Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1949, Blaðsíða 11

103
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Á Langjökli.
— Það væri helst þegar jeg fór
einn míns liðs „fyrir Ok“ á föstu-
daginn langa 1934. Jeg lagði á stað
frá Giljum í Reykholtsdal og kom
til Brúsastaða í Þingvallasveit eftir
14 klukkustunda göngu. Ferðin
gekk ágætlega í alla staði, en það
er hálf glæfralegt að ferðast einn
síns liðs um öræfin, og það ættu
menn ekki að gera. Hefi jeg og
ekki gert það oftar, heldur altaf
haft einhvern með mjer og er Jó-
hannes Kolbeinsson trjesmiður
einn af þrautreyndustu ferðafjelög-
um mínum.
Skíðafjelag Reykjavíkur var
stofnað 1914 fyrir áhuga og dugn-
að L. H. Múller kaupmanns, sem
altaf hefir verið lífið og sálin í
þeim fjelagsskap. Áhugi var þó
lítill er frá leið og árið 1924 var
svo komið að ekki voru í fjelag-
inu nema 7 menn, 5 stjórnarmenn
og 2 meðstjórnendur. Árið 1927
kom fjörkippur í fjelagið, enda var
talsverður snjór þann vetur. En
þegar eftir að fjelagið reisti skála
sinn í Hveradölum fór það að efl-
ast og nú eru fjelagsmenn um 700
Kristján Skagfjörð var formað-
ur þess 1940—1947. Hefir hann
sjeð um allar skíðaferðir á þess-
um árum og oftast verið með sjálf-
ur. Auk þess hefir hann aukið mjög
áhuga Ferðafjelags íslands fvrir
skíðaíþróttinni.
Áhugi fyrir skíðaferðum hefir
aukist mjög á seinni árum og ým-
is fjelög hafa reist skíðaskála. Mun.
ekki ofmælt að þúsundir manna
sje stundum á skíðum hjer nær-
lendis þegar gott er veður og skíða-
færi. Ut frá Reykjavík hefir áhug-
inn á þessari íþrótt breiðst til ann-
ara hjeraða og seinustu árin hafa
skíðahlaup mikið verið stunduð á
ísafirði, Siglufirði og á Akureyri
og víðar. Og nú á ísland marga
góða skíðamenn.
En að öllum öðrum ólöstuðum
er óhætt að fullyrða að enginn ís-
lendingur hefir farið meira á skíð-
um heldur en Kristján Skagfjörð
og fáir sýnt jafn mikinn áhuga og
hann. Jeg skal aðeins nefna eitt
dæmi. Það var um jólin 1936 að
hann fór að athuga að gamni sínu
hvað hann hefði gengið langan veg
á skíðum það árið. Kom þá í ljós
að það voru um 470 km. Þetta
fanst honum ekki nóg. Og milli jóla
og nýárs lagði hann. land undir
fót og gekk á skíðum svo langt að
hann var viss um að hafa gengið
500 km. á skíðum á árinu!
Kristján hefir aldrei æft skíða-
stökk, en hann hefir fundið hve
heilsusamlegt og gaman er að ferð
ast langar leiðir á skíðum. Hann
veit að þetta er bæði göfug og nyt-
söm íþrótt, sem allir ætti að kunn*.
Og rneð fordæmi sínu hefir hann
stuð’að mjög að því, að íslendin^-
ar hafa nú tileinkað sjer h&as CL?' •
ur, cg sannarlega er það íþrótt, s^íí
öllum getur að haldi komið á hörð-
um vetrum þegar öll önnur sam-
göngutæki bregðast. Á. Ó.
^ ^ ^ ^
- Swedenborg
Frh. af bls. 99
sje til, en þannig „umsnúnir"
menn. Þeirra ásigkomulag er Víti
(vansæla) og annað Víti er heldur
ekki til og hefir aldrei verið til.
Áhrif og kraftur slíkrá „demona“
sje nú að verða meir áberandi af
því að endalok þessarar menning-
ar sje að nálgast, að kraftur hins
illa magnist í þeim illu og nei-
kvæðu af því að „dauðateygjurn-
ar“ sje byrjaðar, því að hið illa lýt-
ur í lægra hald, hið góða sigrar.
„Það er fullkomnað!“
Þessu þarf mannkynið að treysta
og halda sig að því. Þá er því
borgið.
Enginn veit hve oft hafa komið
upp menningarkerfi (eða stig)
meðal þjóðanna og aftur liðið und-
ir lok, hvert með sínum einkenn-
um og ágætum og göllum, svo þetta
er hvorki óhugsanlegt nje ómögu-
legt, hvernig sem það skeður eða
kann að ske.
En að mannkynið líði undir lok
eða hætti að vera til, nær ekki
neinni átt, af því að lífið, sem hver
maður lifir, er óendanlegt, þar eð
eðli þess og kjarni er líf og að lifa.
7. Hiniinn.
„Unun alls á himnum er
í því fólgin að breyta vel við með-
bróður sinn og lofa guð í sannleika
og af öllu hjarta og fúsum vilja,