Lesbók Morgunblaðsins - 27.03.1949, Blaðsíða 3

spurnar að þcir lægi þar eflir þeg-
ar miklu minna og lakara skip
hefði lagt út. Varð skipstjóri þá
reiður og skipaði að hefja upp
akkeri. Og svo var hann hastur og
hámæltur, er hann var að skipa
fyrir, að köllin heyrðust í land.
Um þetta leyti ljetti og „Juno“
akkerum, en tókst svo slysaslega
að það hrakti og var að því komið
að reka upp á Örfiriseyargranda.
Brá Stilhoff þá við og kom því
til hjálpar, en þetta tafði hann
um tvær stundir og lagði því ekki
á stað fyr en um kl. 8 Hafnsögu-
maður fylgdi honum út fyrir
Gróttu. Heyrði hann Stilhoff segja
að hann æ'tlaði sjer að vera sem
næst suðurlandinu, því að úr
þeirri átt ætti hann stórviðris von.
Sást það til hans, að þegar hann
var kominn út á Svið, „tók hann
slag“ og sigldi nær Suðurlandinu.
ÞAÐ er af „Juno“ að segja, að
begar Stilhoff hafði bjargað því
frá strandi, kastaði það akkeruin
og fór hvergi.
Veður var ekki mikið þennan
dag í Reykjavík, en dumbungur og
úrfelli. Það frjettist seinna, að
, Drei Annas“ hefði siglt frarn hjá
Garðskaga um hádegi, og „Sölöv-
en“ tveimur stundum seinna. Og
enn var sagt að „Sölöven‘“ hefði
sjest fram undan Hvalsnesi rjett
fyrir myrkrið, en dimt mun haia
verið orðið kl. 4.
Um miðaftan skall á aftakaveð-
ur af útsuðri og stærði sjó fljótt
og varð brimgangur hjer inni í
Sundum óvenjulega ofsafenginn.
Og enn herti veðrið og varð ofs-
innmestur undir morgun og skuli'u
þa hús í Reykjavík eins og strá
Maður, seni staddur var hjá myll-
unni á ilólavelli þegar bjart var,
orðið um morgunínn, sagói svo íra:
,.Þá var sjórinn ógnarlegur, hann
v&r ailur hærri en lairdrð, og Ak-
urey vai ems og niðri í dalverpi“.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS " 159
Enn helst veðurofsinn fram und
ir miðaftan og segja samtíma
lieimildir að þetta hafi verið fá-
dæma ofveður, svo að vart hafi
nokkru hafskipi verið siglandi,
heldur hafi þau hlotið að láta reka
undan upp á líí og dauða.
LEIÐ nú rúmlega hálfur mánuð-
ur svo, að ekkert frjettist af skip-
unum, nema hvað sú fregn kom
úr Grindavík, að þar hefði sjest
skip á siglingu djúpt úti fyrir á
þriðja degi eftir veðrið og var tatið
víst að það mundi hafa verið ann-
að hvort þessara skipa.
En hinn 15. desember kemur
sendimaður frá sýslumanni Borg-
firðinga með brjef til bæjarfóget-
ans í Reykjavík. Segir sýslumaðnr
þar frá því, að síðan með jólaföstu-
komu (29. nóv.) hafi rekið á Álfta-
nesfjöru á Mýrum allskonar brot
úr skipsbyrðingi, reiða og vörur,
sem sýnilega sje úr kaupskipi, og
á Ásreka í Melasveit hafi rekið
fleka af aftari hluta kaupfars, tólg-
artunnur o. fl. En á meðal þess,
sem rekið hafi á land hjá Álfla-
nesi sje nokkuð af farangri skip-
verja, skjöl nokkur og dagbók. —
Megi ai þessum skjölum ráða, að
þarna hafi skipið „Drei Annas“
farist og allir drukknað, sem á því
voru. •
Fregn þessi kom eins og reiðar-
slag, og menn vildu í fyrstu ekki
trúa því að það gæti verið satt að
Biering og fjölskylda hans hefði
farist þarna, þvi að Biering var
mjög vinsæll maður og' gátu vinir
hans ekkí liugsað sjer að hann,
börn hans og kona væri ekki lengur
í tölu lifenda. Var, það lengi að
menn lieldu í þa fánýtu von, að
menn hefði bjargast af skipinu. En
þó fór svo að kaldur veruleikinn
kvað niður þa von.
Þegar menn íóru að reyna að
gera sjer grein íyrir því meS hverj
um hætti slysið hefðí orðið, töldu
þeir víst, að þegar er skipið var
komið fyrir Garðskaga muni það
haía fengið mótbyr og veltisjó, svo
að það hafi orðið að slaga yestur í
flóann. En svo þegar ofveðrið rauk
á, hafi þeir ekki fengið við neitt
ráðið og muni Lund skipstjóri þá
hafa hugsað sjer að hleypa til
Straumfjarðar og það mundi hon-
um hafa tekist í björtu veðri. En
nú var komið myrkur, grenjandi
sjólöður og stórsjór.
Og svo hefur skipið rekist á sker
alveg á sömu slóðum og' þar sem
franska skipið „Pourqoui pas?“
fórst 79 árum síðar. Skipsskrokk-
urinn lanst nokkuð fyrir innan Þor
móðssker. Lá hann þar á 11 íaðma
dýpi og heldu akkerin honum niðri.
Ekkert lík rak á latid og ckkert af
fólkinu nema eina tá.
UPPBOÐ var haldið á vogreki
því, sem borist hafði í land af „Drei
Annas“ og fóru nokkrir menn úr
Reykjavik þangað. En er þeir
komu heim aftur höfðu þeir þær
frjettir að færa að annað skip hefði
farist í þessu sama veðri milli Lón-
dranga og Malarrifs á Snæfellsnesi.
Hefði rekið á land hjá Malarrifi
reiða, segl, brotin siglutrje, eir-
þynnur og þrjá hesta móálótta. —
Grunaði menn þegar að póstskipið
mundi hai'a farist þarna, þvi að það
var eirslegið utan og auk þess var
kunnugt að það hefði lialt fjóra
hesta móálótta innan borðs.
Annars var fregnin um þetta svo
lausleg, að varla var að treysta
henni, og ekkert haíði heyrst frá
sýslumanni vestra. En þeim, seni
höfðu átt vandamenn um borð í
„Sölöven'1 gerðist ekki rótt, og þar
sem Ditlev Thomsen kaupmaður
hafði verið einn af farþegum, tók
Ágirst Thomsen, sonur hans, það
til bragðs að senda mann gagngert.
vestur a Snasfellsnes til þess að
hafa sannar sogur aí'tesÞ3.
ÞETTA var um hávetur, komið