Lesbók Morgunblaðsins - 30.01.1949, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
43
við drengirnir mínir höfum hjálp-
ast að, og jeg hefi ekki þurft að
fá daglaunamenn. Timbrið höfum
við líka íengið ókeypis, því að við
höíum tekið það í skógi, sem auð-
ugur Yankee á, og lætur ekki líta
eftir. Flutningskostnað hefi jeg
ekki heldur þurft að greiða, því
að mágur minn er afgreiðslumað-
ur járnbrautanna, og hann flytur
alt timbrið fyrir mig ókeypis.
Þannig er þá mál með vexti —r
enginn kostnaður — og samt tap-
aði jeg 2500 dollurum á myllunni
árið sem leið.
—o—
Frú Smith vaptaði vinnukojiu og
hún setti auglýsingu í blað. Sama
daginn kemur til hennar svert-
ingjastelpa og vill fá vislina:
— Hvar varstu áður? spurði frú
Smith.
— Jeg var hjá Jones hjerna
lcngra niður í götunni.
— Áttu við Jones-hjónin, sem
oúa í stóra hvíta húsinu? spurði
frú. Smtih.
— Já, eimuitt þau-
— Hvenær fórs.tu fra þemi?
— Á laugardaginn var.
— Sagðir þú upp eða varstu
rekin?
— Jeg sagði upp aL mínuni.
frjálsa vilja,
— Hvers vegna vildurðu ekki
vera þar lengur?
— Mjer leiðast illindg og jeg
get ekki verið í því húsi þar sem
lijónin rííast aílan liðlangan dag-
inn.
Þetía. þotti fru. Simth undarlegt.
Joneshjónin voru vinafólk hennar
og hún vissi ekki betur en að
Iijónaband þeirra væri ágætt, og
þau væru hin. ástúðlegus.tu hvort
\'ið annað. En svona getur það
verið — leiigi skal inanninu reyna.
Og hversu ótrúlegt sem f.rú Smith
ía>;st betta, þa vaimaði !;ja !;g;;n:
$ú, íoryitrg, spgj. os§„ píJúsí. en- isfiír-
íigdd 4.5 vilja, vit-a, sem rnci.t ygg
ávirðingar náungans. Hún sagði
því svona bæði í gamni og alvöru:
— Ætlarðu að segja mjer það
að þau Joneshjónin sje altaí að
ríi'ast?
—Já, jeg held nú það. Jeg var
hjá þeim í tvo mánuði og alla
daga riíust þau frá rnorgni tii
kvölds.
— Út af hverju voru þau að
rífast?
—- Út ai öilu mögulegu. Ef hún
reifst ekki við mig út af einhverju,
þá gerði hann það.
—o—
Frú nokkur i Alabama íór í kynn
isíör til Birmingham. Þegar hún
kom heim aítur kom gamall Svert
ingi á móti henni að bjóða hana
velkomna og segja henni frjett-
irnar.
—■ Maiiie frænka dó á meðan
frúin var i burtu.
Mallie var gömul Svertingja-
Jtérling, sem bjó ein í hrörlegum
kol'a.
— Þetta eru sorgartíðindi, sagði
frúin. Lá hún lengi?
— Ekki nema þrjá eða fjóra
daga.
— Og hvaö gekk að henni?
— Það veit enginn. Þegar hún
kpm á fagtur einu sinni var hún.
veik. Pg svo versnaði. henni og
versnaði þangað tii hún dó.
—Hvað sagði læknirinn?
— tjað kom enginn læknir til
hennar. Hún dó alveg eðlilega.
t T ?
PRESTURiNN var einu sinni á ieið
heim til sín. Þá heyr.ði liann. há-
reysti mikla og komst að þeirri nið-
urstöðu að maður og kona væri að
rifast. Hann gekk iengra og sá þá
hvar deiluaðjijar stóðu á þrepum
húss nokkurSj sem var umkringt
trjagarði. Prestur hikaði ekki, hann
opnað; hliðið og gekk til þeirra,
„Suss.u, s.ussu, vinir mírÚL þetta
getur. ekiu. §er,giö,“ s.agðj, h.anr-
Þau sneru sjer að honum og mað
urinn sagði:
„Hvað áttu með það að koma hjer
sussandi og blásandi inn eins og
eimvagn? Okkur greinir ekki á um
neitt.“
„Jeg heyrði þó....“ statnaði
prestur.
„Kærðu þig ekkert um hvað þú
hefur heyrt. Hjer er ekki um neití
sundurlyndi að ræða. Konan mín
heldur að jeg' ætli ekki að láta sig
hafa neitt af vikukaupinu mínu, og
jeg er henni algjörlega sammála.
_
HERFLOKKUR kom og sló her-
búðum á engi nokkru rjett fyrir
framan bóndabæ. Djúpur lækur
fell milli herbúðanna og bæjarins,
Heitt var í veðri og hermennirnir
voru þreyttir og sveittir. Þeir
klæddu sig því úr hverri spjör og
í'óru að synda í læknum.
Litiu seinna kom bóndi þangaö,
aldraður heiðursmaður. Hann gekk
til foringjans og sagðist ekkert hafa
á móti því að þeir hefði herbúðir
þarna á enginu, en sjer þætti slæmf
að hermennirnir væri að stríplast
þarna, því að hann ætti tvær gjaf-
vaxta dætur. Liðsforingjanum fanst
þetta ósköp eðlilegt og skipaði hann
nú mönnum s.ípum. að fara langc
niður með læknuin þegar þeir fcöð-
uðu sig.
Næsta dag kemur bóndi aftur
með sömu umkvörtun.
„Jeg held að þú sjert eitthvað
skrítinn,“ sagði. liðsforingirm. „í
morgun böðuðu hermennirnir sig
þarna langt niður frá_ og þangað
er sjálfsagt kílómeter frá húsinu
þínu.“
„Jeg veit það,“ sagði bóndi, .,en
stelpurnar liafa i'engið sjer sjóu-
auka.“
^ 4* 4*
>
I