Lesbók Morgunblaðsins - 28.08.1949, Blaðsíða 4

376
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
FYRSTA ISLENSKA KONAN
SEM FÆDDIST í WINNIPEG
í TILEFNI af 75 ára afmæli Winni-
pegborgar í sumar, birti blaðið
„Winnipeg Tribune11 samtal við
ýmsa af elstu borgurunum, þar á
meðal frú Friðrikku Thorolfsson,
sem er fyrsta íslenska konan, sem
fæddist í Winnipeg. Kún er nú
sjötug.
Foreldrar hennar voru Sigríður
og Friðrik Sigurbjörnsson smiður
og er þeirra getið í grein eftir Jón
J. Bíldfell, sem birtist í Lesbók í
vetur. Friðrikka var aðeins þriggja
ára þegar hún misti föður sinn og
varð hún að vinna fyrir sjer frá
blautu barnsbeini og gæti því ef-
laust sagt frá mörgum erfiðleikum
á ævinni.
I greininni í „Tribune“ (sem var
hin áttunda í röðinni) segir m. a.:
— Það væri ekki fullsögð saga
af fyrstu árum Winnipeg, ef íslend-
inga væri þar ekki getið, og ákjós-
anlegasti fulltrúi þeirra er frú
Thorolfsson, því að hún er fvrsta
fína þræði. Nokkuð mun síðan bvrj
að var á þessu í Ameríku, og sams-
konar verksmiðjur og þessi eru
komnar á Norðurlöndum og sjálf-
sagt víðar. Steinullin getur því tæp
lega orðið útflutningsvara hjer,
þótt nóg hráefni og nærtækt sje til
í landinu. En þetta, að hægt skuli
vera að breyta grjótinu okkar i
verslunarvöru, hefur víst fáa órað
fyrir. Og hver veit nema hægt verði
seinna að breyta því á ýmsan ann-
an hátt í nauðsynlegar vörutegund-
ir? Það á máske eftir að koma upp
úr kafinu að hraungrýtið hjerna
verði talið til landkosta.
Á. Ó.
Friffrikka Thorolfsson
(Myndirnar tók Ól. K. Magnússon).
íslenska konan, sem fæddist þar.
Foreldrar hennar voru líka fyrstu
íslensku hjónin, sem giftust þar.
En þá voru þau bæði svo illa að
sjer í málinu, að þaú þurftu að hafa
túlk við hjónavígsluna.
Flestir íslensku landnámsmann-
anna fóru til Gimli, en Friðrik kaus
að vera í Winnipeg, því að þar
hafði hann atvinnu sem trjesmiður.
Þau sáu heldur ekki eftir því, þeg-
ar bólusóttin herjaði á Gimli nokkr
um árum seinna.
En erfið voru fyrstu árin hjá ís-
lensku landnemunum í Winnipeg.
Og frú Thorolfsson er það enn í
fersku minni hver vanvirðing þeim
var þá sýnd. Það var alvanalegt,
þegar auglýsingar voru settar í
glugga húsa um að þau væru til
leigu eða sölu, að bætt var neðan
við: „Þýðingarlaust fyrir íslend-
inga að gefa sig fram.“
„Jeg var ung þá, en þetta kom
við hjartað í mjer,“ segir frú Thor-
olfsson. En hún bætir því við að
nú muni íslendingar hafa annað
álit á sjer í Winnipeg.
Frú Thorolfsson man enn eftir
flóðinu mikla þegar hún var barn.
Hún átti þá heima í skálum Hudson
Bay. Þá varð vatnsgangurinn svo
mikill, að leggja þurfti viðu milli
rúmstokkanna til þess að ganga á.
„Winnipeg er ágæt borg,“ sagði
hún að lokum., „og jeg held að mjer
þyki hún betri nú, en forðum, og
þó minnist jeg gjarna þess sem áður
gerðist.“ —
Hún hafði lengst ofan af fyrir
sjer með saumaskap og þá var ekki
talað um þótt vinnudagurinn væri
langur. Árið 1903 giftist hún söngv-
aranum og söngstjóranum Mr.
Thorolfsson, og hafa sönggáfur
hans gengið í arf til barna þeirra.
Frank sonur þeirra stjórnar bæði
hljómsveit og kór, og hefur samið
nokkur lög.
'W -W
Á BOTNI Atlantshafsins er hrygg-
ur, sem liggur eftir því endlöngu.
og hafa hafrannsóknaskip nýlega
verið þar að mælingum. Höfðu þau
bergmáls dýptarmæli og fundu
„botn“ á einhverjum stað á 200
faðma dýpi að degi til, en svo var
þarna grynnra á nóttunni. Þetta
þykir benda til þess, að þarna hafi
verið þjettar fiskatorfur, sem
dýpka á sjer á daginn, en koma
hærra í sjó á nóttunni. Enginn veit
þó hvers konar fiskar þetta muni
vera. Getur vel verið að það sje
eihhver fiskategund, sem altaf held
ur sig úti í hafinu og menn þekkja
ekki. Og ekki er þá talið ólíklegt
að hjer sje um stærri fiska að ræða,
en þá, sem nú eru aðallega veiddir.