Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1942, Blaðsíða 6

422
LSflBÓK MORGUNBLAÐ8IN8
Frú Elínborg
Jónsdóttir elsti nú-
lifandi leikari
Leikfjelags Sauð-
árkróks.
bjóða neitt rusl, smekkvísin er
orðin þjálfuð í marga áratugi
meðal íbúa 'staðarins. Sjálfur er
jeg þeim blessaða hœfileika bú-
inn að geta hrifist með og lifað
mig inn í æfintýri leiksviðsins, og
þótt einstaka tilsvar eða hreyfing
falli ekki inn í blæ heildarinnar,
tekst jeg ekki á loft. Á leiksýn-
ingum hjer á Sauðárkrókr hefi
jeg oftar furðað mig á því, hve
vel hefir tekist, þrátt fyrir allar
aðstæður, heldur en hverju hefir
verið ábótavant. Veit jeg, að jeg
mæli fyrir hönd fjölmargra, þeg-
ar jeg þakka þessum borgui’um
fyrir marga góða skemtistund,
sem kostað hefir mikinn tíma og
mikið fórnarstarf frá leikaranna
hálfu, en góðar leiksýningar hafa
líka mikið menningargildi.'
Freistandi væri að nefna nöfn
margra þeirra, sem borið hafa
hita og þunga þessara starfa á
undanförnum árum. En slílct er
nokkur vandi, því að mörg nöfn
koma upp í hugann. Nýlega eru
þeir látnir Snæbjörn Sigurgeirs-
son bakari og’ Friðrilt Jónsson
skósmiður, sem báðir voru mjög
vinsælir leikarar. En meðal þeirra,
sem lengst og mest hafa unnið
hjer að þessum málum, má tví-
mælalaust fyrst telja þau frú
Elinborgu Jóns'dóttur og Pjetur
Hannesson forstjóra og Guðmund
Björnsson frá Veðramóti og svo
þau hjónin Jóhönnu og Valgarð
Blöndal póstafgreiðslumann. En
margir fleiri koma einnig í hug-
ann og er ekki tóm til að telja
öjl þau nöfn, enda væri þá skemti-
legra að geta sagt örlítið um
hvern og einn. Til þess er líka
tækifæri síðar.
I>að, sem hvatti mig til að
skrifa um þessi mál, er að nú
hefir Leikfjelag Sauðárkróks ver-
ið endurvakið. Var það gert á síð-
asta ári og byrjaði þetta nývakn-
aða fjelag ekki á neinu ómerk-
■ Eyþór Stefánsson
leikstjóri Leikfjel.
SauSárkróks.
Frú Jóhanna Blöndal, núverandi form.
Leikfjelags Sauðárkróks. •
ara en Nýársnóttinni eftir Ind-
riða Einarsson, er það sýndi um
sýslufundinn og oftar síðasta vet-
ur undir leikstjórn Eyþórs Stef-
ánssonar, er einnig ljek Gvend
snemmbæra. Útbúnað leiksviðs og
ljósa önnuðust þeir Pjetur Hann-
esson og Kristján C. Magnússon
af .miklum hagleilt. Búningar
voru einnig ágætir og hvert ein-
asta hlutverk ánægjulega af
hendi leyst.
Stjórn hins nýja f j.elags skipa:
Pjetur Hannesson formaður, Ey-
þór Stefánsson ritari og Kristján
C. Magnússon gjaldkeri. Jeg
hj’gg, að enn sem fyr sjeu það
nokkur tíðindi, að leikfjelag skuli
starfa í þorpi eins og Sauðár-
króki, sem aðeins hefir tæpa 1000
íbúa, og enn sem fyrr á það við
rammair' reiþ að draga. Það þarf
,að vísu ekki að hafa sýningarnar
í pakkhúsi, en leiksviðsútbúnaður
er mjög ófullnægjandi o^ bún-
ingsklefi í allra fátækasta lagi,
og svo sem auðvitað er má ekk-
ert leggja í kostnað, ef sýningar
eiga að bera sig fjárhagslega, og
þótt gaman sje að því að vinna
sem sjálfboðaliði og ókeypis að
menningarmálum og í þágu með-
borgaranna, þá hafa ekki allir efni
á því og stundum getur verið
nauðsynlegt að kaupa leikkrafta
utan fjelags, leggja í meiri
kostnað með búninga og útbúnað
en getur borið sig í svip, eða fara
sýningarferðir til annara staða.
Þá er leitt til þess að vita, að*
stranda skuli á fjárskorti, eða að
fátækir fjelagar verði að borga
hallann úr eigin vasa.
Hinn forni stjórnspekingur
Aþeninga, Perikles, leit á leik-
sýningar sem þýðingarmikinn þátt
í menningu Aþenuborgar og vildi,
að allir ættu kost á að njóta
þeirra. Ljet hann því ríkið sjálft
bera kostnaðinn. * Þar var raun-
verulegt þjóðleikhús rekið. Ef
valdhafar þjóðar vorrar litu eins
á þessi mál og Perildes, þá mundu
þeir telja sjer skylt að styrkja
leikfjelög ekki síður en skóla
landsins, bókasöfn og aðra menn-
ingarviðleitni þjóðarinnar.
Helgi Konráðsson.
Fjaðrafok
Ung stúlka kom í fylgd með
ungum manni inn í veitingahús.
Stúlkan (við þjóninn) : — Jeg
vil súpu, steik og dessert.
Þjónninn (bendir á matseðif-
inn): — Og humarinn?
Stúlkan (móðguð) : — Hann
getur sjálfur sagt til um, hvað
hann vill.
★
Maður, sem var að fálma sig
áfram í Lundúnaþokunui, hróp-
aði: — Halló, halló, hvert er jeg
að fara?
Ilann heyrði hrópað á móti ut-
an úr þokunni: — Þú ferð beint
í ána, jeg er að koma þaðan.
★
Jeg hittúMikka í gær.
„Halló“, hrópaði hann, „jeg hefi
ekki sjeð þig afar lengi“.
„Nei“, svaraði jeg, „jeg hefi
ekki komið út fyrir dyr í 3 mán-
uði“.
„Mjer þykir afar leitt að svo
skuli hafa verið“, sagði hann þá.
„Hvað gekk eiginlega að þjer?“
„Ekkert“, sagði jeg, „en yfir-
völdin litu ekki þannig á málið“.