Lesbók Morgunblaðsins - 27.03.1949, Blaðsíða 4

ÍGO
LESBÓK MORGUNBLADSINS
fram í janúar. Veðrátta var >11.
hríðar og umhleypingar og mikil
ófærð svo að það tafði ferðir sendi-
manns. Kom hann ekki til Reykia-
víkur aftur fyr en 19. janúar og
hafði þá aðeins farið í Stykkis-
hólm á fund sýslumanns, en ekki
vestur undir Jökul. Hafði hann þær
frjettir að færa, að nú varð það
ekki dregið í efa að „Sölöven“ hafði
hrakið upp í björgin og brotnað í
spón. Er þarna aðdjúpt og himin-
gnæfandi hamrar yfir, en brimið
verið svo óskaplegt að það hefur
molað skipið sem skel við klettana.
Undir rökkur hinn 27. nóv. tók
bóndinn á Malarrifi eftir því að
þar fór að berast í land spýtu-
brot, hvít- í sárið, og þar næst fann
hann hestana þrjá rekna og var
einn þeirra þá volgur enn. Bendir
það til þess að skipið hafi ekki
farist fyr en komið var fram á dag
eða undir hádegi. Töldu menn að
sjórokið hefði veri& svo mikið, að
skipverjar hefði ekkert sjeð út frá
borði, þótt dagur væri á lofti, því
að „þegar sjórinn rýkur sem mjöll,
þá er það eins og bylu^p^^ekkert
sjest.“
Auk rekalds og smábrota úr skip-
inu barst á land mikið af ull, um
4 skpd. af tólg og nokkuð af salt-
kjöti. Enn fremur höfðu fundist
smáböglar, er menn hjer syðra
könnuðust við, að sendir höfðu ver-
ið með „Sölöven“, tætlur af karl-
mannafatnaði, einkum nærfatnaði,
með ýmsum fangamörkum (t. d.
S. B.), og brot af fjöl með útskorn-
um stöfunum SÖLÖ.
Ekkert lík rak á land hjer frem-
ur en á Mýrunum og af mönnun-
um fannst ekkert nema einn fót-
leggur með litlu holdi á.
MÖNNUM varð að vonum nokk-
uð tíðrætt um þessi hörmulegu
slys, en ekki er nú kunnugt hve
már’gfr ménh hafa farist með báð-
um skipunun), því að skipshafnir
—;—^------------------------
voru útlendar. En kaupmanna-
stjett Reykjavíkur hafði hjer mik-
ið afhroð goldið er hún misti þarna
fjóra úrvalsmenn úr sínum hópi.
Þykir því rjett að geta þessara
manna að nokkru.
Snæbjörn Snæbjörnsson Bene-
dictsen var verslunarstjóri hjá
Havsteen. Hann var kvæntur Sig-
urveigu dóttur Magnúsar Magnús-
sonar í Seli í Reykjavík. Hann
hafði bygt sjer hús við Göthúsa-
stíg, sem nú heitir Mjóstræti. Það
hús er nú horfið fyrir mörgum ár-
um, en stóð andspænis Vinaminni.
Jón Markússon var stúdent og
átti fyrst heima í Þingholti hjá
móður sinni, Elínu Jónsdóttur
prestsekkju. Árið 1842 fekk hann
útmælda lóð fyrir vestan Suncken-
bergs húsin, reisti þar hús og rak
þar verslun til dauðadags. Seinna
eignaðist Hans Robb húsið, versl-
aði þar og nefndi verslun sína
„Liverpool“. Festist það nafn v>ð
húsið, og eftir að það var rifið
fylgdi nafnið hinu nýja húsi sem
þar var reist. Jón Markússon átti
um skeið sæti í bæjarstjórn og
sama árið og hann ljest hafði hann
verið kosinn endurskoðandi bæj-
arreikninganna. Hann hafði og ver-
ið einn í þeirri nefnd er gerði út
um skiftin milli Reykjavíkur og
Seltjarnarness, þegar þau skildu
hreppsfjelag. •
Ditlev Thomsen var ættaður frá
Bau í Sljesvík en hafði dvalist rúm
30 ár á íslandi. Honum er svo lýst,
að hann hafi verið vel gáfaður
maður, en óþýður í framgöngu,
harðvítugur og óprúttinn ef því
var að skifta og þrætukær í meira
lagi. Átti hann í brösum við ýmsa
og málaferlnm og ljet aldrei sinn
hlut fyr en í fulla hnefana. Árið
1837 keypti hann vörugeymsluhús
Bjarna riddara Sívertsen af Sig-
urði syni hans og byrjaði að versla
þar. Sjö árum síðar bygði hann sjer
íbúðarhús fyrir sunnan búðina. Var
það síðar stækkað mikið og hjet
þá Thomsens Magasín, en nú að
undanförnu hefur það verið kall-
að Hekla og þar er nú aðalstöð
Strætisvagna Reykjavíkur. Thom-
sén var duglegur kaupmaður og
varð verslun hans brátt ein af að-
alverslunum bæjarins og jókst þó
mjög í höndum sonar hans og son-
arsonar. — D. Thomsen var kosinn
í bæjarstjórn 1852, en neitaði að
taka þar sæti, vegna þess að fund-
argerðir væri skrifaðar á íslensku,
en íslensku kvaðst hann ekki
kunna. — Trampe greifi svaraði
því, að hann hefði verið hjer í 26
ár og talaði altaf íslensku við við-
skiítavini sína og hann yrði að
teljast sá af kaupmönnum er tal-
aði málið best, auk þess færu um-
ræður í bæjarstjórn „venjulega
fram á dönsku.“ Stjórnin úrskurð-
aði að Thomsen yrði að taka við
kosningu. Tveimur árum seinna
var hann um hríð sviftur fulltrúa-
sæti í bæjarstjórn vegna sakamáls,
sem bæjarfógeti hafði höfðað gegn
honum. Og sama árið og hann
fórst úrskurðaði dómsmálaráðu-
neytið hann úr bæjarstjórn fyrir
aldurs sakir. Hann var einn af
þeim sem barðist kappsamlega á
móti því að bærinn keypti Laugar-
nes.
Moritz W. Biering var af dönsk-
um ættum, en fæddur hjer og upp-
alinn. Faðir hans, Hans Peter Vil-
helm Biering var ættaður frá Ár-
ósum. Kona hans var Anna Cat-
hrine Hölter og bjuggu þau í Dið-
riksbæ (sem kenndur var við Dið-
rik Hölter skósmið) en hjet að
rjettu lagi Grænibær og stóð þar
sem nú er Búnaðarbankinn. Moritz
Biering fór 10 ára gamall í fóstur
til Th. Thomsen, verslunarstjóra
Flensborgarverslunar í Reykjavík
og ólst upp hjá honum og mannað-
ist. Gerðist hann síðar verslunar-
stjóri Flensborgarverslunar og
keypti hana árið 1850. Rak hann