Lesbók Morgunblaðsins - 09.12.1945, Blaðsíða 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
605
BRUNAVERÐIR í REYKJAVÍK (myndin tekin s.l. vor): Fremsta röð talið frá vinstri: Sigurbjörn Maríasson, Finnur
Richter, Þórður Jónsson, Karl Bjarnasoon, varaslökkviliðsstjóri, Anton Eyvindsson, Leó Sveinsson, Guðmundur Karls-
son. Miðröð: frá vinstri: Axel Grímsson, Indriði Ólafsson, Sigurþór Þórðarson, Kristinn Ólason, Gústaf Guðjónsson,
Svavar Sigurðsson, Sigurgeir Benediktsson, Guðvaldur Jónsson, Kjartan Ólafsson, Loftur Erlendsson. — Aftasta röð:
Ottó Jónasson, Jóhann Hannesson, Óskar Ólafsson, Valur Sveinbjörusson, Sveinn Ólafsson, Hermann Björgvinsson,
Gunnar Huseby (er nú farinn úr liðinu). Á myndina vantar Filipus Bjarnason.
Jónasson, verkfræðingur, voru slökkvi
liðsstjórar um tíma, en Pjetur Ingi-
mundarson frá 1918, eins og áður er
sagt. Kristófer Sigurðsson tók á sama
ári við starfi varaslökkviliðsstjóra og
gengdi því til dauðadags 1942.
Þegar Dómkirkjan var slökkvistöð.
ÁRIÐ 1875 var ekki mikið um
slökkvitæki hjer í Reykjavík. Skrúð-
hús Dómkirkjunnar var þá notað sem
„slökkvistöð“, eða þar voru slökkvi-
tækin — fjörutíu vatnsfötur —
geymd. Ennfremur voru þá til tvær
handdælur, en ekki voru þær á hjól-
um eins og síðar tíðkaðist. Utgjöld
slökkviliðsins voru þá áætluð 200
krónur árlega. Smátt og smátt eign-
aðist slökkviliðið ný tæki, en það
gekk heldur seint. Um tíma Voru
áhöld slökkviliðsins geymd í skúr við
hús það, sem nú er lögreglustöðin,
síðar var skúr reistur fyrir áhöldin í
Templarasundi, en það var 1912, sem
slökkvistöðin var reist þar sem hún
er nú við Tjarnargötu. 1935 var bygt
ofaná slökkvistöðina og þar eru skrif-
stofur Rafveitu Reykjavíkur.
Stórfeldar breytingar urðu ekki á
slökkviliðinu eða áhöldum þess fyr
eftir að vatnsveitan kom í bæinn, enda
var vatnsveitan undirstaðan undir all-
ar endurbætur og framfarir liðsins.
1910 kom hingað til lands danskur
slökkviliðsmaður er Thisted hjet. —
Gerði hann ýmsar tillögur um endur-
bætur á slökkviliðinu og tilhögun
þess.
Samkvæmt tillögum hans var bruna
símakerfið lagt um bæinn og áhalda-
hús reist og á næstu árum fjekk
slökkviliðið talsvert af áhöldum, en
það kom brátt í ljós, að það var ekki
nóg, því þann 25. apríl 1915 varð
mesti eldvoði í sögu bæjarins, Hótel
Reykjavík og átta önnur hús brunnu
til ösku, en mörg önnur hús í mið-
bænum stórskemdust af eldi.
i>essi bruni skaut mönnum óþægi-
legum skelk í bringu og var þá haf-
ist handa um að útvega mótordælu
og hestvagna.
Bifreið notaði slökkviliðið í fyrsta
sinni þann 24. júlí 1920 er stórhýsi
Jónatans Þorsteinssonar við Laugaveg
31 brann. Var það Ford bifreið. Síðan
hefir slökkviliðinu jafnt og þjett ver-
ið útveguð ný og betri áhöld og enn
verður haldið áfram á þeirri braut,
því á næstunni mun liggja fyrir að