Lesbók Morgunblaðsins - 01.05.1949, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
227
Angantýr Guðj<
Angantýr Guðjónsson.
villa svo á sjer heimildir, að altof
margir meðlimir í verkalýðsfjelög-
unum hafa trúað því, að þeir væru
lýðræðissinnar. En þeir sýndu ]ýð-
ræðisást sína á síðastliðnu hausti í
sambandi við Alþýðusambands-
þingið, þegar þeir ætluðu að kúga
meirihluta fulltrúa þingsins með
því að varna þeim þingsetu, því að
þeir vissu, að sá meirihluti var
kosinn af lýðræðissinnuðum verka
mönnum. Og sá meirihluti mundi
aldrei þola af kommúnistum, að
þeir gerðu alþýðusamtökin að
kommúnistaflokksfyrirtæki
Svb sýndu þeir aftur, sem oft áð-
ur, lýðræðisást sína við síðasta
stjórnarkjör í verkamannafjelag-
inu Dagsbrún, þegar þeir strikuðu
út af kjörskrá 800 lýðræðissinnaða
fjelaga. Hafa ofsóknir þeirra verið
hvað harðastar gegn sjálfstæðis-
verkamönnum, vegna þess að þar
er bilið breiðast, og sjálfstæðis-
verkamenn hafa ávalt staðið í fvlk-
ingarbrjósti gegn yfirgangi og kúg-
unarstefnu kommúnista.
En kommúnistar mega vita það,
að sjálfstæðisverkamenn og aðrir
lýðræðissinnar innan verkaiýðsfje-
laganna hafa strengt þess heit að
gera þá áhrifalausa hjer á landi,
sem allstaðar annarsstaðar, þar
sem lýðræði ríkir.
Já, í dag er 1. maí, dagur verka-
lýðsins. Þennan dag hefur íslensk-
ur verkalýður haldið hátíðlegan
undanfarin 30 ár og hefur hann
því miður ekki verið sá dagur sem
skyldi, vegna þess að kommúnistum
hefur tekist að gera hann að áróð-
ursdegi fyrir hið austræna ofbeldi.
Hafa þeir altaf þann dag teflt fram
bæði í ræðum og ritum þeim mönn-
um, sem uppvísir eru að því að
hafa lofað og dáð hin kommúnist-
isku einræðis- og ofbeldisverk.
bæði hjer á landi og annars-
staðar.
En nú skulum við vona, að ís-
lenskur verkalýður beri gæfu til
að hrinda hinum kommúnistiska
blæ af degi sínum og láta þá
skömm ekki lengur viðgangast, að
þeirra dagur verði notaður til áróð-
urs og framdráttar fyrir hið
kommúnistiska einræði. Þá verð-
ur sá dagur fyrst dagur verka-
lýðsins. Það á hann að vera. en
ekki dagur til dýrðar og blessun-
ar fyrir hið austræna ofbeldi, eins
og kommúnistar hafa svo oft revnt
að gera hann, til sárra vonbrigða
fyrir alla frelsisunnandi menn.
Og þá fær sá dagur þann ljóma,
sem honum ber.
íW ^ íW
Vorhreingerningarnar fara nú að byrja.
Þegar verið er að þvo upp um veggi
eða loft, er hætt við að vatn renni úr
þvottadúknum niður handleggi þess er
á heldur og alla leið upp í handarkrika
og þaðan niður á síðu. Þetta er óþægi-
legt, en það má forðast með því að
binda klút um ulfliðinn.
★
Þegar þú ert að mála eitthvað heima
hjá þjer, er hætt við að fara vilji utan
hjá málningarkrúsinni. Flestir setja því
dagblöð eða eitthvað þess háttar undir
krúsina. Betra ráð er að líma allstórt
pappaspjald við botninn á krúsinni. —
Þá geturðu flutt hana með þjer hvert
sem þú vilt, og öryggið fylgir henni.
\Jetur á Lnut
Við gleymum fljótt þínum gneypa róm
gamli vetur,
þú ritað hefur í rökkurtóm
þitt raunaletur.
Nú vorið er mætt og munablóm
í moldu setur.
Hrímrós af glugga. Hlæjandi blár
liorfir dagur
inn til þín, meðan himininn hár,
heiður og fagur
fangviður livelfist með brosandi brá.
— Nú bætist hagur.
Rís þú á fætur og viðr.oðu vel
þitt vetrarsinni.
Flý út úr kuldans kröppu skel
en króa þar inni
armæðu, sorgir — auðnunnar hel.
— Efldu kynni
við leik allra tíða, Ijóð og ást.
Lífið er gleði.
Stundirnar fvrnast og myndir mást
en margt er skeði
má vekja að nýju. Sæk þú. Lát sjást
— legg sál að veði —
að í hönd sje styrkur, æska í önd
og óþarfi’ að kvíða
því sóandi hendi fer sumar um lönd.
Það er synd að bíða
með vetur í hjarta og viðjar um hönd
og vansæll líða.
Þú mannsbarn hafið í niilda sól
úr myrkri nóttu.
Þú mannsbarn í dauða færð moldar
skjól.
Moldar njóttu.
Þú mannsbarn er gistir nú grátin ból.
gleði hljóttu.
BJÖRN D A N.
jjWi' 'jsWi’ 'jjlfc-'
í&þ dCf