Lesbók Morgunblaðsins - 31.07.1949, Blaðsíða 3

LESBOK MOROUNBL A.DSINP
343
Flugvjel Wades að sökkva í sjó.
ins „Richmond“ og helt svo á stað
til að bjarga og var þá kynt eins
og vjelarnar þoldu.
Smith helt áfram för sinni og
kom heilu og höldnu til Horna-
fjarðar.
Flugmönnunum var fagnað ákaf-
lega í Hornafirði og þó einkum
Nelson, bæði af því að hann var
á undan og að hann var norrænn.
Sátu þeir svo um kyrt á Hornafirði
í besta yfirlæti á mánudaginn.
NÚ ER að segja frá Wade, að
þeir voru lengi að velkjast á úfn-
um sjónum. Að lokum bar þar að
enskan togara og ætlaði hann að
draga flugvjelina til Færeyja, því
að þangað var styst. En drátturinn
gekk ekki greiðlega, vegna þess
hvað ilt var í sjó. Nú komu her-
skipin á vettvang og ætlaði „Rich-
mond“ þá að lyfta flugvjelinni upp
úr sjónum og hafa hana á þilfari.
En svo slysalega tókst til, að þeg-
ar flugvjelin var komin á loft, bil-
aði hleypiblökkin, sem taugin ljek
í og við það fell flugvjelin í sjó-
inn, brotnaði og sökk. En flug-
mennirnir gátu varla tára bundist
er þeir sáu hana hverfa þar, eftir
að hafa flogið í henni svo langa
leið.
VEÐUR var gott i Hornafirði á
þriðjudagsmorgun, en hjer norð-
anstormur. Kom nú frjett um það
að flugmennirnir væri lagðir á
stað og kom Crumrine það alger-
lega á óvart.
Gert haiði verið ráð fyrir því að
þeir skyldi lenda á ytri höfninni,
en nú var svo mikill sjógangur að
það var ekki viðlit. En hvar skvldu
þeir þá setjast? Annað hvort á
Skjerjafjörð eða inni á Sundum.
Fekk Crumrine nú vjelbáta haín-
arinnar og sendi annan suður í
Skerjafjörð, en sjálfur fór hann á
hinum inn að Viðey. Áttu bátarn-
ir að gefa flugmönnunum merki
um að ólendandi væri á ytri höfn-
inni og leiðbeina þeim til lending-
ar á öðrum hvorum þessum stað.
Fregnin um komu flugmannanna
fór eins og eldur í sinu um allan
bæinn. Fólk þyrptist saman á
hæstu stöðum, Arnarhólstúni,
Skólavörðuholtinu, Hólavelli, á
húsaþökum og alls staðar þar sem
það helt að það gæti sjeð til
þeirra.
Um kl. 2 sást fyrst til þeirra. Þá
eygðu sjóngóðir menn 2 svarta díla,
sem bar við hvít ský í vestri. Flug-
mennirnir höfðu fylgt ströndinni
alla leið og tafist nokkuð vegna
mótvinds írá Vestmannaeyjtrm.
Þeir flugu svo að segja samhliða,
og Smith þó heldur á undan Þeir
sáu bátana í Skerjafirði og á Við-
eyjarsundi og þeir sáu líka að ó-
lendandi var á ytri höfninni. En er
Smith flaug yfir bæinn, sá hann
að nokkurt opið svæði var i innri
hö ’->inni o'r hiklau^ rendi hann
sjer þar niður, og Nelson þegar á
Crumrine brá í brún. Fanst hon-
um þetta fífidirfska og óttaðist að
slys mundi hafa hlotist af. Flýtti
hann sjer því sem hann mátti inn
í höfn. En þá hafði alt gengið að
óskum, lendingin tekist vel og þar
voru fyrir menn frá hafnarstjóra,
og voru að hjálpa þeim að binda
flugvjelarnar við festar.
Fólkið þyrptist nú n'iður að liöfn
og hafði aldrei fvrr sjest þaí slíkt
fjölmenni. Og þegar flugmennirn-
ir komu í land rjeðu menn sjer
vart fyrir fögnuði. Enginn þóttist
hafa sjeð nje heyrt slíka afreks-
menn áður.. Og undir niðri fundu
menn ósjálfrátt að þeir komu með
nýa tímann með sjer, og það gerði
fögnuðinn enn dýpri og innilegri
Hjer voru komnir fyrstu víkingar
loftsins, menn, sem höfðu unnið
sigur á órafjarlægðum hnattarins.
Knud Zimsen borgarstjóri tók á
móti þeim á steinbryggjunni fram
af Pósthússtræti. Síðan var þeim
ekið í bílum til Álfheima, húss
Jónatans Þorsteinssonar kaup-
manns, sem þeim var fengið til af-
nota meðan þeir dveldust hjer.
Þess má geta, að í sama mund
og flugvjelarnar lentu, kom ,Rich-
mond“ öslandi inn á höfnina og
með því skipbrotsmennirnir Wade
og Ogden vjelamaður hans. Hin
herskipin komu og litlu seinna.