Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1949, Blaðsíða 15

Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1949, Blaðsíða 15
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 51) Móðir mín er i'ædd á íslandi og hún ólst þar upp þangað til hún var seytján ára gömul. Hún hefur oít lýst fyrir mjer íegurð landsins, bent á kosti íslensku þjóðarinnar, útskýrt ýmsa siði hennar og venjur, talað um heimilisiðnaðinn óg bók- menlir hennar að fornu og nýu. Fyrir rúmu ári hlustaði jeg á hinn fræga Karlakór Reykjavíkur. Aldrei mun jeg gleyma fallegu ís- lensku söngvunum, sem þeir sungu af syo mikilli tilfinningu, nje held- ur þeirri snild, sem þeir sýndu i því að túlka „Dóná blá“ og önnur þeki sönglög. Mjer þætti mjög vænt um ef jeg fengi tækifæri að heimsækja ís- land. Þá skyldi jeg fara norður til Akureyrar, þar sem móðir mín fæddist. Og gaman væri að fara ýmsar krókaleiðir, sjá Geysi. foss- ana, jöklana og litbrigðin í fjöll- unurn. Jeg mundi reyna að kynnast fólkinu, sjá það við störf sín og dægrastyttingar. Jeg er viss um að það væri eins og að koma til skyld- fólks í fjarlægri bygð. Jeg kann að vísu lítið i íslensku, en samt er jcg viss um að jeg mundi skiíjá fólkið og það mundi skilja mig. í háust byrjaði jeg á námi við háskólann i Manitobafylki. Ef þar væri hægt að læra íslensku þá mundi jeg nota mjer það, en því miður er íslenska ekki kend þar. Ef ungt fólk frá íslandi kæmi liingað vestur, langar mig til að kynnast því. Móðir mín talar ís- lensku yel og gæti verið túlkur. Og svo gætum við skifst á að reyna að kenna hvort öðru íslensku og ensku. í fyrra haust varð jeg fyrir því happi að fá að fara til Lundúna- borgar þegar Elisabet konungsdótt- ir gifti sig. Síðan hef jeg íengið mörg vingjarnleg brjef írá íslandi. Jeg hef reyrit að svara þeim, eu jeg ncta betta tælníæn ti! þess ao . ofþ£rV séxa 'sikrií^ j»jér. f Mjer þykir vænt um að lieiður sá, er mjer hlolnaðist, hefur glatt fólk á íslandi, og jeg þakka kærlega þær hamingjuóskir, sem mjer hafa bor- ist þaðan. Bctty Wlritc. áW ÍW SAGAN AF ADAM OG EVU ÞESSI SAGA var sögð í Hindoo í Kína fyrir (1000 árum: — Fyrsta manninum í heimin- um leiddist. Hann fór því til skap- arans og sagði: „Herra, láttu mig fá fjelaga“. Þá tók Herrann feg- urð blómsins, söng fuglsins, liti regnbogans, hinn hlýja blæ, öldu- niðinn, sakleysi lambsins, kænsku refsins, óstöðugleika regnsins og þrjósku skýjanna og úr öllu þessu skapaði hann konuna og gaf mann- inum. Þau hjónin fóru nú út í heim- inn og þau voru sæl fyrst í stað. En svo kom maðurinn aftur til skaparans og’ sagði: „Ilerra, taktu konuna aftur, því að jeg þoli hana ekki“. Herrann tók þá við konunni. En maðurinn kom enn og' sagði: „Herra, láttu mig fá konuna aftur, því að jeg get ekki lifað án henn- ar“. Guð gaf honum þá konuna aft- ur og þau lögðu á stað út í heim- inn. Nú leið nokkur tími, en þá kom maðurinn enn til skaparans og sagði: „Herra, taktu konuna, því að jeg get ekki búið með henni“. Og aftur tók skaparinn við konunnt. Eftir nokkurn tíma kom maðurinn enn og bað hann að láta sig íá konuna. Þá sagði Herrann: „Þetta er i þriöja sfnn sem þú biður um hana. En ef þú vilt nú endilega fá kon- una, þá taktu hana og komdu aldrei Vi ari \dQ SÍt- ur er*£ í 4tS- Barnahjai Kata var ekki nema fjöcra ára, en fróðleiksfús. — Hvar er hann afiV spurði hún. — Hann er dáinn og er nú á himnum, sagði mamma. — En hinn afi? — Hann er líka á himnum. Þá spurði Kata um ömmur sínar, en það' var sama um þær, báðar komnar til himnaríkis. Kata hugsaði sig um svolitla stund og sagð'i svo: — Eru þau öll á himnum? Á jeg þá engan a'ð í hinum staðnum? ★ Jeg var í heimsókn hjá vin- konu minni. Jói litli, sonur henn- ar, var að leika sjer við önnur börn úti fyrir. Gluggi stóð op- inn og við heyrðum hræðilegt orbragð til Jóa. Litlu seinna kom liann inn og þá sagði mamma hans: — Jói, litill fugl ko’.n til min og sagði mjer að þú hefðir sagt ljótt. Jóa hnykti við, en svo áttaði liann sig og sagði gramur: — Jeg skal ábyrgjast að það hefur verið skrattans máriuerlan! ★ — Aldrei er friður, sagði mamma og rauk úr eldhúsinu inn í barna- herbergið, en þaðan heyrðust óg- urleg öskur. Þegar hún kom þang- að sá hún að Palli lith, ársgamall, hafði náð í hárið á eldra bróður sínum, sem átti að gæta hans, og togaði í af öllum kröftum, en hinn hrein og hljóðaði eins og verið væri að gera út af við haan. — Þetta er ekki neitt, Nonni minn, sagði mamrna. Hann Palli er svo vitlaus að hann veit ekki að þetta er sárt. Svo skildi hún þá. Litlu seinna heyrast enn meiri hljóð. Hún rýk- ur inn í svefnherbergið og nú er það Palli, sem hljóðar af ðllum kröftum. — Hvað gengur að honurn Palla? spyr hún. — Ekki neitt, sagði Nonni, eu nú veit hanu hvað baö er sárt.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.