Lesbók Morgunblaðsins - 03.09.1944, Blaðsíða 6

LESBÓK MORGHUNBLAÐSINS
o,
O
í)0
HRINGIÐA LÍFSINS
BENA.JA WIDDUP fógeti sat
fyrlr ntan dyrnar á skrifstofunni
sinni og reykti pípu. Ilæna vagg-
aði niður stiginn og gargaði kjána-
Iega.
Það heyrðist vagnskrölt uppi á
veginum og í vagninum sátu Ransie
Bilbro og kona hans. Vagninn stans
aði fyrir framan dyrnar hjá fó-
getanum, og hjónin stigu út úr hon-
nm. Ransie var tæp sex fet á hæð,
hörundsdökkur og ljóshærður. Ilann
hafði til að bera rósemi fjallabú-
ans. Konan var í baðmullarkjól,
vel snurfussuð, áhyggjufull á svip.
Fógetinn smeygði sjer í skóna,
svona til þess að vera dálítið virðu-
legur.
— Jæja, sagði konan. og röddin
var eins og skógarþytur, við viJj-
um fá skilnað. Hún gaut augun-
um til Ransie.
— Já, skilnað. sagði Ransie og
kinkaði kollinum hátíðlega. Okkur
kemur ekki saman lengur. Það er
nógu einmanalegt að búa uppi í
fjöllunum, þó að manni komi vel
saman við konuna sína. En þegar
hún er farin að hvæsa eins og villi-
köttur eða æða um í húsinu, þá er
ekki við því að búast, að maður
geti búið með henni.
Ujónin sögðu síðan hvort öðru
til syndanna svo um munaði.
Fógetinn sneri sjer nú að störf-
um sínum. Hann bauð hjónunum
sæti og fletti síðan upp í einum’
doðrantinum og leit yfir efnis-
skrána. Svo fægði hann gleraugun
sín.
1 — Landslögin, sagði hann, segja
ekkert um heimild þessa rjettar til
þess að aðhafast í skilnaðarmál-
um. En ef bygt er á sanngirni
stjórnarskrárinnar, -þá er þetta
augljóst: Ef fógeti hefir,rjett til
þess að vígja hjón, hefir hann
einnig rjett til þess að veita þeim
skilnað. Rjetturinn mun því gefa
út skilnaðarúrskurð, sem áfrýjast,
ef til kemur, til æðri rjettar.
Ransie Bilbro dró upp lir vasa
sínum tóbakspuug og hristi úr hon-
um fimm dollara seðil.
— Jeg seldi eitt bjórskinn og tvö
refaskinn fyrir þetta verð, sagði
hann. Jeg á ekki meira.
— Venjulegt gjald fyrir skiln-
aðarúrskurð í þessum rjetti er
fimm dollara, sagði fógetinn.
llann stakk seðlinum í vasann á.
heimaunna prjónavestinu sínu með
kæruleysissvip. Með miklu líkam-
legu og andlegu erfiði skrifaði hann
skilnaðarúrskurð upp á hálfa skjala
örk og tók síðan eitt afrit. Bilbro
hjónin hlustuðu á hann lesa upp
skilnaðarúrskurðinn: „Það kunn-
gerist hjermeð að R. Bilbro og kona
hans, Ariela Bilbro, hafa bæði mætt
hjer fyrir rjetti í dag og lofað, að
hjereftir skuli þau hvorki elskast,
heiðra hvort annað nje hlýða hverh
öðru, hvorki til góðs nje ills, sje
þeim sjálfrátt um gjörðir sínar, og
koma þau sjer sarnan um skilnað
svo sem gert er ráð fyrir í lögum.
Styrki ykkur guð til þess að hlíta
þessum úrskurði. Benaja Widdup,
fógeti í Piedmonthjeraði í Tenn-
essee-ríki“.
Fógetinn ætlaði að fara að rjetta
Ransie annað skjalið, en þá sagði
konan alt í einu:
Fógeti, fáið honum ekki þetta
skjal strax. Jlálið er ekki útkljáð
enn. Jeg verð að njóta rjettar
míns. Jeg vil fá framfærslufje. Mað-
ur getur ekki skilið við konu sína
stanrblanka. Jeg ætla að fara til
Ed bróður míns uppi í Ilogbeck-
fjöll. Jeg verð að fá nýja skó og
sitthvað fleira smávegis. Ef Ransie
. •
hefir efni á að fá skilnað, þá verður
hann að borga mjer framfærslufje.
Það kom heldur en ekki á Ransie.
Alltaf finnur kvenfólk upp á ein-
hverju.
Benaja Widdup fógeti sá, að hjer
varð að koma til hans kasta. Eu
konan var berfætt og vegurinn til
Hogback-fjalls var grýttur og bratt-
ur.
— Ariela Bilbro, sagði hann í
embættisróm, hvað heldurðu, að
þjer nægi í framfærslueyri ?
— Ætli fimm dollarar nægi ekki
fyrir skónum, sagði hún. Það er
ekki mikill framfærslueyrir, cn jeg
býst við, að það dugi.
— Upphæðin, sagði fógeti, er
ekki ósanngjörn. Ransie Bilbro,
rjetturinn gerir þjer að greiða fimöi
dollara í íramfærslueyri, áður en
skilnaðarúrskurðurinn er út gefinn.
Jcg áenga peninga, sagði Ransie,
og andvarpaði. Jeg er búinn að
borga þjer alt, sem jeg átti.
— Það sem jeg hefi sagt, það
hefi jeg sagt, sagði fógetinn og
hvessti á hann augun.
— Ef þú gefur mjer frest til
morguns, sagði Ransie biðjandi, þá
býst jeg við, að jeg geti nælt ein-
hversstaðar í fimm dollara. Jeg