Lesbók Morgunblaðsins - 02.04.1944, Blaðsíða 1
Agúst Jósefsson, heilbrigðisfulltrúi:
Minningar frá Hótel ísland
Þcir atbiirðir gcrast við og við,
scni manni i'inst að sncrti sig á
Jianu hátt, að Jjcir veki upp gaml-
ar minningnr frá löngu liðnum ár-
um. Svo fór fyrir mjer þegar Hótel
lsland brann til grunna 3. febrúar
þ. á.
Hús þessi öll hafði jeg þekt frá
barmesku, og átt þar dvalai’heimili
um nokkurt skeið. Fyrir hugskots-
sjónum mínum birtust gömlu hús-
in og fyrsta nýbyggingin, og dag-
lega lífið innan húss og utan, cins
og kvikmynd á vegg. Þar sem nú
fækkar óðum þeim mön'num, sem
muna bæinn og bæjarlííið árin
1880—1890, datt ínjer i hug við
áðurneíndan atburð, að lýsa með
nokkrum orðum húsakynnum hót-
elsins, eins og þau voru fyrir 1S90,
að viðbættum stuttuin athugasemd-
ttm.
Árin 1888 og 1889 var jeg vika-
piltur hjá J. G. Halberg veitinga-
manni í Ilótel ísland. Þá var jeg
á 15. og 10. árinu. Hafði jeg þar
margvísleg störf á hendi (var sem
Danir kalla „Altmuligmand“),
braut í eldinn, bar inn kol, fór í
sendiferðir, skenkti gestum öl og
brennivín. hirti hesta íerðaniauna
og gætti alisvína, sem að jafnaði
voru 2—3 að tölu.
Flestir, sem hesta íengu geymda,
voru úr nærsveitum bæ.jarins, og
dvöldu í bænum hálfun eða heilan
sólarhring. Einn var sá þessara
ferðamanna, sem varð mér minnis-
stæðastur, en það var Grímur
Thomsen á Bessastöðum. Hann fanst
mjer öllum mönnum ólikur að
háttvísi. Talaði hann æíinlega hlý-
lega til mín, og bað mig þrífa hest-
inn vel og gefa honum vel meðan
hann væri til geymslu í hesthús-
inu. Einu sinni gaf hann mjer tvær
krónur fvrir þessa þjónustu. Þótti
mjer og mínum líkum í þá daga
Jjetta vera stór peningur. Ekki
minnir mig betur, en að Grímur
kæmi altaf ríðandi á satna klárnum,
stórum og sterklegum brúnum hesti,
og í íylgd með honum var oftast
nokkuð stór svartur hunditr af
útlendu kvni.
A lóð hótelsins var húsaskipun
eins og hjer segir, og tel jeg þau
elstu fyrst, og byrja í Veltusundi.
J-æt jeg hverju húsi fylgja nokkr-
ar athugasemdir og stuttorða lýs-
ingu:
Xokkuð stórt gamalt geymslu-
hús var á horni Veltusunds og
Vallarstrætis, og snteru gaflar í
suður og norður. Ilúsið var einlyft
nteð írcmur háu risi, og kjallari
undir því. í húsinu var geymdur
ýmiskonar vamingur, víntunnur,
kassar og skran, en kol og annar
eldiviður í kjallaranum.
Gömul kcrling, Guðrún að nafni,
sótti alt vatn, sem notað var í hót-
elinu, í Prentsmiðjupóstinn við
Aðalstræti (nr. 9). Auk Joess var
lítill vatnspóstur í húsagarði hót-
elsins, en vatn úr honum var að-
eins notað til gólfþvotta, ræstingar
á ílátum og til skolunar á flöskum,
en þótti ekki hæft til drykkjar eða.
matargerðar. 01 til hótelsins kom
í ámum og tunnum frá Englandi,
og var látið í hálfflöskur, en
„Gamle Carlsberg“ kom frá
Khöfn, og voru eitt hundrað flösk-
ur í hverjum kassa.
Gunna gamla var l'orn í skapi,
og trúði íastlega að til væru alls-
konar forynjur og draugar. Þegar
vel lá á henni, eða rjettara sagt,
Joegar hún hafði fengið sjer ofurlít-
ið í staupinu, sagði hún mjer niarg-
ar slíkar sögur, sem mjev eru nú
gleymdar. En ein sagan gleymdist