Lesbók Morgunblaðsins - 12.01.1947, Blaðsíða 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
5
r
IIjd Eyjabökkum (Víðidalsdrög).
kaf, meun og hestar. Við illan leik
tókst þeim þó að komast upp á jökul-
brúnina, en þar tók lítið beþ-a við
vegtia aurleðju og hálku. Voru þau
leíigi að klöngrast yfir þes»a ófæru
þangað til þau konnt þar, sem Jök-
ulsá brcytti stefnu alveg í vinkil og
rann nú til austurs. Þar komust þau
niður af jöklinum og voru fegin að
hafa aftur jörð undir fótum. Var nú
tekin stefna til norðausturs, yfir mel-
öldur og farið skanit frá Fitjahnúk,
sem cr vestastur í hnúkaröðinni frá
Snæfelli. • *
%
Komu þau nú að kvísl nokkurri,
sem virtist eiga upptök sín þar á mel-
unutn, en síðar fellu í halia kvíslar
úr jöklinum. Þessi kvísl tnun hcita
Sauðá.'Iíennur hún fyrst til norðurs
og heidn þau niður með henni þang-
að til þau komu á hjalla nokkurn. Þar
er fallegur foss í ánni/Af hjallanum
var besta titsýn og >á yfir öll vestur
öræfi. Þar niður á láglendinu sáu þau
sæluhús, og mun það vera Sauðár-
kofi.
Nú var farið niður hjallann og yfir
ána skamt neðan við fossinn. Var
.hún þar all vatnsmikil, en ófær neðar
því að þar kemur í hana kvís! ofan
úr jökli. Rennur svo áin til norð-
vesturs og fellur í Jökulsá á Brú. En
sá bjór, sem þar verður ntilli ánna
og jökuls, heitir Mariutungur. Lá nú
leiðin norður tungurnar, niður með
Sauðá. Komust þau fremst í tung-
una milli ánna. Rann Sauðá þar í
gljúfri á aðra hönd, en Jökulsá á Juna
hönd í hroða vexti og með svo ægi-
lcgum jakaburði að hvergi sá í vatn.
Var það einkennileg og hrikaleg sjón
að sjá stóreflisjaka í langri bendu
kastast þarna áfratn nteð flughraða,
cins og á. þurru landi, en hulinn sá
kraftur er þessum hamförum olli. Ef
jakarnir hcfði ekki bylst allavega,
sporðreist og endastungist, hefði mátt
ætla að þarna væri eitthvert drag-
band, líkt og notað er við síldarupp-
Skipun og í verksmiöjitm.'iiema ntörg-
um sinnum stórkostlegra. I jöklin-
um voru skruðningar -og; dynkir <þvi
að áin molaði hann niður'Og áaf híínn
eins og allnr sundur lættur. Var 'þvi
ekki viðlit að komást upp á híuur.
Að vísu þótti Miss Surith Jöktdsá
Ijót, en hún mátti ekki hóvra 'það
nefnt að hverfa aftuí. Hlín.hafði ein-
sett sjer að fara í krmg'4im Vatna-
jökul, og þeim ásetniíi'i'i1 v'at'ð' ekki
breytt. Varþví ekki u,m ánml'að að'gJra
en bíða og vita hvorti áin 4iytkli"ekki
úr sjer‘jakaferðinni tmi nótlin'a. En
þarna var enginn haigi, ekki sting-
andi strá, og því ekkl hægt tið liafast
við hjá ánni um nóttimi 'Vegna hest-
auna. Var þá af ráðið að fartt aftur
inn í Maríutungur. :-d m !••••:
•iþ i: llllífinbm'
ÞAU fóru nú sömu íéið 'úpþ Iiieð
Sauðárgljúfri, því að áhfiárs! stáðar
var ófært. Árið 1918 liáfðl jfikúfHnn
gengið fram á gljúfurbrúnl'íh’iiú háfði
hann minkað svo, að 2WJ3 kíðfúét'rar
voru upp að jökuIbrún.' 'EH; 'þál’ ■ s'em'
hann hafði legið áður var nú sökkv-
ahdi jökulleðja. Þó ,vgr; ^gróðjy.. jfar-
inn að festa þar rætur^Vgjvá.frieniptu
jökulöldunni geisi niiJfjLfjfip-þgd, spm
bar hátt og kinkuðu fjff|rna.y.stjóram
kollum til ferðafólksins. Vgr.jiað. li.lv-
uj óf, miíiil d>!>
f r;li!<»t ör
. iri ‘ -
,öial B'ii
P-isJ'. t> Ji
Jölculfsú á Dul.