Lesbók Morgunblaðsins - 13.06.1943, Blaðsíða 2

178
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Brynjólfssyne erliga og greidug-
lega ad afhenda, þad fyrsta hann
medþarf og tilkallar, og hallda
honum þui til þarfa og goda sem
eg sie og veit hann ma gott af
hafa, so hann sie vel og ærliga
afhalldinn fyrer vtann alla of-
neitslu og óhóf, og standa hon-
um skil a öllum þessum pening-
um og þeirra verde, so vel þeim
seinasta penings sem þeim
fyrsta, Halldore Brynjolfssyne
ad skadlösu og omakslausu j all-
ann mata, og ábyrgiast þessa
peninga fyrer mynum völldum,
enn þeim skada ecki sem vppa
kann ad falla an myns vilja og
vitundar, hvar fra Gud vardveite.
Kanne so til ad falla ad Gud
kalle Halldor Brynjolfsson fyrre
burtu, enn hann eydir þessum
peningum öllum, þa trulofa eg og
vnderbindst ad standa god og ær-
leg skil a þvi sem oeydt stendur
epter þar af, biskupenum M.
Brynjolfe SS. edur hans erfingi-
um ef biskupenn er þa ecki til,
edur hvorium þeim sem löglegur
medtökumadur giörest til med-
töku a fyrsögdum oeyddum pen-
ingum, fyrer vtann, allar kröfur
og lögsokner j allan mata, þad
fyrsta Gud ann mier næst þessu
hingad aptur til lands ad koma,
og j allan mata hier so med fara,
þad framast mögulegt er sem
ærlegum og radvöndum manne
og fuJ.nadar handsöl vid biskup-
en M Brynjolf SS, ad so stad-
fastlega af mier halldast stad-
festu vppa allt þetta adurskrifad
set eg myna eiginn handskrifft
her vnder, bidiande heydurlega
votta og vidurvistarmenn, Odd
Ejolfsson skolameistara j Skál-
hollti, Teit Torfason og Teit Pet-
ursson synar eigenn handskrift-
er asamt minne her vnder ad
sieta til sanninda merkiss stad-
festu og vitnissburdar vppa allt
þetta fyrrskrifad.
Skálhollte 1664 26 Junij. Sig-
urdur Ingemundarson med eh.
Oddur Eyolfsson meh. Teitur
Torfason egh. Teitur Petursson
eh.
Um brjefkaflann til Halldórs
segir útgefandinn:
Um leið og biskup sendi Ha.ll-
dóri peninga, hefur hann beðið
Sigurð Ingimundarson fyrir
brjef til hans. Það hefir aldrei
verið tekið upp í brjefabókina,
en frumrit þess er til í Lbs 172
fol; týnt er fyrra blað brjefsins,
og skert það blað, sem varðveitst
hefir, einkum að neðanverðu. Ut-
anáskrift: Halldore Brynjolfs-
syne vonande ad sje á Englande
ef li.er, nærre eda í Jarmuth,
einfaUdlega til handa med god-
um oskum. Fra Skálholte á Is-
lande med Sigurde Ingemundar-
syne þann Gud vel vardveite!
BRJEFKAFLINN.
.....ef Herrann villde þad
efter mjer láta, hvad hanns föd-
urlegr(e nád) og forsjón bifalad
sie. Því verd eg þig nu ad áre inn
aftur i lan(ded) ad kalla, ef Gud
enn þjer lífs og heilsu, nema eg
bid þig ve(l) ad sja ad þu farer
med godu folke og á gódu skipi
hing(ad til) lands, og sjert var
um þig og gætenn og drekker
ekke he(lldur) hjer í lande, því
ekke eru þeir aller hier viner þo
i augun hlæge og blídt late. Hjer
er falskt fólk óheilt og umsæted,
veiter opt ákaflega til ad veida
og henda ord epter drukknum
m(önn)um bera sidan ut, og
ljuga vid helmingenum. Þad var-
ast þ(u) og sjá vid, enn Gud
gæte þín best bæde hjer og þar.
Nu med því þú átt ekki leingre
þarveru von enn til vorsens, sem
n(u) er skrifad, þá ber þjer því
betur stuttan tíma þjer i nyt ad
færa til ad læra nokkud gott med-
ann átt kost á bæde m(á)led ad
tala lesa og skrifa, og taka epter
ordum og skikkun godr(a) göf-
ugra og vitra manna, og athuga
vel allt hvad fyrer sjóne(r) og
eyru ber og betra er ad muna og
kunna enn gleyma og hjá ad
leggja. Eirninn villda eg þu lærd-
er ad fikta og skjóta og ætte(r)
bæde kordahníf og byssu góda
med því ollu sem henne tilheyr-
er, enn farer varlega med. Enn
yfer alla hlute fram óttast Gu(d)
og elska hans heilaga nafn af
hjarta án hræsnis, og bid hann
um nád og heilagann anda opt og
innelega, og stunda ætid honum
ad þjona og þokknast, enn var-
ast hann med vitanlegum synd-
um ad styggja. Þar næst idka þig
vel i dygdum og mannkostum,
svo þu mætter ó ..» elegur verda
hjá þinum líkum. Hallt þig i um-
geingne hja gódum mönnum, af
hvorjum þu mátt nokkud gott og
gagnlegt læra, enn varast vod-
ann og ljettferdugann selskap,
dryckjuskap svall og lausung
aHa. Vert og ekke leingur barn,
heldur tak þjer mannsged fyrer,
og huxa um þad, sem þér má til
gagns eda skada verda i framtid-
enne, helldur enn þad sem um
litla stund ma gledja, enn sidann
verda ónytt. Og bid heilagann
anda Guds ad kenna þjer best
og færa þig i allann sannleik og
efla þig og avagsta i öllu gódu,
enn vardveita þig fra öllu illu,
sinu heilagasta nafne til æru, enn
þjer sjalfum til góda. Þeirre hei-
lögu guddomsins þrenningu bifel
eg þig nu og alla tíma til bestu
heilla og velferdar bæde sálar og
lífs, mitt astkæra barn i Jesu
Christi nádar nafne amen og
amen! Skálholte þann 25 junij,
anno 1664, þ(inn) f(ader) Brynj-
olfur SS Reh.
Sigurd Ingimundar son hefe eg
nu beded þjer lid og holl rád ad
leggja, og vid ad vara því sem
skada má, i stadenn Bjarna heit-
ens, því hefur hann vjer lofað.
Því vil eg þu hlydir hannz hollum
rádum og annara gódra manna
......heilsa þínum husfödur og
hlyd hans heilradum, kom þjer
vel vid alla, vara þig vid öllu
ósæmilegu. Eg hefde skrifad
þessum Mester Flitt til, þó ó-
kenndur være, hefder þu láted
(mig) vita hans skírnarnafn,
máske þú hefder þess helldur
n(o)ted en gollded hefde eg hon-
um tilskrifed, nu verdur þess á
mis ad fara og þíns tæpa grand-
leysis ad gjallda. Nu Gud hjalpe
þjer til góds og vere þjer med
ad eylífu amen. Br. SS Reh.
★
„Skemmtirðu þjer vel 1 íerðalaginu
um Sviss?“
„Já, sjerstaklega vel. Það er sama
hvar maður kemur þar, því að alls-
staðar sr mikið til aí ákaflega falleg-
um myndum".