Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1949, Blaðsíða 12

104
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
og sýna það stöðugt í oiði og
verki“.
Jarðlííið er ekki annað en for-
cjyri hins ,raunverulega lífs, sem
ollum mörinum — án undantekn-
ingar — er ætlað af lífsfrömuð-
inum samkvæmt fyrirheiti hans og
forsjön/ sem er kærleikur og vís-
dómur, eða ylur og ljós lífsins.
Maðurinn gái vel að því, að sjálf
ræðið er „forrjettur“ hans sem
manns, því að með því er honum
í sjálfsvald gefið, hvort hann vel-
ur eilífa vellíðan, eða eilífa van-
liðan. Sá, sem hefir numið guðs
orð og kenningu Krists, er í mikilli
sök ef hann vanrækir þetta —
mestri sök við sjálfan sig, þ. e. a. s.
hann sjálfur verður verst úti ef
hann lokar fyrir sjer aðgangi að
vellíðaninni, sem honum er ætluð
eins og öllum. Vjer megum ekki
glepjast frá því að viðurkenna
þetta.
8. Truin er brúin til lifsins.
„í Kristi er maður guð, og guð
maður. Faðirinn sjálfur er einn.
Sá, sem hefur sjeð soninn hefur
sjeð föðurinn. Hann er í föðurnum
og faðirinn í honum“.
Það er eitt höfuðatriði trúarinn-
ar, að lögmálið, sem forsjón guðs
er bygð á, er til orðið fyrir mann-
inn, svo að maðurinn viti hvaða
leiðarvísi ber að nota til þess að
vel fari fyrir honum. Þar með verð-
ur jafnframt skiljanlegt að sje því
lögmáli ekki fylgt, þá hlýtur að
fara illa. Því að guð gaf þjer, sem
manni, vitið og skilninginn á mun
góðs og ills. Ef liaiui hefði ekki
gefið þjer frjálsræði, vit og skiln-
ing, þá hefðir þú ekki verið til
sein maður! Og ef guð tæki þetta
aftur eða breytti lögum sínum til
að þóknast þjer og launaði jafnt
liin góðu og illu verkin, þótt þau
sje framin vitandi vits, þa væri
guó ekki alvís r.je algcóur eca sanr-
kvæmur sjalfum sjer. Hvernig sem
maðurinn snýr þessu verður niður-
staðan altaf sú sama: að maðurinn
er meira eða minna sekur eftir því
hve oft hann hefir vísvitandi brot-
ið móti lögum lífsins, og misnotað
þannig æðstu gjöf guðs: frjálsræð-
ið.
Maðurinn verður að lítillækka
sig sjálfan, af því að hann er brot-
legur fyrir hátign guðs, sem er
heilagur og' hreinn, meir en menn
í þessu lífi geta skilið. „Vjer vit-
um það ekki, en alt, sem fram við
oss kemur að ofan, er oss til góðs
ætlað, en oftar snúumst við ötugt
við því“. Það er þroskaleysi, hugs-
unarleysi, barnaskapur, vanþekk-
ing eða illmenska sem veldur. Mað-
urinn má aldrei gleyma því, að
hann er til orðinn eftir æðstu
mynd og ætlað hið æðra — hið
æðsta líf, ef hann spillir þessu
ckki sjálfur.
!•. ilroki inanna og favísi.
„Þegar inaður hefir fest sig i
einhverju ófögru, þá litur liann
ekki framar á villuna sem ilt eða
rangt“.
Eftir því sem maðurinn er ó-
þroskaðri, eftir því er hann hroka-
fyllri. Það stendur á milli guðs og
hans að maðurinn vill ekki bevgja
sig fyrir hátign og almætti nokk-
urs annars en sjálfs sín, og hánn
heldur að það sje niðurlæging. En
þctta er misskilningur, sem hefir
hnekt mörgum, og fylgir þroska-
leysinu. Því að það er einmitt upp
lieíð, eða lcið til upphefðar, að
læra að skynja hið háleita, hreina
og sanna á livaða sviði sem er. Það
er „gáfan“, sein Páll segir um: að
hver eigi að nota þá gáfu, sem
honum er gefin. Gáfur eru margs-
konar: skáldskapargáfa, spádóms-
gáía, tónlistargáfa, sýnisgáfa og
fagurfræði tilhneiging á öllum
sviðum o. s. frv. Þetta eru hjálpar-
•-v* 11 í c c. *"»'•» ii
—Cvu...., ww... ±—U. ££C»...
til þess að geta skilið, og ef til vill
nálgast ögn fremur guðdómleik-
ann, lífsuppsprettuna.
Hverju heilbrigðu mannsbarni er
gefið tækifæri. Guðseðlið, eðli
kærleikans, lífsins, er gróðursett í
hverri einustu sál. En foreldrar og
aðrir, sem upp ala og kenna. grugga
þetta oft í „hugsunarleysi“ og úti-
loka barnið þannig frá vellíðan
þeirri, sem því er ætluð. En al-
gæskan sjer samt um, fyr eða síð-
ar, að slíku barni gefist aftur tæki-
færi. Því að „enginn fer á mis við
kærleikann, nema sá, sem af frjáls-
um vilja fleygir frá sjer kenmngu
hans“. Slík börn verða síðar oft
tilefni þess að foreldrarnir verða
sjáandi, heilbrigðir og hamingju-
samir.
Við sáum áhrifamikil dæmi þcss
á stríðsárunum úti í löndum
Eftiiináli.
Það, sem jeg hefi nú í 1% ár
uppgötvað cftir 40 ára fjarveru frá
þjóð minni:
• Það er greinilega í ljós koinið, að
til eru lijer menn, jafnvel kirkj-
unnar menn, sem ekki gera
nægilega grein á mun góðs og ills,
eða fyrir verkum guðs og áhrif-
um þeirra, og verkum djöfuls og
afleiðingum þeirra. Svo mjög er
kristna trúin orðin gruggug hjer
heima og áhrif hennar orðin blönd-
uð.
Þetta er orðið þjóðarmein og
það verður þjóðar bölvuu, nema
íljólt sje látið skríöa til skarar og
lireinsað gjörvalt þjóðlifið alveg
eins og Kristur gaf dæmi uin þeg-
ar haim lireinsaði musteri guðs þvi
að: „Þjer eruð guðs musteri og
guðs andi býr í yður“.
Öll kirkjan skal hreinsast í land-
inu. Allir skólar niunu íylgja. Al-
þing landsins þarf að helgast á
ný. Þjóðin þarf að vakna til nýs
líís, lífs í trúrmi, s&m hún ber
nafnið af, til þess að hún geti orð-