Lesbók Morgunblaðsins - 25.01.1948, Qupperneq 16

44
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Álfadans. Fyrir skemstu höfðu skátafjelögin álfadans og áramótabrennu á
íþróttavellinum. Safnaðist þangað .múgur manns að horfa á, svo að sjaldan hefir
verið svo gestkvæmt á vellinum. — Hjer á myndinni sjást álfakonungshjónin.
REKI FRÁ AMERÍKU '
Árið 1884 rak á Munaðarnesi við
Ófeigsfjörð reykjarpípu með reyrlegg,
eins og Indíánar nota. Árið 1797 rak á
Ströndum og á Norðurlandi mikið af
vestindiskum sykurreyr „og þótti furðu
legt“. Árið 1740 eða 1741 rak í Múla-
sýslu bát á stærð við fjögra manna far;
var hann allur bundinn saman með tág-
um og negldur með trjenöglum, en í
honum var hvergi járn.
BJARNI HALLSSON
Það varð um Bjarna prest Hallsson á
Grund (í Eyjafirði), er þá var áttræð-
ur (1692) og hafði verið kallaður klerk-
ur mikill, lögfróður og mikilsháttar, að
hann skírði barn, er hann átti sjálfur
fram hjá konu sinni, og fleygði hemp-
unni að*því loknu og mælti: „Þú hefur
lengi þjáð mig“. Gekk síðan í próventu
með Magnúsi á Espihóli, syni Bjarnar
Pálssonar, og lifði þar 4 ár síðan (Esph.)
KONUBÆTUR
Það bar til (1690) á Höfðaströnd á
þeim bæ, er Hugljótsstaðir heitir; þar
bjó sá maður er Gísli hjet. Kona hans
gekk til fjár um kvöldið; á veg fyrir
hana kom griðungur af öðrum bæ; hann
rjeðist á konuna, lagði hana undir og
gekk loks af henni dauðri. Heimti Gísli,
bóndi konunnar, bætur fyrir hjá manni
þeim, er nautið átti. — Hann kvaðst
mundu gefa Gísla graðunginn, hefði
hann fyrirfarið sjer, en eigi meira. —
Gísli ljet sjer það vel líka, skar Dola
og át sjálfur og þóttist vel hafa veitt.
Var hann síðan kallaður Bola-Gísli, eða
Gísli boli (Mælifellsannáll).
FYRIRBURÐUR Á BESSASTÖÐUM
Árið 1684 andaðist barn Heidemanns
landfógeta á Bessastöðum. — Dó það
, snögglega í vöggu um nótt, og í sama
bili slokknuðu öll ljós og eldar alls
staðar á Bessastöðum. Af þessum at-
burði urðu þau Heidemann og kona
•hans svo hrædd, að þau flýðu frá
Bessastöðum.
NÁHLJÓÐ
^%turinn 1699 bar það til í Trjekyllis
vík á Ströndum að 4 menn urðu bráð-
kvaddir, sá fyrsti á aðfangadagskvöld,
annar á jóladagskvöldið, þriðji að
kvöldi annars í jólum og sá fjórði að
kvöldi hins þriðja í jólum“. í þeirri
sveit höfðu menn í fyrndinni ekki alltíð
orðið sóttdauðir, heldur oft bráðkvadd-
ir. En áður en einhver vjrð bráðkvadd-
ur, heyrðist ógnarlegt hljóð, svo fjöllin
tóku eftir, og kölluðu þeir það náhljóð
eða nágaul“ (Fitjaannáll.)
FYRIRBOÐI
Sóttir tvær komu á dögum herra
Gissurar (Einarssonar), sú hin fyrri
1541 og ónnur 1546. Þá voru jarðaðir í
Görðum á Álftanesi 50 manna og marg-
ur annars staðar að hverri kirkju. —
Teikn fyrir þeirri sótt var mikill þytur
í lofti; hann heyrðist um allar suður-
sveitir; hann kom fyrst úr sjó og í
Reykjanes, svo þaðan upp í Grindavík-
urfjöll og svo hvert fjall af öðru inn
að Hafnarfirði, og svo þaðan í Esjuna,
síðan í Akrafjall og þá hvert af öðru
þaðan frá. Þetta skeði um vorið milli
krossmessu og fardaga 1545, en sóttin
kom um haustið (Biskupaann.)
JÓN MAGNÚSSON
bróðir Árna assessors, tók þrisvar
fram hjá konu sinni, og eitt sinn, er
hann þurfti að blíðka hana eftir það, en
hún var stríð, kvað hann:
Lengi skipast heitin hörð,
hugur minn engu kviðir,
lætur dúna linna jörð
leiðast til um síðir.
ÞJÓÐTRÚ
Það er mál manna í Möðruvallasókn
í Hörgárdal, að þegar sá maður búi á
Auðbrekku, sem eigi alla torfuna, þá
muni fjallið fyrir ofan hana hrynja
fram á torfuna og taka hana alla af
(Ól. Dav.)