Lesbók Morgunblaðsins - 30.01.1949, Blaðsíða 3
{
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
31
því, þá getum vjer ekki vænst þess
að aðrir leggi hart að sjei til að
íirra oss þrældómsokinu.
Vjer skulum aldrei gleyma þvi,
að hlutlaus fræðiíhugun og síend-
urtekin reynsla kynslóðanna,
hvorttveggja kennir, að okkert
skilur fremur á milli menningar-
ríkis og siðlauss ofbeldis en tilvist
og sjálfstæði dómsvaldsins. Ríki
getur verið mikið og voldugt bótt
það hafi ekki sjálfstætt dómsvald,
en slíkt ríki er ekki menningar-
ríki.
Hinni íslensku þjóð ríður því á,
að haga málum sínum svo, að
dómsvaldið haldi áfram að vera
sjerstæð og sjálfstæð grein ríkis-
valdsins. Einn þátturinn í þeirri
viðleitni, að vísu lítill en þó langt
í frá þýðingarlaus, er sá, að búa
svo að hæstarjetti, sem sæmir tign
og virðuleik æðsta handhafa dóms-
vaídsins í landinu.
Segja má. að of lengi hafi dreg-
ist að fá hæstarjetti íslands við-
hlítandi starfsskilyrði.
Satt er það. ....
En í landi voru hefur orðið að
gera ólrúlega margt á skammri
stundu. Það er valdhöfum. íslands
til lofs, en eigi lasts, að því. hefir
ætíð eða.oftast verið fylgt, að láta
þarfir almennings, um margháttað-
ar umbætur á kjörum og lífshátt-
um sitja í fyrirrúmi fyrir hinu, að
fá hinurn æðs.tu ríkisstofnunum
þann umbúnað, sem sæmilegur sje.
Af þess.um. sökum er sumt í. þess-
um efnum jafnyel enn fátæklegra
en vera mundi, ef gengið hefði ver-
ið til þeirr.a framkvæmda i öðrum
hug. Vjer eigum því vaialaust emi
langa hríð að bíða þess, að ýins-
ar þær byggingar rísi ujap hjer á
landi, sem allsstaðar annarsstaðar
eru taldar sjálfsagðar fyrir hina
æðstu. í.tjorn ríja^íns. En þv’.meiri
ep til ap fagr.g bv;, þeg^r
svo mxkilvæg stofnun sem hæst*-
Dómhús Hæstarjettar.
rjettur fær jafnveglega byggingu vænti þess, að haim verði um all-
og þessa. an aldur öruggt skjól þeirra, sem
Jeg árna hæstarjetti þvi allra órjetti eru beittir.
heilla með hin nýju heimkynm og
Pjetfurinn heíur aldrei verið slerkari, vegna
lagakunnátlu dómaranna, þekkingar þeirra
og mannkosia
Lárus Jóhannesson hæstarjettar-
niálatlutningsmadiir, formaðnr
Lögfræðingafjelagsins:
Það er mjer mikið ánægjueíni að
vera viðstaddur vígslu þessa
veglega húss lianda hæstai’jetti og
gefa látið í ljós þakkir og heilla-
óskir okkar málflutningsmanna
yfir því, að rjetturinn hefur nú að
lokurn, eftir meira en aldarfjórð-
ungs biö, fengið til umráða hús-
næði, sem liæfir honum.
Húsnæði það, sem haim átli áð-
ur við að búa var í alla staði ó-
viðunandi, enda. var svo- til ætlast
í ucchaíi að bað \ æri aðexns ti!
T«T* T#
díO-gg.t bó, a5 þætt
væri um í þessu efm, og-ef til vill
hefur það orðið trl góðs, þvi að
óvís.t* er, að jafnyeglegt husnæði
hefði fengist, cf fyrr hefði verið
reist.
Eins og kunnugt er, var það einn
af aÖalþáttunuin i sjálfstæðisbai -
áttu okkar íslendinga, aö ná æösta
dómsvaldinu inn í landíð, þótt ugg-
ur væri í einstáku manni um baö,
livort þjóðin væri nægilega. fiöl-
menn og þroskamikil, til þess að
hægt væri að skapa nægilega óvil-
liullan dómstól til þess að fara með
úrslita dóuisvaldíð.
Þegar eftir að dansk-islens.ku
ÍI2. 1918 icr’i
Tv o «*■ -fco o 'y ii-> 4 í ■**.]**/»0
—■* “**•■*-. ** M .
he.mflutmng' æðsta dómsvaldsms