Lesbók Morgunblaðsins - 10.04.1949, Blaðsíða 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
191
Eyvindur fylgdarmaður (Teikning höf).
Gcir kaupamaður Zoi'ga álti, og
þar voru nokkrar kýr á bcit. En
það, sem niaður saknar lijer, er
skógurinn. Og eftir því, sem mað-
ur horfir lengra út yíir landið,
finnur maður sárar til þess~ að
iiann skuli vanla. Snæfellsjökull cr
það eina, sem er tilkomumikið og
fagurt. Það er undarlegt að mað-
ur skuli verða hrifinn af slíkum
jökulkolli, en jeg varð hrifinn.
ÍIJÁ Austurvelli standa tvö
stærstu húsin hvort hjá öðru, dóm-
kirkjan og Alþingishúsið. Annars
staðar við völlinn eru því miður
ekki slík hús. í einu horni stendur
pósthúsið og í öðru hin sliotra lyfja
búð. Frá Auslurvelli er stutt gata
að spítalanum; þar er líka bóka-
verslun. Gegnt spítalanum stend-
ur hið nýja hús landlæknis i stór-
utn garði. Skamt þaðan, i Aðai-
stræti, er prentsmiðjan, þar sem
Þjóðólfur er prentaður. önnur
prentsmiðja — útgáfa og aígreiðsla
ísafoldar — er rjett hjá landshöíð-
ingjahúsinu.
Eftir að haia verið i hinum ut-
þondu bcrgum, Hamborg og Kaup-
mannahofn, þar sem maöur hverí-
ur fyrir dýrð Gyðingá og hinna
krislnu stallbræðra þeirra, hafði
smábæarbragur Reykjavíkur góð
áhrif á mig. Eítir tvær klukkustund
ir þekti jeg allan bæinn, og eftir
tvo daga þekti liver maður okkur.
Hvarvetna var okkur heilsað vin-
gjarnlega. Það var eins og maður
væri heima.
Húsin eru lítil og herbergi þröng.
Það er gert vegna sparnaðar og
hitunar. Grasblettur er fyrir fram-
an mörg húsin, og sumstaðar kál-
garðar og blómagarðar. Vegua vor-
kuldanna vex alt seint. Húsin eru
flest máluð ,hvít eða ljósleit, eða
þá tjörguð. Sums staðar eru torf-
bæir. Reykjavik ætti því að líkj-
ast smáþorpi lieima, en hún er
öðru vísi. Það gera „krambúðirn-
ar“, saUfiskurinn, hestarnir, hund-
arnir, íbúarnir. Þetta setur í sam-
einingu al\eg sjerstakan svip á
Reykjavík.
HJER er lítið um iðnað. Að vísu er
hjer guilsmiður og einstaka iðnað-
armenn. En í búðunum fæst alt:
olía og kerti, tóbak og pípur, flesk
og andlitsduft, sælgæti og bhkk-
vorur. ullardúkar cg liereít, hansk-
ar og skór. gleraugti cg kaííi, hest-
6konaglar og muskathnetur, Drenn:
vín og önglar, úr og teskeiðar, slól-
ar og kartöflur — sem sagt alt sem
nöfnum tjáir að nefna í einum
hrærigraut. Hver þessara búða er
bændamarkaður. Jeg hafði gaman
að horfa á það þegar bændur og
konur þeirra voru að taka út, og
völdu sitt af hverju tæi. íslenska
og danska voru talaðar í einum
graut. Flestar búðirnar eiga Danir
eða Englendingar, íramandi kaup-
menn og konsúlar. Á íslandi eru
nær því jafn margir konsúlar og
leyndarráð í Weimar.
Jeg hafði meðmælabrjef til
franska konsúlsins. Þegar jeg heim
sótti hann brá mjer ekki lítið að
þurfa að fara inn í eina krambúð-
ina. Konsúllinn var danskur kaup-
maður, ékki franskur. Hann leiddi
mig í íbúð sína innar af búðinni.
Og þólt húsið væri ósjálcgt að utan,
þá var stofan þarna ímynd stofu í
Kaupmannahöfn. Þar voru þykk
dyratjöld og gólfdúkar, skrautleg
húsgögn, píanó og mahognyborð,
málverk og' allskonar gibsmyndir.
Kona hans var frá Kaupmanna-
höfn, ung og klædd eftir nýustu
tísku. Hún sagði mjer að sjer lík-
aði ágætlega í Reykjavík, iafnvel
á vetrum.
Iijer eru engir vagnar, en karlar
og konur og börn ferðast á hestum.
Þess vegna er það álvanaleg sjón
að sjá tvo, þrjá eða fleiri hesta
bundna úti fyrir búðunum, veit-
ingahúsinu, eða íbúðarhúsum. Og
þarna standa þeir l.ímunum saman
hinir rólegustu og bíða liúsbænda
sinna. Jeg heí tæplega sjeð hest
l'ælast. Þeir fá aldrei hafra og gras-
ið og heyið, sem þeir fá, er ekki
kjarnmikið. Þeir eru með stór höf-
uð og mikið fax, en stundum er
það snöggklippt og eins og bursti.
Sjaldan er þeim kembt, og yfir-
leitt er mjög litið hugsað um þá.
Og bó koma beu i staömn íyrir
vagr.2 og larr.brauti.r. ferjur, brýr.
A þeixn hvíla allir aðdrættvr og