Lesbók Morgunblaðsins - 12.08.1945, Blaðsíða 7

LESBÓK MGRGUNBLAÐSINS
407
á þjóðskjalasafninu í AVashington
um það, hversu margar breytingar-
tillögur hefðu komið fram við
stjórnarskrána í þinginu, þess efn-
is, að takmarkað yrði setutímabil
forsetans.
Þjóðskjalavörðurinn játaði að
hann gœti ekki svarað þessu þegar
í stað. Það- tók þrjá sjerfræðinga,
sem höfðu hóp skrifstofumanna í
þjónustu sinni, þrjár vikiir að finna
rjetta svarið. Þeir fóru yfir meira
en 3,000 breytingartillögur, sem
lagðar höfðu verið fyrir þingið síð-
an 1790 og komust að raun um, að
minnsta kosti 2G frumvörp, sem
fram höfðu verið borin síðan 1823
höfðu miðað að því, að takmarka
setutímabil forsetans. Ekkert þeirra
var samþykkt.
Foster hefir gert
eina skyssu
EINU SINNI hefir Foster orðið
að draga til baka fregn, sem hann
var búinn að birta opinberlega —•
Hlutfallstalan er einn á móti 10.000!
Fregnin var um það, að maður
nokkur, sem fyrrum var hershöfð-
ingi í ameríska henum hefði tekið
upp þá venju að bera fimmstjörnu
tignarmerkið, sem nýlega er búið
að taka upp. Hann spurði þann,
sem liann hjelt að vissi best um
þetta atriði, fostöðumann herskóla
nokkurs, og fjekk þau svör að til-
tekinn hershöfðingi hefði reyndar
borið þessar fimm stjörnur.
Þegar Foster birti þetta, fjekk
hann 500 mótmælabrjef — en það
var met.
Hann hóf rannsókn í málinu og
komst að því, að heimildarmaður
hans hafði byggt upplýsingar sínar
á mynd af herforingja, sem hann
hafði sjeð og var sá með fjórar silf-
urstjörnur langsum á jakkaermi
sinni og litla gullstjörnu fyrir ofan.
Gullstjarnan gaf aðeins til kynna,
að hann væri í þjónustu herforingja-
ráðsins, en hún benti ekki á neina
sjerstaka tign aðra.
Fróðasti maður heimsins
ÞEGAR IIANN skrifar, byrjar
hann að vinna klukkan níu á kvöld
in og vinnur stanslaust á heimili
sínu í New Ýork til klukkan níu
kvöldið eftir. A sama tíma vinna
þrír aðstoðarmenn hans með honum
og hafa vaktaskipti. Foster þykir
betra að vinna að næturlagi, þegar
hann er ótruflaður af símahring-
ingum.
Starf Fosters hefir orðið til. þess,
að hann er nú einn fróðasti maður
veraldarinnar. Hann er útskrifað-
ur frá Columbia háskólanum og
hefir unnið að rannsóknum fyrir
Columbia útvarpið, Ilearst blöðin
og Literary Digest. Hann undirbjó
og stjórnaði hjerumbil 100 frjetta-
myndum fyrir Pathé frjettastofuna.
— Dætur
í»á fjekk hann hugmyndina um —
Fylgist með tímanum —■ ög kom
efni þessu í Colliers,
það síðan.
Foster er ólíkur i
mönnum, sem binda sig við einhliða
störf að því leyti, að hann eiskar
starf sitt — hann hefir aldrei lang-
að til að gerast landkönnuðiir,
leikrtahöfundur, kennari eða jdiir-
leitt nokkuð annað en það sem liann
er, óvenjulega samviskusamur rann-
sóknari. - ■ m:1
—- Einhvern tíma vonast jeg fll
að geta skrifað ,,satíru“ í frístund-
um mínum — segir hann. -s- Um
allt það einkennilega fólk, sem ijeg
hefi hitt — fólk, sem er miklu ein-
kennilegra; en þær fregnir/’sem jeg
læt hafa eftir mjer. i
■ . . i'Á-n
/ T ' • r ;i;n ; .
sera hinars
Frarnh. af bls. 405.
rjett það sem hún hefir skrifað und
ir. ritað og fest með vottum:
Þegar jeg var ung, kom Ilerdís
Einarsdóttir á heimili föður míns á
Skálá, og hafði hún þá yfir ljóð-
nutli, sein hún hafði ort, og var jeg
svo hrifinn af þessu stefi, sem hún
kallaði mannsæfina, að jeg bað
hana að lofa mjer að skrifa það, og
gerði hún það. Er enginn vafi á að
hún hefir ort það.
Svo hljóðar yfirlýsing Hallfríðar,
og vona jeg að næst þegar þessi
vísa verður prentuð. þá verði hinn
sanni höfundur látinn njóta rjettar
síns.
Eitt er það viðvíkjandi þessari
vísu, sem fróðlegt væri að vita skil
á. Vísan er skráð í loftið á einum
sal í Ráðhúsinu í Kaupmannahöfn,
og eðlilega þýdd þar á dönsku.
Hvernig hefir hún borist út yfir
pollinn? Jeg hefi oft velt þessu fyr-
ir mjer og enga líklega ástæðu
fundið aðra, en hún hafi borist með
Fjölnismönnum. Baldvin Einarssoti
var fæddur á Molastöðum ;■ Stíftu.
Hann er nokkru • yngri en Herdís.
Gæti hann hafa fengiö mætur áorói-
unni og flutt Dönum hana. Þetta ér
aðeins lausleg ágisknn frá mjer, án
nokkurra raka.
Læt jeg svo útrætt um pestdæt-
urnar fjórar, en vil þó minnast þess,
að þær hafa skilað arfi hagnœélsk-
unnar til afkomenda sinna. því þeir
eru fjölmargir einkar vel hagorðir,
og langar mig í þessu sambandi að
minnast Þorsteins ÁsgrírirssonaT,
sonarsonar Ilerdísar. Gerði-hann
gátu þá, sem hjer fer á eftir, í
fyrsta sinn er hann sá saumavjél,
og kvað án frekari umhugsunar;
rníívðotx.
Sá jeg nála nift,
næði og máli svift, , t
fljótt var.til ferða lyft. , V
Aldrei fór hún fet,
færðist ekki ur set,
i»> rjra.s-.
stóð hvar und stóllin hjet.
Fleygðist fljóði hjá, ’ .'
fetin skjót en smá