Lesbók Morgunblaðsins - 13.06.1943, Blaðsíða 5

LESBÓK M0RGUNBLAÐ8INS
181
Þorgerður Brák
Þú góða Brák, er Ijest af tryggð þitt líf,
að lifa mætti undrasveinninn mæti,
er var þjer allt, í ánauð, hryggð og kæti, —
þin ástarfórn varð óði lands mins hlíf.
Og aldrei skyldi gleymt að þakka þjer.
Á þúsund árum varstu stærri og stærri,
á öðrum þúsund okkur sífelt kærri:
ókominn tími veit hvað þakka ber.
Svo stór var Egill: eftir því sem leið
varð yndisbjartar nafn þitt, mikla kona,
er gafst þitt líf, svo lifa mætti hann.
Þín saga varir, sönn og Ijómaheið,
hjá sögum fslands bestu dætra og sona
og stjörnu skálda, er stærst í norðri brann.
Hulda.
blöðum. Áður hafði jeg fátt sjeð
af þeim nema Þjóðólf. Nú fór
jeg að kaupa ísafold. Og síð-
an að safna að mjer öllu sem jeg
gat. En það var oft erfitt að ná
í ýms smáblöð, sem ekki komu út
nema fá tölublöð af. Eins og t. d.
Bindindistíðindin sem stúkan
ísafold gaf út. Goodtemplarar
voru æstir í að ná í þau. Jeg náði
í tvö númer hjá Sigurði Krist-
jánssyni. Og seinna fekk jeg
blaðasyrpu Friðbjarnar Steins-
sonar á Akureyri. Þar komu öll
Bindindistíðindin. Mjer þætti
gaman að 'vita hve mörg eintök
væru til af þeim.
Sigurfður Þórólfsson gaf út
tvö tölublöð árið 1901 af blaði
sem hann nefndi „Gaman og al-
vara“. í seinna blaðinu var mynd
út af Battaríismálinu svokallaða,
er Jón Vídalín vildi kaupa Batta-
ríið. Það blað hvarf skyndilega,
og reyndist erfitt að ná því. Af
tilviljun rakst jeg á þetta blað
innan um umbúðapappír í versl-
un Jóns Þórðarsonar. Svona varð
maður altaf að hafa augun hjá
sjer.
Einna mestan eltingaleik átti
jge við að ná í blað sem Skúli
Thoroddsen gaf út á ísafirði og
sr. Sigurður í Vigui’. Það hjet
Fram. Það fjallaði um kaupfje-
lagsmál. Jeg reyndi hvað eftir
annað að ná í blaðið fyrir vest-
an. En það kom fyrir ekki.
Svo leið og beið. Skúli var
fluttur hingað suður í Vonar-
stræti. Þá hafði einu sinni verið
fleygt firnindum af Þjóðviljan-
um í Tjörnina í krókinn fyrir
austan Báruna. Þetta var í út-
synningsslagviðri. Jeg átti leið
um Vonarstræti, og sje alt þetta
brjefarusl í Tjarnarkróknum. Þá
sýnist mjer eins og að á nokkrum
blöðum sje blaðhaus, sem gæti
litið út eins og „Fram“. Jeg veð
strax út í Tjarnarleðjuna, og
skeyti hvorki um skömm nje
heiður, alla leið þangað sem þessi
blöð eru, þríf þau upp úr leðj-
unni öll út ötuð. Þarna eru þá
hvorki meira nje minna en 5 ein-
tök af hinum langþráða Fram.
Jeg hjelt tveim fyrir mig, en seldi
hin á 5 krónur stykkið. Eitt af
þeim fór í Landsbókasafnið.
Oft fór jeg fýliferðir heim til
ýmissa manna, er jeg var að
reyna að ná í ýmsa pjesa og smá-
rit, sem jeg vissi að þeir áttu.
Halldór Kr. Friðriksson sagði
mjer t. d. að tengdasonur hans,
Halldór Daníelsson, ætti Græn-
landslýsingu Sigurðar Breið-
fjörð. Jeg fór til bæjarfógetans
þegar jeg vissi að hann hafði
ekki mikið að gera og spurði
hann hvort hann ætti þenna
bækling. „Ætlið þjer að fara að
fiska við Grænland?“ spyr hann
þá. „Jeg held þjer verið engu nær
þó þjer fáið þá bók“. Meira hafði
jeg ekki upp úr því.
Eins fór fyrir mjer þegar jeg
heimsótti Þórhall Bjarnarson og
spurði hvort hann gæti hjálpað
mjer um Prestaskólaskýrsluna
frá 1856. En hún er mjög sjald-
gæf. Hann tók mjer mjög vel,
spurði hvaða atvinnu jeg stund-
aði og um alla hagi mína, og
hvers vegna jeg væri að spyrja
um þessa skýrslu. En meira fekk
jeg ekki hjá honum. Tryggvi
Þórhallsson hjálpaði mjer um
skýrsluna síðar, eins og margt
annað.
FORNBÓKASALI.
— Hvenær byrjaðir þú á bóka-
sölunni?
— Þegar jeg hætti á sjónum.
Kunni best við mig innanum bæk-
urnar. Mjer hefir altaf þótt vænt
um bækur. Með því að opna búð,
gat jeg altaf verið í fjelagsskap
þeirra.
— Gekk verslunin vel?
Veltan var ekki mikil. Kann-
ske ekki nema 1000 krónur á
mánuði. Og það gerði strik í á-
góðann, hve mikið af bókunum
sem jeg keypti lenti í mínu eigin
bókasafni.
— Keyptir þú ekki heil bóka-
söfn?
— Jú, jeg keypti mörg. Þau
stærstu voru, bókasafn Björns
Olsens, Kaalunds og Björns frá
Viðfirði.
Jeg held að jeg megi fullyrða,
að það sje klaufaskapur, ef forn-
bóksala fer á höfuðið. Það er mín
reynsla eftir 22 ár.
— Og þú seldir þitt mikla
bókasafn.
— Já — til Harward háskól-
ans.
Jeg hefi heyrt það einhvern-
tíma, að jeg hefði heldur átt að
sjá um að það yrði hjer á landi.
En er ekki altaf verið að tala um
landkynningu, og að við höfum
bókmentirnar að státa af? En
hver er þá betri landkynning en
sú, að hafa gott íslenskt bóka-
safn við slíka menningarstofnun
sem þessi ameríski háskóli er.
Bókahillur mína voru orðnar
150 metrar að lengd. En auk þess
voru dagblöðin og feikn af smá-
Framh. á síðu 184.