Lesbók Morgunblaðsins - 29.11.1942, Blaðsíða 6

374
LESBÓK M0RGUNBLÁÐ9IN8
Hann gekk hægt niður tröpp-
urnar. Við garðhliðið staðnæmd-
næmdist hann og veifaði til henn-
• r Henni hafði fundist það ynd-
islegt fyrsta hjúskaparárið — en
nú var hún farin að þreytast á
því. Hún veifaði á móti.
Miriam þrýsti nefinu að rúð-
unni.
„Mamma! Segir pabbi aldrei
neitt annað en þetta venjulegaf'
„Nei“, sagði frú Seaver með
niðurbældri reiði. „Faðir þinn er,
væna mín, mjög vanafastur".
Það voru vandræði, hugsaði
hún, að Richard fæddist ekki sem
klukka. Það hefði hæft honum. En
að vera giftur klukku —.
Frú Seaver var fædd brosandi,
var móðir hennar vön að segja.
Hvað gröm sem hún var, sást það
aldrei á andliti hennar Hún hafði
haft sömu þjónustustúlkuna í 11
ár.
Richard var góður eiginmaður.
Margt kvenfólk kvartaði yfir því
að geta ekki sjeð fram í tímann.
Frú Seaver sá alt of vel fram í
hann. A morgun var laugardag-
ur. Richard fengi tvö egg til
morgunverðar. Hann myndi segja,
að faðir sinn hefði altaf fengið
tvö egg. Hann myndi lesa upp úr
blöðunum. Síðan myndi hann
spyrja börnin, hvernig þeim liði.
Síðan myndi hann segja laugar-
dagsklausuna venjulegu: „Hvern-
ig líst ykkur á að fara í veiðitúr
til Long Pond í dag?“
Frú Seaver yrði að íklæðast
síðbuxum, sem hún fyrirleit, og
veiða fisk, sem hún hataði.
Hún hristi höfuðið og beit á
jaxlinn. Hún ætlaði ekki til Long
Pond á morgun. Hún ætlaði að
kæra sig kollótta um eggin hans
Richards. Hún ætlaði að lesa dag-
blöðin sjálf!! Richard myndi hafa
gott af dálítilli tilbreytingu.
Frú Seaver var í sönnum bylt-
ingarhugleiðingum.
Hún steig þungt til jarðar og
var háleit, þegar hún gekk inn í
dagstofgna, og fór með hæginda-
stólinn, sem Richard hafði setið í
á hverju kvöldi í 15 ár, niður í
kjallara.
Hún kallaði fram í eldhúsið:
„Thora,-hr. Seaver vill -fá ristað
brauð og flesksneið til morgun-
verðar á morgun“.
Thora glápti svo að augun ætl-
uðu út úr höfði hennar. „Engin
egg„“
„Þjer heyrðuð hvað jeg sagði!“
sagði frú Seaver.
Thora varð orðlaus.
★
Það var bjartur morgun. Frú
Seaver brosti blíðlega framan í
eiginmanninn yfir morgunverðar-
borðinu. Richard virti lengi fyrir
sjer 3 ristaðar brauðsneiðar, sem
lágu á diskinum hans. „Engin
egg,“ spurði hann síðan hóglát-
lega.
„Engin egg“, sagði frú Seaver
ákveðin.
Richard leit í kring um sig
eftir morgunblöðunum. Þau lágu
ekki- samanbrotin við hliðina á
diskinum hans eins og venjulega.
Hann var lengi að átta sig á því,
áð konan hans var að lesa þau
í ró og næði. Hann dró andann
djúpt og sagði. „Hvað segið þið
um að fara í veiðitúr til Long
Pond í dag?“
Frú Seaver leit á hann yfir
borðið.
„Enginn fiskitúr", sagði hún.
„Við förum í leikhúsið í staðinn“.
Rihhard sagði dræmt: „Jæja“.
Honum fanst hann vera ferða-
maður í ókunnu landi. Hann leit
rannsakandi í kring um sig. Hann
rak fyrst augun í langa fótleggi
dóttur sinnar. Hann sagði: „Er
ekki þetta pils heldur of stutt?“
Frú Seaver var harðánægð.
Loksins var Richard farinn að
taka eftir börnunum. Hún sagði
við Miriam: „Togaðu það niður,
væna“.
Richard var enn ekki ánægður.
Hann virti son sinn gaumgæfilega
fyrir sjer. „Hann er óhreinn í
framan", sagði hann loks. „Not-
ar hann aldrei sápu?“
Frú Seaver leit snöggvast á
Donald. „Hann er altaf óhreinn",
sagði hún síðan. „Þvoðu þjer aft-
ur, Don“.
★
Klukkan var hálfþrjú sárna dag.
Frú Seaver hafði fengið vilja sín-
um framgengt, því að þau sátu í
leikhúsinu 1 stað þess að vera í
veiðitúr í Long- Pond. Þó ,var hún
ekki allskostar ánægð, því að hún
var í spánýjum skóm, sem
þrengdu að henni og feitlaginn
herramaður var tvisvar búinn að
stíga ofan á sömu tána á henni.
Leikritið var einnig fram úr hófi
leiðinlegt.
Hún var fegin, þegar hún kom
heim aftur. Það lá meira að segja
við, að hún hefði samúð með Rie-
hard, þegar hann hóf leit að
eftirlætis stólnum sínum. Hann
góndi upp í loftið eins og hann
byggist við að finna hann þar.
Frú Seaver tók af sjer skóna,
nuddaði meiddu tána og sagði
með þó nokkrum ótta: „Stóllinn
var orðinn svo óhreinn, að jeg
neyddist til að senda hann í
hreinsun.
Richard sagði rólega: „Þá það“,
settist niður í óþægilegasta stól-
inn í stofunni og fór að lesa um
stríðið.
★
Morguninn eftir borðaði Ric-
hard einnig morgunverð án eggja.
Morgunblöðin fjekk hann ekki,
því að frú Seaver var að lesa
þau. Hann virti afkvæmi sín fyr-
ir sjer með vanþóknun og setti
út á þau eftir bestu getu.
Síðan þreif hann hatt og
frakka, tilkynti að hann væri að
fara og gekk virðulega af stað.
Af einskærri vanafestu horfði frú
Seaver á eftir honum gegnum
gluggann. Hann sneri sjer ekki
við til að veifa, en staðnæmdist
á móts við garð frú Clayton, sem
var kettlingslegri en nokkru
sinni áður og talaði við hana
nokkur orð .í glettnislegum tón.
Klukkan 3 þennan daginn
hringdi hann heim og skýrði frú
Seaver frá því, að honum væri
boðið í miðdegisverðarveislu. Frú
Seaver tók því vel. Hún vissi, að
hann myndi samkvæmt venju
sinni koma heim um 11-leytið um
kvöldið.
Hún fór að sofa kl. 1C% um
kvöldið. Um kl. 1 vaknaði hún.
Hinn prúði eiginmaður hennar
var ekki kominn heim. Hún lagð-
ist fyrir aftur og reyndi að sofna,
en gat það ekki. Hún sá í anda
Richard undir bíl eða járnbraut-
arlest.
Loks hrökk hún upp við það,