
„Hvað var það “ spurði sá for-
vitni.
„Það var karamellan mín“,
svaraði sá gamli.
„Að hvaða gagni kæmi það yð-
ur að finna hana? Hún myndi
hvort eð er vera full af óhrein-
indum“, sagði sá spuruli.
„Af tilviljun", sagði sá gamli,
„fylgdu tennurnar mínar með
henni!“
★
Vafasöm hjartagæska.
Prófessor Johnson var á leið
upp í herbergið sitt í vgistihúsi.
Maður nokkur staulaðist allmik-
ið drukkinn inn ganginn. Prófess-
orinn, sem var maður með af-
brigðum hjartagóður, bauðst til
að styðja manninn upp'á aðra
hæð, þar eð lyftan var ekki í
gangi. Sjálfur bjó prófessorinn á
neðstu hæðinni. Hann fór með
manninn upp, ýtti honum með
gætni inn um fiurð, og hjelt síðan
niður aftur. Þá sá hann mann í
sama ásigkomulagi, sem einnig
þurfti að fara upp á aðra hæð.
Hann studdi þennan einnig upp,
hjelt síðan niður aftur, ánægður
yfir góðverkum sínum. En hann
var ekki fyrr kominn niður, en
hann sá þriðja manninn, enn ræf-
ilslegri en hina tvo,. sem einnig
þurfti að komast upp á aðra hæð.
Hann gat ekki lengur orða bund-
ist, og sagði því við manninn:
— Það er undarlegt, að þrír
menn skuli þurfa aðstoð upp á
aðra hæð sama kvöldið.
„Ekki svo mjög, herra“, svar-
aði sá ræfilslegi, „þegar tekið er
tillit til þess, að þjer eruð búnir
— hik — að henda mjer niður
lyftuganginn tvisvar“.
Rjettlæti.
Skoti og Hollendingur fóru til
hádegisverðar á Delmanicos gisti-
húsið í New York. Þeir urðu báðir
undrandi, þegar þeir urðu að
borga níu dollara fyrir matinn.
Þegar þeir komu út tók Skot-
inn að bölva gistihúsinu í gríð og
ergi.
„Blótaðu ekki“, sagði Hollend-
ingurinn. „Guð hefir þegar refsað
Delmanico. Jeg er með báða vas-
ana fulla af silfurskeiðunum
hans“.
★
Hæverska.
Jonni litli hafði verið háttaður
snemma, en gat ekki sofnað. Hann
kallaði aumingjalega til móður
sinnar: „Mamma, gefðu mjer
vatn að drekka. Jeg er svo þyrst-
ur“. Hann fjekk ekkert svar.
Hann endurtók kveinstafi sína
eftir nokkra stund. Móðir hans
svaraði byrst: „Ef þú þegir ekki,
þá kem jeg og flengi þig“. Hann
þagði um stund, síðan datt hon-
um snjallræði í hug.
„Mamma, þegar þú kemur til
að flengja mig, færðu mjer þá
glas af vatni um leið!“
★
Hann sagði sannleikann.
Eitt sinn á íþróttasýningu, þar
sem múgur og margmenni var
saman komið, steig stúlka nokk-
ur upp á kassa til þess að sjá
betur, en skygði auðvitað með því
á marga aðra. Hún var hvað eftir
annað beðin að stíga niður af
kassanum, en skeytti því engu.
Maður nokkur, sem stóð fyrir
aftan hana, sagði við annan: „Jeg
hugsa að þessi stúlka þarna væri
ekki að halda sýningu á sokkun-
um sínum, ef hún vissi, að það
er eitt stórt gat á hvorum þeirra“.
Stúlkan steig tafarlaust niður
af kassanum. Annar maður, sem
stóð einnig fyrir aftan hana, sagði
við hinn: „Hvernig gastu fengið
þig til að skrökva í vesalings
stúlkuna ?“
„Jeg skrökvaði engu“, svaraði
sá úrræðagóði. „Ef hún hefði ekki
eitt stórt gat á hvorum sokk fyrir
sig, hvernig í ósköpunum kæmist
hún þá í þá?“
★
Þarf ekki ástand til —
Bóndakona í Perthshire fór til
lyfsala með tvo lyfseðla — annan
handa manninum sínum og hinn
handa kúnni sinni. Þegar það kom
í ljós, að hún hafði ekki nóga pen-
inga til að borga bæði lyfin, þá
spurði lyfsalinn, hvort þeirra hún
ætlaði að taka.
„Fáðu mjer lyfið handa kúnni“,
svaraði konan eftir nokkra um-
hugsun. „Ef maðurinn minn dæi,
gæti jeg hæglega fengið mjer ann-
an, en jeg er ekki eins viss um,
að jeg gæti fengið aðra kúl“