Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1948, Page 4

560
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
HEIM
HÁTIÐ HEIMILANNA segja menn ið jólin sjeu,
og betur að þau væru það í sem allra
ríkustum mæli. Þau eru það víða, þá eru hús vor
og heimili prýdd og einhver só ilmur af þessum
dögum, að vjer finnum hann aldrei annan eins.
Þótt miklar sjeu annir fyrir jóiin ’nvílir þetta á
einhverju allt öðru en því, sem hin ytri umsvif
fá til vegar komið. Vjer kviðum því í fyrra, að
jólin yrðu snauðari vegna þess að vjer fengum
ekki jólagreni. En urðu jólin nokkuð snauðari fyr-
ir það? Fyllti ekki ilmur jólanna húsin, þótt enga
angan af jólagreni legði um stofur voiar?
IIÁTÍÐ HEIMILANNA, — já, og einnig í þeim
skilningi, að jólahelgin hvetur hugina heim, —
heim á minningarland bernskunnar, þar sem vjer
áttum bernskujól. Líða svo nokkur jól, að hugur
þinn leyti ekki þangað og finni ekki þar heilagt
land helgra minninga? Þá voru föngin færri en
nú til að skapa hina ytri hátíð, en það skipti engu
máli, þá var hátíð í sálu þinni er bú áttir jól í
móðurfaðmi og við föðurknje. Síðan er leiðin þín
e. t. v. orðin löng, margt hefir á dagana driíið og
hjartað hefir kólnað. En finnurðu ekki þó, að
engin jól máttu lifa svo, að í gegn um Ijósmóðu
þeirra sjáir þú ekki hið helga minningaland
bernsku þinnar, j.»ar sem móðir þín bjó þjer jói,
og faðir þinn kveikti litla ljósið.
IIÁTIÐ IIEf!MILy\NNA er gjöf hans til vor, sem
sjálfur var heimilislaus, þegar hann fæddist ....
Hús frá húsi gengur Jósef ög leitar að næturstað,
því að nóttin er að detta á. Og allsstaðar verður
María, sjúk og þreytt, að heyra sama svarið, og
hann, sem gefur oss hátíðina miklu. sem gerir
hreysið að höll og heimilið að helgidómi, hlýtur
fyrstu hvíluna á jörðunni í dýrastalli
Frá æskulreimilinu í Nasar'ct átti hunn vafalaust
uiargar dyrinætar íiiinmngar, cn siðar a ævmni
citii liiiiiii hvergi iiciöi _ííí’4 40 40 ^41^4*.
ÞRAIN
HEIMH4SLAUS varð hann, og átti þó heimili,
sem enginn gat svipt hann. Ofar þessari dapurlegu
jörð, sem tók kuldalega á móti honum og flæmdi
hann að lokum með grimd og ofbeldi burt, átti
hann heimili. Þar var hann konungur þótt á jörð-
unni væri hann alislaus þjónn. Þar var hann haf-
inn í dýrð, þótt hann væri smáður og íyrirlitinn
mcðal mannanna. En til þess var hann kominn
til jarðarinnar, að vísa mönnunum veginn, til
þess kominn,
„------- að greiða götu
til Guðs og friðar barnsins þrá“ (G. G.)
Þrá mennirnir þangað heim? Þeir sögðust ekki
gei'a það, en hann vissi, að í sjerhverri mannssál
blundar þessi þrá, og að þótt leiðin liggi um
lönd synda og sorga og leitað sje á vegum glaums
og lasta, finnur mannssálin aldrei frið fyrr en hún
þekkir og finnur heimkynnið hið efra.
„HEIMÞRÁ vor til Guðs er lifsins kjarni“ (E
Ben.) — þráin til hans er það innsta og dýpsta,
scm líf vort geymir, frá honum er það komið, til
hans hlýtur það að hníga. Og jólin vísa sálunni
veginn lieim. Þau opna jxjcr hlið þeirrar veraldar,
er geymir þaö hæsta, sem hugur þinn heíir lært
að elska, hið helgasta, sem hjarta þitt hefir lært
aö þrá. Þar grætur enginn af anuai'ra grimd. Þar
er enginn blettur saurgaönr blóði. Þar er hver
lúshræring vígð til þjónustu viö kærleikann og
lögnxál bræðraiagsins. Þar er Kristui konungur
Þennan heirn opnar þjer hann, sem var lagður
í jötu og fæddist til svo ömurlegrar íátæktar,
að ekki vildir þú skipta kjörum við hann. En
í fátæktinni var auðlegð hans slík, að af ..gnægð
hans höfum vjer allir þegið“ og af henni munu
milljónirnar þiggja enn.
Undir því er hamingja þeirra komin, qg um
það er reynsla aldanna að sannfæra stööugt fleiri
ug íleiri nienn.
LrU.0 28Íi beirn .^nuí^rinj si^ur cr m41L
GLEÐILLG JOL

—■
—
■A