Lesbók Morgunblaðsins - 26.06.1949, Blaðsíða 7

LESBÖK IVfORGUNBLAÐSINS
307
uppgangi. Forseti þingsins varð oft
að sigla milli skers og báru. Og
svo kom þetta reiðarslag.
Harm þerraði af sjer tárin, reis á
fætur og sagði eitthvað sem svo,
að úr því að Roosevelt væri fall-
inn frá, þá væri sínir dagar taldir
Hann gerði það þó af flokksfvlgi
og gamalli vináttu við Truman, að
halda áfram stöðu sinni og revna
að bræða saman þingflokk demo-
krata til fylgis við hinn nýa for-
seta.
Allir töldu það vonlaust að demo-
kratar gæti unnið í kosningum. All-
ir töldu það alveg víst, að margra
ára stjórn þess flokks væri nú senn
lokið.
Þannig liðu rúm tvö ár. Og svo
komu forsetakosningarnar 2. nóv-
ember 1948. Og þá skeði þetta, sem
engan hafði órað fyrir nema Tru
man sjálfan, að demokratar sigr-
uðu. Og í fimta sinn varð Sam
Rayburn forseti fulltrúadeildarinn-
ar, og er slíkt eindæmi í þingsögu
Bandaríkjanna.
Skyldur hans eru margvíslegar
og mikil ábyrgð hvílir á honum.
Hann er formaður þingflokksins,
og hann er ráðgjafi forsetans og
flokksins í öllum vandamálum. —
Hann er einnig hæstráðandi í deiid-
inni, eigi aðeins á þingfundum,
heldur hefur hann yfirumsjón með
öllu þar, salarkynnum og starfs-
fólki. Það er til marks um hvert
traust menn bera til hans, að ný-
lega fekk þingdeildin honum mjög
aukin völd. Hann getur nú ráðið
því að mál sje tekin fyrir í þinginu,
án þess að þau fari til nefndar.
Slíkt vald hefur enginn þingforseti
haft síðan á dögum Joe Cannon.
Og nú er Sam Rayburn talinn ann-
ar valdamesti og mesti áhrifamað-
ur í Bandaríkjunum — ganga næst
Truman forseta. Og hann er hand-
gengnari forsetanum heldur en
sjálfur vara-forsetinn, Barklay.
Hann er enginn hávaðamaður.
Þegar hann heldur ræðu, ber hann
sjer ekki á brjóst og æpir, heldur
talar blátt áfram og rólega. En það
þykir altaf stór viðburður, ef hann
tekur til máls. Þá heyrist fyrst
kliður meðal þingmanna, en á
áheyrendabekkjum er kallað: „Rav
burn ætlar að taka til máls.“ Og
svo dettur allt í dúnalogn. Það er
meðfram vegna þess, að hann tek-
ur ekki þátt í umræðum nema
hann telji þess mjög brýna þörf
þegar um hitamál er að gera. Hann
gengur að hljóðnema dg rennir
augum yfir þingdeildina. Hann
byrjar ekki þegar að tala. Hann
er rólegur á svip, en augu hans
skjóta gneistum. Og svo tekur
hann til máls, talar lágt og hægt,
eins og hann vegi hvert orð áður
en hann sleppir því af tungunni.
Hann er vís til að ávarpa stjórnar-
andstæðinga þannig: „Áður en
lengra er haldið, vil jeg benda yð-
ur á, að þjer eruð að gera glappa-
skot, mjög alvarlegt glappaskot“.
Og svo ræðir hann með sömu ró-
semi kjarna málsins, líkt og þegar
maður talar við mann. Þessi hóg-
værð hans og alvara veldur því,
að allir bera virðingu fyrir honum.
Rayburn ber ótakmarkaða virð-
ingu fyrir stjórnarskránni, en hann
telur ekki nauðsynlegt að hún sje
óumbreytanleg. Hann treystir á
reglu og sjálfsaga og stranga rjett-
vísi. En þó fyrst og fremst á ein-
staklings frelsi samfara ábyrgðar-
tilfinningu.
Hann er ekki auðmaður og hefur
aldrei sóst eftir því að safna fje.
Peningar eru í hans augum ekki
annað en það sem þarf til að fram-
fleyta lífinu og sjá fjölskyldu borg-
ið. Sjálfur er hann ókvæntur og
festir varla ráð sitt heðan af, því
að hann er 67 ára gamall. En hann
er enn ern og hraustlegur, enda
alltaf við bestu heilsu. Hann hefur
aðeins tvær heilbrigðisreglur: að
sofa altaf 9 stundir á sólarhring og
hafa hunang með morgunverði. —
„Hunang er besti heilsugjafi,“ segir
hann.
4/ V
TIL ÞESS að fá hvítar hendur
er gott að bera á þær blöndu af
hunangi og appelsínusafa og núa
því vel inn í húðina.
Til þess að fá mjúkar varir er
gott að núa þær með rauðrófu áð-
ur en varasmyrslin eru borin á.
Til þess að losna við freknur er
gott að láta nýan, sundurskorinn
tómat liggja við þær nokkra stund
á hverjum morgni.
Þur húð verður mjúk ef lagðúr
er við hana bakstur, vættur í
heitri mjólk.
Ef húðin er gróf er gott að núa
í hana eggjarauðu.
Hrukkur og hreystur á alnbog-
um hverfur ef þeir eru núnir með
sundur skorinni appelsínu á eftir
hverju baði.
Við svarta nabba í andliti skal
leggja þykkar sneiðar af tómat.
Svo segir Erno Laszlo, fegrun-
arsjerfræðingur í New York.
^
EINN af hinum miklu kaupmönn-
um í Wall Street hafði kynst ungri
stúlku og eftir þrjá mánuði var svo
komið að hann var að hugsa um að
giftast henni. En til vonar og vara
sneri hann sjer til njósnaskriístofu og
bað um upplýsingar um fortíð nennar.
Eftir nokkra daga fjekk hann þetta
svar:
— Stúlkan hefir fengið mjog gott
orð og það er engin blettur á fortíð
hennar. Hið eina, sem henni er talið
til minkunar er, að hýn hefir nokkr-
um sinnum að undanförnu sjest með
kaupmanni nokkrum, sem hefir á sjer
síður en svo gott orð.