Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1944, Blaðsíða 16

LESBflK MORGTTNBLAÐSTNS
— Guðmgndur Guðmnudsson
Framh. af bls. 62.
En þriðja erindi minninparkvteð-
isins er svona:
Enginn grætnr íslending,
um )>ig sjálfan kvaðstu forðuni,
þar varð síst að áhrínsorðum :
Allir gráta Islending,
þann sem vakti list og ljóð.
lýsti og glæddi allt hið bjarta.
veitti blíðyl hverju hjarta,
hæst ljet guðdómsblysin skarta
vfir sinni eigin þjóð.
-Níjer er ekki í hug að setja (tuð-
m.und í skáldasess Jónasar Hall-
grimssonar, enda myndi hann ekki
kjósa slíkt sjálfur. En lýsing (íuð-
nuindar í þessu erindi á ekki síður
við sjálfan hann en .Tónas. Guð-
mundur var fram eptir árum utan-
garðsmaður í þjóðfjelaginu, fremur
en -Tónas, og þá stundum bölsýnn,
eins og gerist og gengur. En báðir
báru sömu þrá í brjósti. frjálst land
og frjálsa þjóð, vakandi í listum og
ljóði, hugfangna af fegurð, dáð og
drengskap. Þessi guðdómsblvs
kveiktu báðir. listaskáldið og ljúf-
lingsskáldið, hvor á sinn hátt, en
af sameiginlegri rót. Báðir dáðu
feðrafoldu og fyrir hana starfa
vildu.
Astin gej-ði Guðmund sterkan.
Aldrei verður Ólínu Þorsteinsdóttur
fullþakkað, að hún endurheimti
Ijúflingsskáldið fyrir þjóðina. Það
væri viðurkenning skvldugs ]>akk-
lætis, að þingið sýndi henni aukna
í'ausn á efstu árunum. Konunni sem
óhikað trúði á mátt kærleikans og
fórnarinnar — og gerði trú sína að
voldugum veruleika. Sjerhver góð
kona er meira en húsmóðir og móð-
ir. TTún mótar líka förunaut sinn:
vekur og viðheldur því bezta í fari
hans og hvetur hann til þess að
nota alla krapta í viðfangsefnum
þeim, sem hann þarf að leysa. Þau-
eru margar íslenzku konurnar sem
eiga heiður og þökk skilið fyrir
slík störf, en hljótt er yfir látið í
blöðum eða málsölum. En starf frú
Olínu verður ekki miniia fyrir það
og það var eins og vera bar, mest
dáð af eiginmanninum og skáldinu
Guðmundi Guðmundssyni með )>ess-
um ljóðlínum, tileinkuðum konu
hans:
l’esta konan, sem ísland á.
eigðu Tjóðin mín.
27. nóv. T ÍT4.T.
Arngr. Fr. Bjarnason.
★
ATTI. Tilefni ritgerðar )>essarar
eru ummæli í ritgerð um ísfirska
blaðamensku. sem birst hafa í
tímaritinu Jörð.
Síðan þetta var ritað hefir Al-
þingi hækkað eftirlaun frú Ólínu
nokkuð frá því. sem var, eða tun
300 krónur. En utn það mvndi rnarg-
ur ntæla eins og strákurinn sem
sagði: Smátt skamtar faðir minn
smjörið. Aragr.
Smælki
TTermaðurinn: — Jeg er nógu
svangur til þess að borða hrossa-
kjöt.
Liðþjálfinn: — Það er einmitt
það, sem við fáum eftir 10 mínútur.
★
Slarkarí: — Er það nokkuð ein-
kennilegt, þótt tvífætt skepna detti
í forarpoll?
Annar slarkari: — .Teg veit það
ekki. en jeg skal veðja.
★
Salverson kandidat var nýkominn
heim úr rannsóknarferð um miðja
Afríku, Hann var beðinn að halda
fyrirlestur um ferð sína. því menn
þóttust vita. að hann hefði frá
segja. Á einum stað í ræðu sinni
komst hann svo að orði:
„Það er merkilegt um þennan
hálfvilta þjóðflokk, að þar er miklu
meira af karlmönnum en kven-
mönnum. .Teg viTdi því ráða okkar
ógiftu konum“, bætti hann við bros-
andi, „til að ferðast þangað.“
Gömul piparmey þyktist við ]>etta
og hre,vtti úr sier ónotum. Að því
búnu snaraðist hún til dyra.
..Bíðið augnablik. jómfni", sagði
ræðumaður, „mjer datt ekki í hug,
að ætlast til að þjer legðuð strax
af stað".
Þetta vakti svo mikinn hlátur að
ræðumaður varð að hætta góða
stund.
★
Tlann: — Mynduð þjer hafa
nokknð á móti því, að ieg bæði
móður yðar að verða tengdamóðir
' n
min í
TTún: — Nei, alls ekki — ef jeg
ætti svstur.
LEIÐRJETTING
NOKKRAR meinlegar villur
slæddust inn í kvæði Páls á TTjálms-
stöðum „Við lát Þorgrím í Laugar-
nesi", sem birtist í Lesbókinni 30.
jan. s.l. — Þriðja lína í annari vísu
á að vera ]>annig: „veikum ung-
viði“. — Seinni helmingur þriðju
vísu er ]>annig:
glaðan, gunnreifan,
gætinn, hvgginn,
vitran, víðsýnan
vegfaranda.
Sjötta lína í fjórðu vísu á að
hljóða þannig: „og teygði járn".
Önnur lína í síðustu vísunni á að
vera: „hollvin látinn" og siötta
Jína í sömu vísu „í fjarskans bláma"
i