Lesbók Morgunblaðsins - 29.11.1942, Qupperneq 1

41. tölublað.
^latgnoUaisúu
Sunnudagur 29. ijóvember 1942.
XVII. árgangur.
tw/oldtrym
VI!
Ólafur Jóh. Sigurðsson:
Pegar Oddysseifur kemur
í brjósti þínu blundar
hvert brimhljóð minna sorga
og turnar týndra borga,
en tíminn áfram skundar. —
0g mistur margra ára
á mynd hins liðna hnígur.
Og ekkert andvarp stígur
frá útsjó gleymdra tára.
Það bil mun aldrei brúast,
sem blóð og anda skilur.
En tregann húmið hylur,
og hjólsins ásar snúast.
Og inn sjer auðnin þokar,
sem engu lengur fagnar,
uns spunans þytur þagnar
og þreytan augum lokar.
Svo mun þín minning vakna
í morgunroðans bjarma
— og eiga enga harma
og einskis framar sakna.
Því ilmur ungra blóma
um opinn gluggann streymir,
og viðinn vota dreymir
í vorsins töfraljóma.
Þú gleymir gömlum byljum
og geig hins særða hjarta,
því moldin mun þjer skarta
í miljugrasi og liljum.
0g að þjer sækir svimi
af sælu daginn langan
við yndisleik og angan
hjá aldingarðsins liml.
Það blánar fyrir borgum
að baki rauðra skýja,
með sólskinssöngva nýja
á silfurbjörtum torgum.
Og hulin hönd þeim lyftir
í heiðríkjuna víða
við óminn undurblíða,
sem enginn burtu sviptir.
Og sjá! Hin góða gyðja
ei gleymir tregans bænum:
jeg berst til þín með blænum
frá böli minna viðja.
Úr dulardjúpi stíg jeg
mót dagsins rósalundi, —
sem bandingi í blundi
að brjóstum þínum hníg jeg.
Þótt senn í runnum rökkvi
og roðni jurtin gljúpa,
mun augun áfram hjúpa
þinn endurfundaklökkvi.
Sem þeyrinn reyrnum ruggi
þinn rómur um mig leikur,
þótt jeg sje banableikur
og blóðlaus draiunaskuggi.
Þú hvíslar að mjer orðum,
sem yngja varir þínar,
en sefa sorgir mínar
af sömu ást og forðum, —
uns höfginn hjartað lamar
við hljóða eilífðina.
ó, sofðu, vorsins vina!
Þú vaknar aldrei framar.