Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1944, Blaðsíða 15

LESBÚK MORGUNBLAÐSINS
71
]a‘tfð frá brúnni. Er við íoruni,
frám hjá stöðinni heyrði jeg að
Jim œpti upp. Jeg hljóp til hans
og sá, að hann var viti sínu fjær
af ótta. Ilann benti út í sortann,
og er jeg leit þangað, greip mig
sama skclfingin.
Úti á brautinni birtist mjer aft-
ur sama risavaxpa konan, sem jeg
hafði sjeð áður. Stundum var hún
kyrr, en aðra stundina steig hún
tryllingslegan dans. — „Frank“,
muldraði Jim. „Farðu ekki út á
brúna! í guðs bænum, gcrðu það
ekki. Farði ekki fyr en búið er að
ganga úr skugga um, að öllu sje
óhætt!“
Jeg stóðst ekki freistinguna, og
stöðvaði lestina eins fljótt og mjer
var frekast unt. Varla hafði lestin
staðnæmst, þegar jeg heyrði nið-
inn í vatnaflaumnúm í Rock Creek
rjctt franuindan, Lestarstjórinn
kom til mín, þegar jeg kom út úr
vagninúm.
„Jlvað er að? Ilvað er þetta?“
spurði hann. Jeg var gersamléga
gáttaður. Nú sást engin risavaxin,
svört kona. Bað sást ekki nema
inni og hvergi var hægt að koma
cinn eða tvo mctra fram eftir braut-
auga á neitt sjerkennilegt. Jeg
sagði þá: „Jcg veit ekki hvað
þctta getur verið, cn jeg þóttist
koma auga á stóran svartan anda,
sem baðaði út hijndunum, og gaf
mjer ’ mcrki um að fara ckki
lengra“. Yagnstjórinn leit á mig
alveg hvumsa. „Ertu genginn af
göflunum Frank?“ spurði hann. —
„Maður gæti látið freistast til að
lialda það. En við erurn rjett lijá
ánni og getum rannsakað málið“.
Við náðum í ljóskcrin okkar og
lögðum af stað. En þegar við höfð-
um gcngið nokkur skrcf, stirn-
uðum við uþp af skelfingu. Fram-
undan fótum okkar var hyldjúp
gjá, þar sem áin veltist franí bólg-
in af vorregniuu. Er við suenuu
okkur við, sáum við svartan konU-
svip, sein dansaði æðisgengin fram
og aftur. Lestarstjórinn lcit lit, í
hylinn aftur.
„Var það þetta, sem þú sást
þcgar þú stöðvaðir lestina?" —
„Já, — einhver dularfull öfl hafa
bjargað okkur í nótt frá bráðum
bana“.
Fullir undrunar gengum við að
lestinni og vorum í þungum þönk-
um. Nokkrir farþcgar komu í móti
okkur og meðal þcirra var átjáu
ára gamall piltur frá ('hicago, scm
hafði meira hyggjuvit, en nokkur
hinna. Er liann sá svörtu konuna,
gekk hann að eimreiðinni og gáði
inn í lugtirnar framan á henni. —
„Iljerna er svarta konan okkar“,
sagði pilturinn. Þarna var einmitt
sama flugan og þjer sjáið hjerna
undir glerinu. Þegar jeg opnaði
lugtina, flaug hún að Ijósvarpan-
um“.
Svona er sagan, hcrfa. Þegar
flugan flaug að rafljósinu, varp-
aði það sk'uggámýnd af henni, svo
að hún líktist konu mcð útbreidda
arma. Við vituui ekki, hvernig hún
komst inn, en sénnilega hefir það
vcrið þegar Jim athugaði lugtirnar
á vatnsstöðinni.- .Hvcrnig sem því
cr varið, varð hún til að bjarga
lífi mínu með þessu móti.
Þetta cr orsökin til að þessi litla
fluga er lijer undir glerinu og inn-
rÖmmuð. Það minnir mig stfelt á,
hvcmig þetta lifla skordýr bjargaði
lífi mínu. Já, þjer álítið þetta til-
Viljún, cn jeg trúi því, að hún haíi.
vcrið scnd af æðri máttarvöldum-“.
„Alt tilbúið!” kallaði lcstar-
stjórinn unr leið og liann kom út
úr símastöðinni með blað í hendi.
Jim kyndari kom inn í vjelar-
rúuiið og jcg íór til vagns míns.
. Ab. þýddi.
Fjaðrafok
Skipstjórinn (við nýjan ljctta-
drcng): — Gamla sagan, vandræðá-
barnið í fjölskyldunni sent til sjós.
Drengurinn: — Nei, nei, skip-
stjóri, þetta hefir allt breyst síðan
þjer voruð ungir.
Tailgaóstyrk gömul kona var
dauðhrædd um að skipið, sem lmn
var farþegi á myndi faeast. Ilún
lcr því til skipstjórans,
„llvað ínyndi ske?“ spurði hún,
„ef að á vcgi okkar yrði st.óf ís-
jaki?“
„Við myndum fara frain hjá ís-
jakanum eins og ekkeft hefði í
skorist“, sváraði skipstjórinn.
Konan róaðist mjög við þctta,
og virtist ckkert óttast cftir á.
★
Læknirinn: — Þjcr hafíð vatn
í hnjáliðnum.
Sjúklingúrinn: — Vatn — néi,
það er óinögulegt, vatn smakka jeg
aldrei, en mjer þætti líklegt. að.
]>að ef til vill gæti vcrið bfennivín.
★
Kérling var við járðarför í næstu
sókn. Hún siijeri' sjér a'ð vinkonu
sinni og sagði: „Ilver vcnja ci;
hjerna hjá ykkur, er grátið strax
í kirkjunni eða ekki fyr en við,
gröíina“.
★
Tveir kifkjugestir talast við cft-
ir niessuna.
Annar: — Það cr maður, sem
kann að halda ræðu, presturinn
okkar, hann talaði s\o Ijóst og
kunmiglega; í stólnum ídag um hclv.,
að það var cins og liann væri þar
fæddur og uppalinn.
llinn: — Þó að það sjeu ef flL
vill ýkjur, að hann sje alinn þar
upp, þá var samt auðheyrt, að
hann er dável kunnugur þar neðra.