Lesbók Morgunblaðsins - 22.11.1942, Page 4

364
LKSBÓK MORGUNBLADSINS
W® BRIDGE M
Talnlntf
I dæmi því, sem hjer fer á eftir, nokkuð, áður en skifting spil-
*■ verður spilarinn að bíða anna verður honum ljós.
S: Á, 10, 4
H: 7, 6, 3
T: K, 10,5
N: Á, D, 10, 4
S: 6, 5
H: D, G, 10, 5, 2
T: 4, 2
L: G, 9, 6, 3
S: K, 8,
H: Á, 8,
T: Á, 8,
L: K, 7,
Hvorugur í hættu, og S spilar
3 grönd.
V spilar út HD. og A og V
hafa ekkert sagt og S veit ekk-
ert um legu spilanna. Hann á vísa
8 slagi og býst við að fá 9. slag-
S: D, G, 9, 7, 2
H: K, 9
T: D, G, 9, 7
L: 8, 2
V N A S
8. H5 T5 T9 TÁ
Vinningsslagurinn fæst ekki í
tígli. En nú veit S, að V hafði á
hendi 5 hjörtu, 2 tígla og a. m.
k. 2 spaða.
inn á fjórða laufið eða fjórða tíg- 9. HG SIO S9 SK
ulinn. Hann verður að geyma Nú getur S talið á höndunum:
hjartaás þangað til í þriðja út- V hafði 2 spaða, 5 hjörtu, 2 tígla,
spili. 4 lauf. A hafði 5 spaða, 2 hjörtu,
V N A S 4 tígla, 2 lauf.
1. HD 113 HK H4 10. L3 LD L2 L5
2. H10 H6 B9 H8 11. L6 L4 ljt8 LK
3. H2 H7 S2 HÁ S spilar þannig til þess að sjá,
V hefir þá haft 5 hjörtu. hvort gosinn fellur í hjá V. Nú
4. T2 T10 TG T3 getur hann svínað undir Á, 10 í
V á ekki fleiri hjörtu, og því
óhrætt að svína undir hann.
5. S5 S4 SD S3
Vel spilað. S gefur slaginn til
þess að fá að vita meira um
skiftinguna. En nú má hann ekki
gefa fleiri slagi.
6. S6 SÁ S7 S8
7. T4 TK T7 T6
borðinu.
S hefði ekki getað vitað með
vissu, hvort V átti 2 eða fleiri
spaða, ef hann hefði ekki gefið
fyrsta spaðaslaginn. Það hefði því
verið hrein ágiskun, hvort hann
ætti að svína í gegn um V eða
gera ráð fyrir því, að 3 lauf væru
á hvorri hendi.
Hann er niðursokkinn í þjáning-
arfúllar og vonlausar hugsanir.
Hann lætur hugann hvarfa aftur
yfir árin, þegar hann og bróðir
hans, sem nú er fallinn fyrir hans
hendi, ljeku samna, og hann gætti
Arnórs litla og unni honum meira,
en hann hafði unnað nokkrum
manni öðrum. En örlögin ginntu
hann á refilstigu, og hann veit með
sjálfum sjer að nú, þegar Arnór
er látinn með þessum hætti, á
hann sjálfur skammt eftir ólifað.
Og það var það eina, sem nokk-
urri glætu gat veitt inn í það
niðamyrkur sorgar og örvænting-
ar, sem fylti huga hans. í þessu
lífi átti hann enga viðreisnar von.
Varir hans bærast, mynda orð-
in: Heilaga guðsmóðir, bið fyrir
mjer. Og úr óbundnu sárinu í
sííðu hans, þar sem sax Bjarna
hestasveins markaði djúpt spor,
drýpur enn blóðið, þykkt og rautt,
niður síðu hestsins og niður í göt-
una.
Sólin er farin að roða austur-
himininn. Uppi á hálsinum fremst
í dalnum, ber við maður og tveir
hestar, en líkami annars manns
liggur stirður og kaldur í lynginu.
Þetta er Bjarni hestasveinn, sem
tekur sjer hvíld á hinni löngu leið
heim, með líkama síns kæra hús-
bónda og fjelaga. Það er auðsjeð
á andliti hans, að hann hefir tár-
ast í nótt, honum hraut hagl af
augum, er hann reið út dalinn
með Arnór látinn; óharðnaður
hugur hans bugaðist um stund af
þeim voða, sem að hafði steðjað.
En nú voru tárin þornuð og hin
myrka nótt liðin. Varlega og á-
stúðlega tók hann lík Arnórs, hag-
ræddi því fyrir framan sig í söðl-
inum. Andartak horfir hann yfir
dalinn, augu hans verða hvöss og
gljá, bitrum glampa bregður fyrir,
glampa sem ekki á heima í svo
ungum, dreymnum augum. Hann
er að hugsa um Orlyg og menn
hans og þráir hefnd, hefnd fyrir
alla muni. Og þarna á hálsinum,
sveipaður fyrsta Ijóma morguns-
ins, sver Bjarni með barnsleguru
innileik, að hefna Arnórs, eða falla
að öðrum kosti. Svo heldur hann
af stað, leggur á hina löngu fjalla
leið heim.
Nýr dagur heldur innreið sína í
dalinn, og tíðindi næturinnar
spyrjast. Bárður, höfðingi sveit-
arinnar, safnar mönnum, og veitir
Orlygi og flokki hans eftirför,
sem verður árangurslaus. Og þeg-
ar næsta nótt heldur innreið sína
í dalinn, andast Þorgarður bóndi
af blóðmissi. Enn einn glæpurinn
bætist á langan syndalista Orlygs
og manna hans, enn ein nótt breið
ir vængi sína yfir landið, og eng-
inn veit, hve víða hún verður
notuð til hryðjuverka við föla
glætu mánans, sem meinlausastur
þótti ljósa á hinni hryllilegu öld,
þegar bræður börðust.
Jens Benediktsson.
Kurteisa húsmóðirin við mann,
sem er nýbúinn að syngja hræði-
lega heima hjá henni: Kæri vinur,
þjer megið aldrei oftar segja, að
þjer sjeuð laglaus. Við vitum það
núna.